Jaren geleden als jong jochie kwam ik in ‘aanraking’ met het water, in aanraking met verhalen die uiteindelijk een beeld vormden, zonder er ook maar ooit te zijn geweest. Het beeld was magisch, een prachtig groene omgeving met een onwerkelijke sfeer. Auke, een goede vriend van mij, was een aantal jaartjes ouder en beschikte toentertijd al een aantal jaren eerder over een vervoersmiddel. Ook hij werd ooit getipt over dit wonderbaarlijke paradijs wegens  haar wonderschone omgeving en haar bijzondere bewoners…

Een slapeloze nacht zorgde ervoor dat ik vermoeid als een jonge pup richting dit waanzinnige water ging. 

 

Tekst & foto’s; Jelle van Middelaar

 

Na elke vissesie die hij er draaide kwam er een  uitgebreid mondeling verslag te sprake, alles kreeg ik mee. Hij boekte er memorabele vangsten en was er zó enthousiast over, dat het voelde alsof ik er continue bij aanwezig was. In combinatie met de foto’s die ik te zien kreeg, creëerde ik voor mijzelf een heel bijzonder beeld van dit water. Het was er paradijselijk en één ding stond voor mij vast, hij moest en zou mij een keer meenemen. Na eenmaal de druk wat opgevoerd te hebben, kon het uiteraard niet uitblijven meegenomen te worden naar het befaamde Elysium. Hij gunde mij natuurlijk de kennismaking met deze plas, maar tegelijkertijd had hij ook zijn belangen en eigen plannen, ik kon daarom goed  begrijpen dat dit niet vanzelfsprekend kon zijn.

De hengels werden op een ondiepe plaat gepositioneerd.

 

Slapeloze nacht

Op een prachtige dag ruim in het voorjaar was het eindelijk zover. Ik ging erheen en gek genoeg kon ik het haast niet bevatten. Het gevoel was vergelijkbaar met het moment dat ik voor het eerst naar Ajax mocht. Een slapeloze nacht zorgde ervoor dat ik vermoeid als een jonge pup richting dit waanzinnige water ging. Ik maakte zelfs een playlistje voor in de auto en de muziek die er op gezet werd zal me altijd bijblijven! Moe, maar tegelijkertijd vol energie van de adrenaline zetten we koers richting de bestemming. Het was duidelijk dat Auke dezelfde adrenaline voelde, want de snelheid zat er flink in! Eenmaal aangekomen kon ik mijn ogen niet geloven. Wat een schitterend water! De bomen waren vol in bloei en het weer was schitterend. De trolleys werden volgestapeld en het doel was om zo snel mogelijk richting een uitkijkpunt te racen en daar te hopen op een jumpende vis die zijn locatie verraadde.

Eenmaal aangekomen op deze plek duurde het geen 10 minuten voordat een massieve vis zich uit het water verhief! Auke keek me aan en knikte: Jij gaat die hoek in! Met een sneltreinvaart rolde ik de trolley richting deze hoek van het water. We kregen het idee dat de paai op de loer lag en de vis zich daarom in deze ondiepe zone bevond. Auke pakte een stek zo’n 300 meter bij mij vandaan en telefonisch bleven we in contact. Snel werden de hengels gereed gemaakt en beaasd met eiwitrijke ‘wafters’. In die tijd draaide ik nog eigen boilies die ik naderhand stoomde, waarmee ik boilies kreeg met verschillende ‘drijfeigenschappen’; het merendeel ervan zonk heel langzaam naar de bodem. Zeker een situatie die een dressuurdoorbrekende eigenschap kon creëren. Eén hengel wierp ik midden op de ondiepe bank op ongeveer 1 meter diepte. De tweede hengel op een rustig aflopend stuk op circa 4 m diepte. Tussen beide hengels in voerde ik zo’n 40-tal boilies en met de hengels op scherp nam de hartslag langzaam toe…

Jelle van Middelaar is goed op dreef in dit artikel dat zal verschijnen in Karperwereld 139 die uitkomt rond 24 juni 2021. Als abonnee krijg je dit artikel natuurlijk als eerste te lezen zodra deze op de mat valt: klik hier.