Bladeren door visfoto’s is een leuk en leerzaam tijdverdrijf. De tijd van de fotoalbums, dia’s of rollen negatieven ligt allang achter ons. Het digitale tijdperk maakt het bladeren nu veel gemakkelijker maar ook interessanter…

Inpakken of blijven?

 

Bij de digitale foto’s staat meteen de datum vastgelegd en dat is reuze handig. Handig om data en temperaturen te vergelijken bijvoorbeeld. Mijn smartphone stuurt me af en toe (ongevraagd) wat herinneringen toe van precies een jaar geleden, maar ook van precies twee of drie jaar geleden. Apart om dat soort beelden voorbij te zien komen.

Het gaat om die data, niet om de mooiste beelden, want je krijgt ook wel eens een onscherpe tak toegestuurd, of een onbedoelde foto van je schoenen. Maar die datum bij de foto laat zien wat een verschil in temperatuur er soms is tussen half april dit jaar en half april vorig jaar. Om maar te zwijgen van februari. Die vorstperiode had zomaar een Elfstedentocht kunnen opleveren als er geen corona in het geding was. Natuurlijk staat april in het teken van wisselvalligheid en dat kwam ook nu weer uit. Op één dag kon je sneeuw, hagel, storm, windstoten en felle zonneschijn met strakblauwe lucht meemaken. Een felle onweersklap tussendoor – het bleef bij eentje – maakte het palet compleet voor die dag. Er volgde bovendien nog een stevige nachtvorst. Maar de volgende avond bleef het plots rond de 10 graden hangen, en zakte het slechts naar 7 graden in de nacht. Echt weer iets voor april.

Even de app checken…

 

Als sportvisser ben je vaak blij met die smartphone. De data bij de foto’s tonen niet alleen direct de verschillen met vorig jaar waardoor je weet dat de tong nog ver van de oever zat vanwege de kou, maar ook dat je ze nog laat tot eind november en begin december kon vangen in dat jaar. Om dat te checken, klik je op wat apps en websites, en zie je ook meteen wat de watertemperatuur nu is op de Waterweg, de Westerschelde, de Grevelingen, de Noordzee, het Noordzeekanaal en iets dichter bij huis het Amsterdam-Rijnkanaal, waar we tot en met maart de zout(e)loze uurtjes konden vullen met een spelletje snoekbaarsvissen. Op een andere app check ik de windrichting, windverwachting en temperatuur voor vanavond. Er komt nachtvorst, dus de kweekbakken met zaaigoed mogen nog even in de schuur overnachten, maar tot de avondklok van 22 uur blijft het 5 graden boven nul.

Thunder & lightning op de Onweeralarm app.

 

Ik blader nog even door de foto’s. Mijn oog blijft hangen aan een foto langs de Nieuwe Waterweg. De datum staat op eind augustus 2020. De sfeer en atmosfeer van die foto en die visdag komen direct weer binnen. De visafspraken voor die avond waren gemaakt. Maar zou het doorgaan? Die verwachte regenbuien konden ons niet schelen; een beetje wind evenmin, en op de temperatuur konden we onze kleding aanpassen. Maar er is één spelbreker die een avondje tongvissen nog in de war kan schoppen: onweer. Het hangt erom. Aan de einder zien we af en toe een weerlicht. Het rommelt al een beetje na. Erik tovert een onweers-app tevoorschijn op de telefoon. Gespannen staan we er omheen. De app geeft de locaties van de buien feilloos door. Eentje dreigt op 10 kilometer vanuit het zuiden, maar deze volgt de windrichting en buigt af naar het binnenland. De andere zagen we al oplichten achter Maassluis. Na een minuut zien we deze over het Westland naar het noordoosten wegtrekken. We kunnen opgelucht ademhalen en lopen naar de hengels om de toppen te controleren. Klik, zegt de smartphone. De herinnering blijft en siert de cover van de Zeehengelsport 377. Tot de volgende!

Berend Masselink

Deze blog verscheen als voorwoord in de Zeehengelsport magazine die nu in de winkels ligt.