Een weekje in het Ierse snoekparadijs county Cavan

Het volledige artikel is te lezen in Dé Roofvis nummer 136 dat nu in de winkel ligt…

In het noorden van Ierland, de prachtige provincie Cavan, schuilt een relatief onbekend paradijs in een landschap van liefelijke heuvels. Het is een laag bevolkt gebied met exact 365 meren; één voor elke dag in het jaar. Door deze lieflijke heuvels stroomt de rivier Erne, een soort levensader die talloze meren met elkaar verbindt. Simon Torenbeek ging met zijn vismaat op onderzoek.

Erne

De rivier gaat door een visrijk gebied dat al veel wordt bezocht door witvissers. Onze interesse gaat echter niet naar de witvis, wij roofvissers zoeken het graag een stapje hoger in de voedselketen. Snoek willen we! Aan de oever van de Erne ligt het gloednieuwe Carafin Lodge, een van de bestemmingen van Cordes Travel. Een perfecte uitvalsbasis in dit snoekparadijs; met de typisch Ierse motorboten zijn de mogelijkheden haast oneindig. Je kunt op de rivier zelf dagen verdwalen, of juist de meren die tussen de heuvels liggen onveilig maken.

De meren zijn aan elkaar verbonden door kanaaltjes of de mooi stromende rivier Erne. Er zijn ontelbaar veel ondiepe baaien met opkomende planten, rotsen, duistere dieptes en stroomversnellingen….

Credo: zo dicht mogelijk tegen de kant of onder de takken werpen.

Rivier of plas?

Wij hebben het voorrecht hier zes dagen te kunnen vissen met twee karakteristieke polyester visboten. Op de eerste dag besluiten we ons vieren op te splitsen: de ene boot zet koers richting de stromende rivier, de andere boot gaat de meren verkennen. Beiden variëren we met kunstaas, zowel werpend als trollend. Op deze manier kunnen we met z’n allen de visserij redelijk snel in kaart brengen. Als we voor de lunch bij de lodge terug komen is het direct duidelijk: de boot die naar het grote water is gegaan heeft vier snoeken gevangen, de boot op de rivier in de zelfde tijd 26 stuks. Een behoorlijk verschil! Het is dus niet gek dat we na de lunch met twee boten richting het betreffende riviertje varen.
Blijkbaar zitten we precies voor de paai-periode van de witvis, waarbij grote scholen voorns de rivier gebruiken als een soort snelweg naar hun favoriete paaigronden. De snoeken zijn hier klaarblijkelijk van op de hoogte en liggen deze gemakkelijke hapjes op te wachten in de rivier. Het zijn dan wel hoofdzakelijk kleine snoekjes die we vangen, gemiddeld een centimeter of 50, de pret is er niet minder om. We krijgen 9 van de 10 aanbeten we op jerkbaits, vol in het zicht. We sluiten dag één af met 79 gevangen snoeken verdeeld over twee boten. Het aantal aanbeten lag echter vele malen hoger, met jerkbaits mis- en los je best wel veel aanbeten.

Vol overgave knallen ze op het kunstaas; alsof ze dit nog nooit gezien hebben!

Dit is een ongerept stuk Ierland met bijna geen industrie of grote steden.

Planer boards

De volgende dagen proberen we ons te richten op de wat grotere snoeken van dit watersysteem. Omdat we zo onwijs veel kleine snoek tegen kwamen op de riviertjes, die het vermoedelijk gemunt hadden op de migrerende witvis, verwachtten we dat de grotere exemplaren op de diepere meren te vinden zouden zijn.
Onze aanpak voor deze grotere wateren was vrij strak: omdat het zulke gigantische oppervlaktes water zijn willen we zo veel mogelijk water afvissen met groter kunstaas. Het plan is om met groot aas te trollen over de diepere gedeeltes van de grote meren. We spreiden het kunstaas zo breed mogelijk met behulp van planer boards, om zo veel mogelijk wateroppervlakte te bestrijken. Ook trollen we niet zomaar rondjes zonder plan, integendeel. Systematisch zoeken we al trollend verschillende dieptes af, waarbij we de GPS/fishfinder nauwlettend in de gaten houden. Elke school aasvis die we tegenkomen wordt voorzien van een waypoint om zodoende de route strategisch te kunnen plannen. Mede door deze structurele aanpak zien we duidelijk dat de eerste twee dagen op het grote water de meeste aasvis te vinden is tussen 4 en 6 meter diepte. Als het weer de laatste paar dagen verandert zien we de aasvis vooral op 7 tot 10 meter diepte. Dit waren dan ook, haast logischerwijs, de dieptes waarop de aanbeten van de snoeken kwamen.

Veel aanbeten op forelimitaties… toeval?

Wat opvallend is, is dat veruit de meeste aanbeten op het aas komt dat het verst van de boot gepresenteerd wordt. Het lijkt er op dat er op deze meren wel vaker al trollend gevist worden, waardoor de grotere snoeken het geluid van een ronkend viertakt motortje lijken te herkennen en zich snel uit de vinnen maken. Juist het aas dat dankzij de planer boards 25 meter naast de boot gepresenteerd wordt, zwemt in een koerslijn waar nog geen boot overheen getuft is….

Tot zover het ingekorte artikel van Simon Toorenbeek. Na zes dagen en ruim 250 gevangen snoeken keren de sportvissers huiswaarts naar Nederland!

Wil je het hele artikel lezen? Kijk dan in Dé Roofvis die nu in de winkel ligt. Of klik hier voor een abonnement van 9 nummers voor de prijs van 6.

Carafin Lodge

Voor informatie en inlichtingen over de Ierse reis en genoemde bestemming Carafin Lodge in county Cavan kun je contact opnemen met Cordes Travel, of klik hier voor de informatie over de Carafin Lodge.

Na zes dagen en ruim 250 gevangen snoeken keren de sportvissers huiswaarts naar Nederland!