Jawel, het eind van de gesloten tijd is nabij en roofvissend Nederland staat te trappelen. Zo ook Team Beet-Rovers. Voor de nodige voorpret hierbij een lekker wegleesartikel van een roofvissessie van enige jaren terug toen Beetlezer Elisabeth op stap mocht met roofvisspecialist Chris Chew van Fox Rage. Elisabeth kreeg alles te weten hoe je die kantsnoekbaars aan de haken kunt krijgen.

Ergens goed in zijn is één ding, dit aan iemand anders uitleggen is het andere …Of beter gezegd. Ga maar eens uit de doeken doen hoe je vadertje glasoog vanaf de kant met een loodkop belaagt. Natuurlijk, in theorie kun je er zo een verhaal tegen aan gooien.

Inwerpen, beugel dicht, af laten zinken aan een strakke lijn en vervolgens de shad over de bodem huppelend terugvissen, waarbij je het vooral van afzink/zweef fases moet hebben. Een kind kan de was doen, toch? Nou nee, het werpend vissen met shads op snoekbaars is helemaal niet zo eenvoudig. Misschien hebben we het hier zelfs wel over een van de meest lastige roofvistechnieken.

Daar hebben wij en Chris ons toch een beetje op verkeken. Datgeen wat voor ons gesneden koek is, omdat we het al jaren doen, kan voor een ander nog door mysteries worden omhuld. Dat bleek dan ook deze sessie. Elisabeth heeft deze visserij nog nooit beoefend en dan ook echt niet. Sterker nog, ze had niet tot nauwelijks met een werpmolen gevist. Echt terug naar de basis dus en voor Chris des te meer uitdaging…

Vliegvissen

Elisabeth is woonachtig in de stad Leuven ten oosten van Brussel. Ook al hebben we nu misschien de indruk gewekt dat ze niet kan vissen, dat is absoluut niet zo. Integendeel! We hebben net bewust geschreven dat het werpend vissen op snoekbaars “een van de” lastigste visserijen is, want een andere is het vliegvissen en dat beheerst de sympathieke Vlaamse wel tot in de puntjes. Aangestoken door haar vriend Grim reizen ze samen al jaren stad en land af, op zoek naar pittoreske rivieren en beken, op zoek naar bruine forel, regenboog, beekridder en vlagzalm.

Tja, het werpen met een vliegenreel of werpmolen, een wereld van verschil en dat blijkt meteen tijdens de eerste proefworpen. “Ik ben gewend om hard in te zetten bij een worp. Daarbij is het zaak om de vliegenlijn met kracht uit het water trekken om deze als soort van contrapower te gebruiken voor een volgende worp”, aldus Elisabeth.

Hardware

Chris heeft vooraf een slim stappenplan uitgezet. Liefst gaat hij meteen naar de rivier, maar dat zou voor het mooie veel te snel zijn. Daarom kiest hij als startlocatie een stek uit aan de oevers van het Amsterdam-Rijn Kanaal. Misschien dat het monotone karakter van deze waterweg wat afschrikt, in ieder geval is het een onderschat water. “Geloof maar dat hier een enorm snoekbaarsbestand huist. Op dit water is er geen beroepsvisser actief hé? Tja, en dat kan je dan ook wel merken.

Behalve het feit dat hier veel snoekbaars zwemt, zitten er ook echte dikkerds tussen. En ja, die worden hier gewoon vanaf de kant gevangen. Laatst ving een maatje van me hier nog zijn pr van 99 cm”, legt Chris uit. Hij voegt er aan toe dat het water hier altijd in beweging is, het er altijd troebel is en je kunt er altijd diepte onder de kant vinden. Dit tezamen met dat er nauwelijks obstakels op de bodem liggen maakt het tot het ideale water voor een beginner.

Eerst wordt er eens gekeken naar de hardware. En wat dat betreft is Elisabeth natuurlijk helemaal in haar nopjes. Behalve deze privé clinic van een specialist, wint ze namelijk ook nog eens een hengelset, tas en kunstaas van Fox Rage, afgestemd op deze visserij. Qua hengel gaat het om een 2,70 meter lange Ultron Zander Jig Pro met een werpgewicht van 15-50 gram. Een ideaal gereedschap voor vandaag.

“Verder mag de hengel een lichte topactie hebben, maar moet hij voor de rest een sterke ruggengraat hebben om de haak goed te kunnen zetten.”

