Alle baarzen op een rijtje

Baarsachtigen zijn een ontzettend grote, maar ook populaire familie van vissen. Vele sportvissers over de hele wereld vissen graag op baarzen. Ze zwemmen dan ook zo’n beetje overal! Natuurlijk is dat niet overal dezelfde baars. Het beestje dat wij hier baars noemen komt eigenlijk alleen in Europa voor. Maar waar vist de rest van de wereld dan op? Hier een overzicht.

Er zijn veel meer soorten baarzen dan de door ons gekende ‘stekelridders’!

Allereerst is het wellicht goed om te weten hoe je baarsachtigen kunt herkennen. Typisch voor de baars zijn de twee stekelige rugvinnen waarvan de voorste stevige vinstralen heeft die behoorlijk kunnen prikken. In tegenstelling tot de meeste andere inheemse vissoorten heeft de baars een ruw schubbenkleed.

“Vissen die in een vroeg stadium van hun leven vis eten groeien sneller.”

Dat komt omdat baarzen kamschubben hebben en andere vissoorten over het algemeen ronde schubben. Baarzen hebben een goed ontwikkeld geheugen en zijn sterk visueel georiënteerd. Baarzen zijn nieuwsgierig en hebben interesse in alles wat beweegt. Iets wat vissers goed uitkomt. Met deze wetenschap kunnen we aan de slag.

Wat een kleurenpracht! Een van de redenen waarom ‘onze’ baarzen zo populair zijn.

INHEEMSE STEKELRIDDERS

De baars (Perca fluviatilis) is de meest voorkomende baarssoort in onze Europese wateren. De vis komt voor in koude bergmeren, in warmere rivierarmen, plassen, meren, in de vlagzalmzones en tot zelfs in brak water! Zijn verspreidingsgebied is enorm en reikt over heel Eurazië van West-Europa (behalve de Iberische eilanden) tot het noordelijkste deel van Scandinavië en zelfs tot in Oost-Siberië.

“De grootste baars zou in ’43 in Duitsland gevangen zijn en woog 7(!) kilo!”

Jonge baarzen leven in scholen, je kunt ze in grote groepen aantreffen. Hoe ouder en groter ze worden, des te meer ze solitair gaan leven. Van het vele broed zijn er niet veel vissen die het redden tot een volwassen exemplaar. Het broed leeft vooral van plankton. Hoe groter de baarzen worden des te meer ze overschakelen op levend voedsel tot ze uiteindelijk een échte roofvis worden. De grootte van een baars hangt af van zijn leefgebied. We mogen stellen dat een lengte van 35 cm voor een baars groot is. Er zijn uitzonderlijk situaties waarin de baars een lengte kan bereiken tot 60 cm met een gewicht dat schommelt rond de vier kilo. De grootste gekende baars zou in 1943 in het Duitse Edermeer gevangen zijn en woog zeven kilo.

Zelfs onder water ziet baars er briljant uit!

SNOEKBAARS

Snoekbaars (Sander lucioperca) hoeft eigenlijk niet meer voorgesteld te worden. Het is onder sportvissers één van de meest begeerde roofvissen. Snoekbaars kan een lengte van iets meer dan een meter bereiken. Deze lengte dankt hij mede aan het feit dat ze vanaf het eerste levensjaar op jacht gaat naar kleine visjes. Bij weinigen is bekend dat snoekbaars oorspronkelijk een uitheemse vissoort was. Deze kwam enkel voor ten oosten van de Elbe en tot aan het Donausysteem. In landen zoals Engeland, Frankrijk, Spanje, Italië en onze Lage Landen speelt de snoekbaars een belangrijke rol in de hengelsport.

Omdat snoekbaars van jong af aan al vis eet kan hij uitgroeien tot een lengte van meer dan een meter!

Snoekbaars past zich in de meeste wateren heel snel aan de omstandigheden aan, van rivieren tot meren en diepe plassen. Wat betreft voortplanting is er veel verbeterd met het plaatsen van speciale paaiplaatsmogelijkheden. Snoekbaarskooien en -matten helpen hem om zijn nest te maken en het jonge broed om zich te beschermen.

ZEEBAARS

De zeebaars (Dicentrarchus labrax) leeft zoals de naam al suggereert, in zout water, maar kan ook gedijen in brak water. Deze rover heeft zich verspreid van de Noordoost-Atlantische Oceaan van Marokko tot en met de Noordzee tot zuid-Noorwegen. De vis leeft met name in kustgebieden en estuaria. De vis is egaal zilver van kleur en heeft in tegenstelling tot onze baars geen lengtestrepen op het lichaam. Op het menu van de zeebaars staat onder andere vis, inktvis en kreeftachtigen.

