Oog in oog staan met een vis die je letterlijk laat verstijven van spanning. Je adem stokt, de handen beginnen te trillen en bewegingen worden zo vloeiend mogelijk gemaakt om te voorkomen dat die ‘once in a life time’ vis je opmerkt en zich laat afzakken. Voorzichtig breng je de hengel in lijn en laat je een broodkorst zakken. Duurt het seconden, minuten of bemerkt de vis onraad en is je kans verkeken. Die intense spanning vlak voor het moment dat je de haak zet… Dat is passie voor struinen!

Daar gaat ie, over het wier…

 

Tekst & foto’s: Jordy op ‘t Hof

 

Dit artikel gaat niet zozeer dienen als naslagwerk om welk soort aas, lijn, hengel-setup of haak ik zou aanraden. Wat ik voor nu wil doen is je meenemen in mijn struinaanpak en hopelijk mag inspireren na te denken over de nieuwe mogelijkheden die er zijn op jouw ‘struinwateren’. Een aanpak die misschien niet direct voordehand liggend is, maar wel uiterst effectief kan zijn; van de polder tot moeilijk bereikbare stekken op bijvoorbeeld een groot wierrijk binnenwater. Een aanpak waarbij ik heb ervaren het gehele jaar uiterst effectief en selectief te kunnen vissen.

VAKER

Door het mobiele karakter van de struinende visserij kun je gemakkelijk diverse wateren en meer stekken per dag bevissen. Hierdoor groeit de kans op het spotten van één of meerdere (target)vissen natuurlijk aanzienlijk. Meer en meer vissen laten zich met het opwarmen van het water in de toplaag zien. Echter, kies je er dan steevast voor om de eerste de beste vis die je spot te vangen, dan ga je waarschijnlijk nooit weten of iets verderop die gewilde, mooi beschubde spiegel of topvis van het water lag.

En het seizoen is nog niet voorbij!

Met een voorkeur voor zwaar beschubde spiegels, vissen van een oud bestand, grote schubs en mega graskarpers kom ik door selectief te vissen goed aan mijn trekken. Door deze aanpak vang ik logischerwijs wel iets minder vissen. Maar minder vangen betekent voor mij persoonlijk niet dat ik het gevoel heb minder succesvol te zijn. Integendeel. Mijn allereerste struinvis van dit jaar was een schitterende spiegel van het oude bestand. Ik wist deze te vangen door een goede dertiger schub links te laten liggen en toch nog even iets meer van het lelieveld te bekijken. Nog geen tien meter verder trof ik de zeer begeerlijke spiegel.

Oeps…

Eén ding staat in mijn ‘selectieve’ aanpak van de laatste jaren centraal. En dat is dat ik de meeste struinuren spendeer aan het spotten van karpers. De tijd dat mijn aas daadwerkelijk in het water ligt valt daarbij in het niet.

Tot zover een deel van het artikel van Jordi op ’t Hof in de editie 140 van de Karperwereld, die momenteel in de winkels ligt. De moeite van het lezen waard! Koop hem in de winkel of zorg dat je een abonnement hebt: klik hier.