Volgens bronnen waren de eerste scholen kleine vis al volop in het “vaartje” getrokken.

Eindelijk konden de “topsets” eens goed getest worden, met dobbertjes onder de 1 gram.
Een wedstrijd waar naar uitgekeken werd, maar tot voor kort nog onzeker vanwege de klachten die binnengekomen waren bij de federatie ivm de vele wedstrijdaanvragen.
Waar het in grote lijnen op neer kwam was, dat er te weinig ruimte was voor de recreatie visser om tussen al dat wedstrijdgeweld onze gezamenlijke hobby uit te voeren.
Is wat voor te zeggen en de federatie heeft hierin dan ook z’n standpunt ingenomen.

Zoals gebruikelijk besloot ik samen met Michael vroeg af te reizen om het parcours te zekeren. Want een onderbuik gevoel zei me, dat we vandaag niet de enige zouden zijn.
Ondanks de officiële toestemming, is en blijft het niet fijn om mede-vissers te verzoeken om ergens anders te vissen.

De weersvoorspellingen waren niet al te best.
Regen, regen en nog eens regen, ZW4.
Welkom in de herfst!
Aangekomen op het parcours was het nog pikkedonker en waanden we ons echt in de herfst. 
Terwijl we onze pakken en laarzen aantrokken, kwam gastvisser Freddy Weidenaar ook aangereden.
Zo behulpzaam als hij is, trok ook hij z’n “werkkleding” aan en drie man sterk begonnen we met het zekeren van het parcours. Met 40 meter tussen de stekken, wisten we een leuk parcours te zekeren.
Vandaag hadden 8 kawa’s zich opgegeven.

Terwijl de rest aan kwam op parcours, was het inmiddels licht geworden. 
De hevige regen die voorspeld was, liet het nog een beetje afweten dus het werd tijd om te loten.
Grote afwezige vandaag was onze vaste stok specialist Daan.

Loten:

Ikzelf 1 
Martin 2
Freddy 3
Toussaint 4
Michaël 5
Karel 6
Anis 7
Sammy 7

In theorie hebben kop en staartplek het voordeel maar in een bak met water met de wereld kleine vis, is het de kunst om de vis gedurende 5 uur op jouw plek te houden.
Daarnaast zul je moeten uitvinden in welke laag van het water de wat grotere vis zich ophoud.

Ik besluit op 3 afstanden te vissen om zo de meeste vis te “blokken” wat vanaf de linkerkant komt. Links van mij bevond zich namelijk een kom en was tevens het begin van het Zuidlaardervaartje. 
1 op vier deeltjes, 1 in het midden en op een meter van de overkant op 10 meter.
Vanwege de weersvoorspellingen, besloot ik om niet lichter te vissen dan 0.50 om bij harde wind toch de aanbieding zo gecontroleerd mogelijk te houden.
Twee topsets met een halve gram… en op 10 meter 0.70gr. 
De theorie was om op lange afstand, zo’n twee uur voor het einde de wat grotere vis te haken met een haak ruim op de bodem.

Terwijl het begin van de wedstrijd nadert, begint het weer langzaam te verslechteren.
Ik besluit om op elke afstand 2 balletjes voer te cuppen.
Vandaag word er uiteraard niet gevist met John’s Feedermix, maar met een samenstelling uit het Evezet assortiment gebaseerd op voorn.
Ik begin in het midden, terwijl ik geregeld op 4 deeltjes afstand wat hennep gooi.

De vis was volop aanwezig en het zou dan ook een leuke dag worden.
Schakelend tussen 4 delen en het midden weet ik gedurende 4 uur met enige regelmaat vis te verschalken.

Een grappig gegeven was dat m’n onderbuik gevoel dus klopte. Letterlijk aan de overkant en op ons parcours, doken ineens de welbekende kantvissers op. Rechts van mij zag ik verschillende kawa’s die zogenaamde medevissers verzoeken om niet tegen over hen plaats te nemen, maar een stuk verder te gaan staan.
Wat een verstand, maar goed we waren gewaarschuwd hiervoor.

Een ander grappig gegeven was dat mijn buurman Martin het presteerde om 3 keer een aangemeerd bootje te haken recht tegenover hem.
Aan het einde van de wedstrijd vertelde hij dat door het aantrekken van de wind, zijn tuig heen en weer slingerde en zich zo 3 keer in een van de touwen van het bootje haakte.

Een uur voor het einde zag ik vanuit m’n ooghoek een rondvaart boot naderen. 
Met het Zuidlaardermeer op steenworp afstand geen raar gegeven, maar ik vraag me af waar hij heen gaat gezien ik aan het einde zit van het vaartje.
Terwijl ik rondkijk valt me aan de overkant, letterlijk op 12 meter afstand, een bordje op.
“NIET AANMEREN, aanlegplaats rondvaartboot”
Neeeeee! Hij zou toch niet aanleggen midden op m’n voerplek? 
Ik had het nog niet gedacht, en de bestuurder van de inmiddels genaderde boot opent z’n raampje en bevestigd wat ik dacht.
Met het geweld van de motoren van de boot, kon het in amper 2 meter water niet anders, dan dat alle vis het hazenpad koos.
Met nog een klein uur te vissen, realiseerde ik me dat dit me heel wat vis ging kosten.
Rond half 2, vertrok de boot weer met aan boord een groep toeristen. In dit hondenweer??
Het stuk water recht voor me was inmiddels zo verstoord, dat ik nog maar 3 visjes had gehaakt in dit laatste uur.
Wat een pech weer.

In de inmiddels stromende regen klonk het eindsignaal.
Als ik ergens een hekel aan heb, dan is dat opzetten en afbreken van je materiaal in de regen.
Verstand op nul en gewoon maar in de auto zetten, en thuis maar droogmaken!

Winnaar van de dag was Michael Lopulisa met 125 stuks en ruim 5600gr.

Runner up was Freddy Weidenaar met ruim 4700gr aan kleine vis.
Ikzelf viste een 3 met 4200gr.

Met nog 1 wedstrijd te gaan en inmiddels 15 punten voorsprong op de nummer 2, mag ik mezelf officieel winnaar noemen van de “KAWALINYA SUPERCUP 2017”. 

Echter moet deze laatste wedstrijd nog gevist worden en gevoelsmatig kan ik dan pas feestvieren.

Tussenstanden na 14 wedstrijden:
Lijst Supercuppunten: wordt aangevoerd door Simon Lopulisa
Totaal gewicht: wordt aangevoerd door Daan Tanalepy
Aantal vissen: wordt aangevoerd door Michaël Lopulisa