In 1988 breek ik al fietsend mijn eerste karperhengel, toen ik al wijzend met de hengel in de hand mijn vismaat duidelijk wilde maken waar een leuk meisje moest wonen. Een hoop geratel en puber Hakkie met de ballen op de stang was het gevolg. De Albatros-hengel was in die (as we speak) split-second van een twee- naar een vijfdelige gegaan, met dank aan de achterspaken van mijn omafiets.

Jaren ’80. Hakkie met een ‘beste’ in Flevoknollenland.

 

Tekst & foto’s: Raymond Hakkert

 

In die tijd viste we nog met schuivend lood en sloegen we wel eens zo hard aan dat hengels spontaan in stukken barsten. Dan stond je de gehaakte karper dus alleen met een handvat en een molen te drillen. En mijn maatje Arnold is het eens gelukt om twee hengels in een teug te breken door zijn brommer op twee Shimano Twinpowers tegelijk te laten vallen. Afijn, deze intro vat al wat samen over de ‘pijnlijke’ karpersfeer waarin dit artikel zich gaat begeven. Hou je vast: De splinters zullen er vanaf vliegen!

Arnoldje aan het drillen… 

Grensverleggend tijdperk

Er was een tijd dat we als karpervissers al fietsend de hele Flevopolder afstruinden opzoek naar karpers. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen, maar we fietsten fluitend 20 kilometer op een dag voor een paar kutknollen. Toch vingen we met name door deze inzet erg veel. Het seizoen was pas geslaagd wanneer er meer dan 200 karpers afgevinkt in je logboek stonden. Resultaten kun je op verschillende manieren bekijken; in ponden, kilo’s of in ons geval dus in aantallen. Je moest wat in een knollenparadijs.

Splinters…

Het duurde een paar jaar tot we erachter kwamen dat er in Elburg, net buiten de polder, dikkere vissen te vangen waren. Dus wat deden mijn vismaat Arnold en ik: we plakten onze struinstok en schepnet met ducttape tegen de stang van twee geleende racefietsen en sjeesden in volle vaart met een plunjezak met wat visgerei en proviand op de rug richting dat oude Hanzestadje. Het was heen en weer 60 km trappen!

Iets van alle tijden…

Zweet 16

Dat zweten was gelukkig al vrij snel achter de rug toen m’n maatje die zomer 16 werd en een brommer kocht. Diverse malen gaan we bepakt en bezakt en door weer en wind met z’n tweeën richting ons visparadijsje.

Tot zover een heerlijk artikel van Raymond Hakkert in de Karperwereld 140 die momenteel in de winkels ligt. Met een abonnement hoef je nooit meer naar de winkel voor dit magazine en lees je voortaan alles als eerste: klik hier.

Hakkert en zijn geluksstok. (foto Sander de Boer/Sportvisserij Nederland)