De Anglian Water Airflo International (AWAI) finale is het absolute hoogtepunt in Europa voor het bootvliegvissen op reservoir voor ploegen van zes vliegvissers. Jaarlijks proberen zo’n 400 teams, van begin april tot eind augustus, via selecties zich te kwalificeren om één van de 24 gelukkigen te zijn die mogen aantreden tijdens de finale.
Een finale die steevast op het 1.328 hectare grote Rutland Water gevist wordt omdat dit de enige plek in Europa is waar er voldoende boten ter beschikking zijn om de 144 deelnemers het water op te laten. België was er dit jaar opnieuw bij met ‘Flyfishing Forever’ samengesteld uit Guido Vinck (kapitein), Patrick De Schutter, Christian Bazan, Tony Perin, Geert Janssens en Albert Bigaré. Op Christian na door de wol geverfde routiniers die al behoorlijk een lijntje hebben uitgeworpen op Rutland. Dat moet ook want dit deelnemersveld is de ‘crème de la crème’ en de Engelsen, Welsh en Schotten op hun thuiswater bekampen is geen sinecure.
Best Overseas Team v.l.n.r. Geert Janssens, Albert Bigaré, Guido Vinck, Tony Perin, Christian, Bazan, Patrick De Schutter.
Drie trainingsdagen had de Belgische ploeg ingepland, m.a.w. zoeken naar de plaatsen waar de vis zich ophoudt en de verschillende technieken scherpstellen. De eerste twee trainingsdagen verliepen prima, de derde trainingsdag was er een voor noppes, met windkracht van 6-7 Beaufort en golven tot een meter hoog blijf je beter aan wal want je kunt niets uitdokteren. Twee technieken staken er bovenuit naargelang de windsterkte. Windkracht 2-3 – slow sinktip (12 ft) FAB op de leaderpunt met daarboven drie nimfen (in Engeland mag je vissen met vier haakpunten, zo staat het beschreven in het reglement), zou het windkracht 4-5-6 zijn dan kwamen de ‘pullers’ beter tot hun recht met Fast Glass, D3 of D5 lijnen, twee blobs op de leader en ‘pullen’ of roly-poly. Het Belgisch team is sterk in het nimfvissen, minder in het ‘trek-en-sleur-werk, om de eenvoudige reden dat er in België niet één groot forelreservoir is waar deze techniek degelijk getraind kan worden.
Tien keer prijkt België op de ‘Trophee’.
De twee wedstrijddagen was het windkracht 3-4-5, dus ‘mosselen noch vis’ en het was voortdurend aanpassen naargelang de windsterkte. Globaal gezien heeft Flyfishing Forever goed gevist, maar niet super. De verloren trainingsdag zit er voor een deel tussen om alles 100% te finetunen en binnen een ploeg van zes moet iedereen twee keer een topdag hebben. Zonder namen te noemen, de eerste wedstrijddag waren er twee van de Belgische ploeg die een iets minder resultaat konden bijeen vissen, de tweede wedstrijddag één iemand. Dit is geen verwijt, integendeel, iedereen heeft zich uit de naad gevist met als resultaat een negende plaats op 24 ploegen, een resultaat waarmee je naar huis mag komen, zeker als je voor de tiende keer de trofee wint van ‘Best Overseas Team’.
En of er wind stond tijdens de finale!
Naast het goud, zilver en brons zijn er ook prijzen voor de grootste brownie en regenboog en het ‘Best Overseas Team’. D.w.z. teams uit Noord-Ierland, Orkneys, Shetland, Ierland, Frankrijk, enz. die een wedstrijd binnen de wedstrijd vissen. Het Belgisch team heeft dit jaar voor de tiende keer deze trofee in de wacht gesleept, een prestatie die er zijn mag en niet zo meteen zal geëvenaard worden. Er is nog even nagefeest en met kleine oogjes de volgende ochtend terug naar België getuft. Een dikke proficiat voor het hele team. En wie er gewonnen heeft (?) het Costa Team van de meer dan bekende Iain Barr (voormalig wereldkampioen). Voor de volledige uitslag: http://www.anglianwater.co.uk/leisure/awai-team-final.aspx.
Guido Vinck
