Vandaag kon ik mijn vaste stok weer uit proberen. Roelof Koekoek vroeg in het begin van de week of ik nog zin had in een wedstijdje vissen in Beerta. Ronald Hendriks organiseerde deze en hij had nog een plekje vrij. Ik was dan vrij van casters maken. Roelof zou al het aas verzorgen.
Na enige twijfel besloot ik om maar toe te zeggen en mee te doen. Ik zat een beetje met de weersverwachtingen en ik was net een beetje aan de kachel gewend. Maar opgegeven is opgegeven.
Vanmorgen vroeg maar richting Beerta. Het leek allemaal goed te gaan tot dat ik in de buurt van Assen kwam. Hier begon het heftig te sneeuwen en ik had een mooie witte baan voor mij. Maar rustig aan doorrijden en dan maar wat later in Beerta.
Onder begeleiding van een zoutstrooier kon ik er bij Winschoten af om het laatste stukje af te leggen. Bij de speeltuin van Beerta waren de vissers al bezig om hun spullen naar het water te brengen. De loting was al geweest en er zaten nog drie nummers in. Voor mij en voor Roelof en Henk Dimmendaal. Ook zij hadden de sneeuwbui onderweg gehad en waren later.
Er waren acht vissers van de twaalf naar Beerta gekomen. Even een enveloppe pakken en opbouwen maar. Ik moest het vandaag doen op nummer vijf mooi middenin met naast mij Vasco Besseling en Henk Dimmendaal. Het had nog gevroren afgelopen nacht en er lag nog een stuk dicht. Zo moesten we allemaal iets inschikken.
Na het opbouwen van de spullen nog even bijkletsen en het kon gebeuren. Beerta staat bekend om de grote voorns en ik had mijn materiaal daar ook op aangepast. Een zware lijn en een lichte lijn. Eerst maar even met de lichte lijn beginnen. Als het dan druk wordt, kan ik mijn zware lijn inzetten.
Het begin was niet best. Af en toe een posje en een klein baarsje. Er waren er zelfs bij die kon je haast niet met het blote oog zien. Daar moest de bril bij op. Na twee uur zitten besloot Willem Oosting maar naar de kachel te gaan en begon met opruimen.
Toen Willem zijn spullen op de kar had, vingen Vasco en ik tegelijk een voorn. Die hadden we nog niet gezien. Vanaf dat moment ging het met vlagen. Dan ving je er weer een stuk of drie en dan was het weer rustig. Ook de grote exemplaren lieten zich af en toe zien of schoten van de haak.
We besloten om tot halfdrie door te vissen in plaats van halfvier. Als je dan af en toe nog een visje vangt gaat de tijd stukken sneller. Het was dan ook zo halfdrie en het zat er weer op. Spullen opruimen en wegen maar. Al snel bleek dat Collin Besseling en Ronald Hendriks goed gevangen hadden. Vooral Collin moest veel grotere vissen gevangen hebben.
Collin won de wedstrijd dan ook met ruim zes kilo. Nummer twee was Ronald Hendriks met ruim drie en halve kilo. Nummer vier Vasco Besseling met driekilo plus en nummer vier Rob Jansen met drie kilo ruim. De laatste prijs was voor Henk Dimmendaal met zeventienhonderd gram. Wat de uitslag betreft ben ik wel tevreden; ik ben zelf op de vierde plaats geëindigd met een minimaal verschil met plaats twee en drie. Deze vissen heb ik wel aan gehad. En wat aantallen betref had ik zeker niet de minste.
Stek 1 : Collin Besseling 6160 gram
Stek 2 : Ronald Hendriks 3660 gram
Stek 3 : Roelof Koekoek 1640 gram
Stek 4 : Vasco Besseling 3320 gram
Stek 5 : Rob Jansen 3160 gram
Stek 6 : Henk Dimmendaal 1720 gram
Stek 7 : Willem Oosting Niet laten wegen
Stek 8 : Herman Veltrop 1580 gram
Nog even nakletsen en we kunnen weer richting Drenthe om de kachel op te zoeken. Zo langzamerhand gaat het steeds beter.
Ik heb nog een paar stokwedstrijden voor de boeg en we zullen zien wat dat wordt. Misschien kom ik hier deze zomer wel weer als ik op Camping Wedderbergen sta. Maar dan kom ik hier niet om te vissen maar een bezoekje brengen aan de kinderboederij en de Speeltuin.
De Witvisser