Chris legt uit: “Ga ik vanaf de kant aan de slag op snoekbaars, dan wil ik liefst een wat langere hengel. Dat maakt langere worpen mogelijk en daarmee ben je beter in staat het kunstaas te ‘sturen’. Verder mag de hengel een lichte topactie hebben, maar moet hij voor de rest een sterke ruggengraat hebben om de haak goed te kunnen zetten. De Zander Jig Pro is gemaakt voor deze visserij en heeft daardoor deze eigenschappen.”

Bloedjeheet

Deze praktijkdag zijn de omstandigheden niet bepaald ideaal. Het is met een slordige 30 graden bloedjeheet en de zon schijnt overuren. Midden op de dag leidt dat maar wat vaak tot passieve vis; tijdens de schemering kan het dan echter zomaar omslaan. Daar hopen we dan maar op.

Enfin, het maakt het er voor Elisabeth niet makkelijker op. Een lastige visserij onder de knie krijgen, terwijl de vis niet bepaald mee wil werken… Wat zouden een paar knoertharde aanbeten mooi zijn als bevestiging dat de clinic vruchten afwerpt. Elisabeth windt er ook geen doekjes om, ze vindt het simpelweg een moeilijke visserij. “Met name dat contact houden met de bodem en het kunstaas vind ik lastig.

Feitelijk moet je continu gefocust zijn,” vertelt ze met zweetdruppeltjes op het voorhoofd. Maar goed, we hebben van doen met een leergierige doorzetter en het ‘huppelen’ over de bodem met bijbehorende zweefmomenten gaat steeds soepeler.  In het begin krijgt Elisabeth van Chris een shad met 15 grams loodkop.

“Later op de dag staat Elisabeth echter zonder problemen met een 10 grams loodkopje te vissen en dat gewoon in de stroming.”

Daarna wordt dat toch al snel een 20 grams loodkop. “Probeer eerst dat spelletje van goed bodem houden maar door te krijgen; dat moet je in het begin niet gaan doen met een 7 grams loodkop”, legt hij uit. Later op de dag staat Elisabeth echter zonder problemen met een 10 grams loodkopje te vissen en dat gewoon in de stroming.

Balen

Dan is er nog iets dat ze aan wil pakken, het aanslaan tijdens een aanbeet. “Dat is ook een verbeterpunt bij het vissen op forel. Ik ben domweg vaak te laat”,  zucht Elisabeth. Tja, bij snoekbaars is dat des te belangrijker. Voelt deze rover onraad bij de aasopname dan zal hij het meteen weer uitspugen. Ben je te laat, dan slag je een gat in de lucht. Verder is het belangrijk krachtig aan te slaan om de haakpunt goed in de relatief harde bek te laten penetreren.

Het bovenstaande komt pijnlijk aan het licht bij haar allereerste aanbeet. Inmiddels zijn we naar de Waal verkast. Op het kanaal waren de aanbeten spaarzaam, laat staan de vangsten. Met pijn en moeite weet Chris daar toch een snoekbaars te verschalken… Maar goed, het begint al wat te  schemeren en de verwachtingen zijn hoog gespannen.

En jawel, de eerste aanbeten dienen zich aan. Bam! Ook Elisabeth krijgt een venijnige tik op de hengel. “Ja, Beet!” schreeuwt ze het uit, terwijl de hengel op 10 uur blijft wijzen. We zien het bonken op de hengel, maar dat houdt al snel op… Achteraf kunnen we er hard om lachen en heeft het ook zijn voordelen. Wie wil opstaan, moet immers eerst vallen.

Het zal Elisabeth die avond in ieder geval geen tweede gebeuren. Met nog meer focus wordt er nu krachtig aangeslagen op elk verdacht tikje, maar helaas de avond geeft haar geen tweede kans. Balen! Alles wordt uit de kast gehaald door Chris, de hele krib van top tot teen uitgevist met shads en pluggen. Chris krijgt nog wel enkele tikken en vangt nog een mooie 40’er baars, maar echt blij is hij niet met deze vis! “Shit, deze had Elisabeth moeten vangen!”

https://www.youtube.com/watch?v=x6tMInXT71M

Elisabeth zelf is een stuk luchtiger. “Ik heb vandaag zoveel geleerd en alleen daarom is het al de moeite waard om hier een vervolg aan te geven. Buiten dat vind ik het een heel interessante visserij en wil ik gewoon die snoeiharde aanbeten voelen… en verzilveren natuurlijk!” zegt ze met een stralende glimlach.  Dat dat gaat lukken, daar twijfelen we niet aan. De skills zijn er, nu alleen nog vis die een beetje meewerkt.