Waar thuis de mussen dood uit de lucht vielen van de hitte en droogte, en de bomen half augustus al in herfstmodus kwamen en hun bladeren afgooiden, was het hier groen, groener, groenst. In alle tinten, achter elke bocht een nieuwe variant van groen. Ierland, het was weer een beetje thuiskomen!

Tekst: Richard Van den Broeck, foto’s: Richard Van den Broeck & Peter de Lange

Zowat dertig jaar zijn de meren en meertjes rond Ballinamore ons targetwater en vinden we in Glenview House ons vaste onderkomen. In het voorjaar hebben we de dan erg actieve de zeelten in het vizier. En natuurlijk de Ierse snoeken, hongerig en nog nagenietend nog steeds aanwezig op de ondiepe paaistroken.

September is top voor het betere feederwerk. Niet met twee dikke wormen gaan leunen op de brasem, je ontzegt je dan zoveel vispret, maar op voorn en hybriden. Mooiere voorns vang je nergens. Nee, niet in grootte, maar in schoonheid. Oud zilver afgewerkt met diep oranje, of is het rood? Dan mijn droomvis, hybriden, loeisterk. Soms hondsbrutale aanbeten, een dag verder wat voorzichtige tikken op de feedertop. De overal aanwezige baarzen, jammer maar meestal dwerggroei, moet je er dan maar bijnemen.

LOUGH GARADICE

Alhoewel er binnen een straal van zo’n twintig kilometer rond Ballinamore een vijftigtal meren en meertjes liggen is deze kanjer van 400 hectare, met een viertal goed bereikbare visstroken, zowat onze toplocatie. The Deeps, auto achter de kont, met bijna zes meter water op veertig meter afstand, belooft altijd dikke kans op brasem. En ferme knotsen van hybriden struinen er in september altijd wel rond. Mijn vismaat Peter is een perfectionist, paardenmestpiertjes, dode en drijvende maden, Spa Bruis werkt volgens Peter het best. De avond voor de visdag een dosis maden helemaal kopje onder en een deel drijvers die nog net hun kopje boven de Spa Bruis kunnen houden om zich vol lucht te zuigen. Natuurlijk heeft Peter nog een voorraadje hocus pocus bij zich. Zakjes en flesjes, volgens hem dodelijk. Zijn montage; voorslag 24/00 fluorocarbon, 16/00 onderlijn, eveneens fluorocarbon. Op een achttal centimeter van de haak maat 14 of 16 is een flinterdun stukje rood drijvend siliconen geschoven, dat de aasaanbieding extra frivool moet maken (volgens Peter dan toch). Casters en geknipte wormen verrijken het voer en per hengeldag voorziet hij een knappe portie tarwe en gekiemde hennep, thuis een dag te week gezet, gekookt en vacuüm getrokken.

VOLOP VOORNS

The Deeps kan link zijn, een ondiepe met stenen bezaaide oeverzone. Dan een steil aflopend, met mosseltjes begroeid talud. Ikzelf knoop daar vrolijk een onderlijntje 0,20 mm aan. Mijn eerste Ierse les die ik er kreeg. Kringelt nauwelijks, de vis doet er niet moeilijk over en je moet ook die knappe vissen voor het korven vretend talud, omhoog zien te krijgen. Onze voermix? Doen we niet moeilijk over, ik mag altijd even bij Sensas langs om onze Ierland dosis bijeen te sprokkelen. Graag donker en met een goede kleefkracht, al kun je door de wijze van bevochtigen daar zelf heel wat aan doen…
In Ierland hoor je met je setup in het water te zitten. Snap niet waarom, paar meter achteruit, is evenveel verder werpen, maar je houdt het droog. De charme van Ierland zeker?

 

De rest van het artikel lees je in de decemberuitgave van Beet die half december bij de abonnees op de deurmat lag en ongeveer vanaf dat tijdstip te koop is in de hengelsportzaken, boeken- en tijdschriftenwinkels. Voor een abonnement op Beet – Magazine ga je naar shop.beet.nl/category/abonnementen/.