Zeebaars heeft gebrek aan strepen, maar behoort even goed tot de baarsfamilie.

Het is een enorm geliefde sportvis, die met verschillende methoden en technieken te vangen is en levert aan het juiste materiaal prachtige sport. Dit is ook te danken aan het formaat van de vis. Een volwassen zeebaars is volgens de literatuur tussen de 40 en 80 centimeter lang. Er zijn echter ook al grotere exemplaren gevangen van rond de meter lang en meer dan 11 kilo zwaar.

Geen wereldrecord, wel reden voor een brede glimlach. Zeebaars is een vechtersbaas pur sang.

WOLGA SNOEKBAARS

De Wolga snoekbaars (Sander volgensis) is een kleinere soort die voorkomt in Oost-Europa, maar de laatste jaren ook zijn opmars begint te maken richting het westen. De laatste jaren zijn er veel exemplaren gespot in de Oostenrijkse Donau. In theorie kan deze soort, net als de roofblei, via het Mainz-Donaukanaal in het stroomgebied van de Rijn komen en Nederland en België bereiken. In tegenstelling tot onze snoekbaars eet de Wolga snoekbaars in zijn/haar eerste levensjaar enkel ongewervelde dieren en groeit daarom dus minder snel.

De Wolga snoekbaars blijft in lengte en gewicht wat achter bij de ‘normale’ snoekbaars.

Deze snoekbaars valt vooral op door zijn uitgesproken streepjespatroon op de flanken en hoge rug. Ook valt deze vissoort op door een kleine bek en kleine tanden. In wetenschappelijke publicaties wordt gesproken van een gemiddelde lengte van 48 cm, maar in de Donau zijn al exemplaren gevangen van meer dan 60 centimeter lengte en twee kilogram zwaar.

BLACK BASS

De zogenaamde smallmouth bass (Micropterus dolomieu) en de largemouth bass (Micropterus salmoides) zijn in hun thuislanden (in Noord-Amerika) één van de meest geliefde sportvissen. Vooral hun agressieve manier van jagen spreekt tot de verbeelding. Ze worden groot, zijn sterk en hun grote bek maken deze vissoort de ideale roofvis om op te vissen. Ze hebben op de flanken lange strepen met rechte vlekken. In Europa zijn deze vissen uitgezet, vooral in Frankrijk en Spanje. Maar het is hoogst zelden dat daar jonge Amerikaanse blackbass of forellenbaarzen (zoals ze ook genoemd worden) gespot worden. Zich hier in Europa voortplanten blijkt moeilijk te zijn. In verschillende niet-Amerikaanse landen waar deze soort voorkomt zijn ze een bedreiging voor sommige vissoorten en vooral voor amfibieën.

Spreek het woord Blackbass uit in Noord-Amerika en je ontketent een gekte; dit is dé vissoort daar! Hier draait alles om. Miljoenentoernooien worden georganiseerd rondom deze vis.

PEACOCK BASS

Over het aantal soorten peacock bass zijn de geleerden het nog niet helemaal eens omdat er een hoop verschillende ondersoorten zijn. De grootste soort peacock bass (Cichla temensis) komt voor in het stroomgebied van de Rio Negro in Brazilië, Colombia en Venezuela. Deze peacock bass is erg populair bij vooral Amerikaanse sportvissers. Omdat hij zo groot kan worden. Het huidige wereldrecord (gevangen in 2010) is een vis van bijna 12,5 kilo, gevangen in het stroomgebied van de Rio Negro. Kenmerkend voor deze soort zijn de drie verticale zwarte strepen op het lichaam. De butterfly peacock bass (Cichla occellaris) is een soort die een stuk kleiner blijft (maximaal 6-7 kilo) en een heel groot verspreidingsgebied heeft.

Peacock bass zijn een brok geweld. Met liefde en plezier, maar vooral met heel veel kracht vallen ze allerlei soorten (kunst)aas aan.

ZONNEBAARS

De zonnebaars (Lepomis gibbosus) werd als een van de eerste vissoorten verkocht in aquaria en tuincentra. Deze van oorsprong Amerikaanse baarssoort is veelvuldig in Europa ingevoerd en ook wel eens uitgezet. Hij komt nu veelvuldig voor en houdt vooral van warmere wateren. Daar kan de zonnebaars zich flink reproduceren. Het is een heel mooi visje, maar tegelijk ook een bedreiging voor inheemse soorten.