Vorige week donderdag was er de koningswedstrijd van De Visvrind in Wolvega. Normaal gesproken is Koningsdag voor mij een rustdag en ga ik meestal de stad even in met mijn gezin om even gezellig wat muziek te luisteren en een biertje te drinken. Deze keer kreeg ik van De Visvrind een berichtje of ik niet mee wilde vissen en een verslag wilde schrijven.
Even bij praten met een bak koffie.
Op zich doe ik dit graag maar dit moest ik natuurlijk eerst even met het bestuur overleggen. Aangezien het geen zomers weer was en de wedstrijd niet zo lang duurde kreeg ik permissie om mee te vissen. Met de melding niet te laat terug te zijn kon ik mee doen met de wedstrijd.
In de rij voor het pakken van een nummer.
Donderdag al vroeg richting Wolvega. Bij De Vivrind waren er inmiddels al vele vissers aanwezig. Van regio vissers tot de echte wedstrijd vissers. Zelfs WK ganger Ramon Ansing had de moeite genomen om naar de koningswedstrijd van De Visvrind naar Wolvega te komen.
We moesten vissen aan de Helomavaart waar er steigers staan. Deze steigers staan erg dicht op elkaar. Gelukkig heeft de organisatie besloten om er bij de loting een steiger tussen uit te halen zo dat we toch nog iets uit elkaar zaten. Goed geregeld.
Ja die moet je hebben Bennie.
Ik mocht een nummer pakken en ik moest het doen op nummer 115. Ik had geen idee wat mij te wachten stond en ben maar achter de karavaan naar het water gegaan.
Ik kwam er snel achter dat de directe concurrentie wel groot was. Ik zat tussen een aantal wedstrijd vissers. Links zat Henk de Haan en rechts zat Theo Frijlink en daarnaast Wim stoel. Natuurlijk moeten ook zij het verschil kunnen maken.
Even een bak koffie halen.
Aangezien het gevroren had die nacht en ik nog ruiten moest krabben was het weer afwachten hoe het zou gaan. Na mijn wedstrijd bij de Rietplas in Emmen besloot ik nu maar om niet zoveel te brengen.
Na het begin signaal ben heb ik aan de overkant drie kleine korven voer gebracht en op een meter of achttien wat meer.Ik ben aan de overkant begonnen en ik zat goed en wel en zag dat Theo Frijlink al een voorn ving.
En hup naar het water
Rustig blijven dacht ik en even later had hij al weer beet gehad. Ik bleef rustig in de wachtstand en even later ging ook mijn top om. Ik ving een klein baarsje. Weer ingegooid en het duurde maar even en ik ving een posje.
Even de broodtrommel er bij halen.
Hierna was het een tijd rustig en ik besloot om eens te kijken op achttien meter. Hier kon ik een paar voorns vangen. Na een tijdje was dat ook weer gebeurd. Maar weer naar de overkant. Hier kreeg ik bij mijn inworp al beet. Mijn top ging om als een boog aanslaan en niks. Weer ingegooid en een minuut of tien later krijg ik weer een mooie aanbeet. Dit was een brasem van een ons of negen. Maar weer naar de overkant en wachten. Helaas was het gebeurd en kon daar niets meer vangen.
Ruig gebied
Kort heb ik nog een aantal kleine visjes kunnen vangen. Dit was niet genoeg. Ik bleef steken op 3305 gram. Henk de Haan had 50 gram meer dan mij en Theo Frijlink heeft zijn vis niet laten wegen. Ik heb geen verschil kunnen maken maar de buren ook niet.
Hierdoor kon ik weer op tijd naar huis waar de rest van de familie al stond te wachten om naar de stad te gaan.
Henk de Haan laat zijn vangst wegen en had 40 gram meer dan mij.
In dit geval heb ik niet slecht gevist. Martin Damhuis ving negen kilo en wint hiermee de koningswedstrijd van 2017.
Ik wil De Visvrind bedanken voor de uitnodiging. Het was top geregeld.
De Witvisser.
