Jack Griffiths is niet bang voor een beetje wintervisserij. Goed aangekleed zet de Drennan-visser in een park bij een dorpje zijn kist neer voor een potje voornvissen met de vaste stok. In de beschutting van bewoning is de watertemperatuur altijd 1 of 2 graden hoger dan in de open vlakte en de vissen voelen dat altijd aan, mede omdat daar vaak ook meer natuurlijk voedsel voorkomt.

Voorns houden van brood – zeker in een stadspark!

 

Harken

Maar misschien helpt het ook dat het parkje waarin Jack gaat vissen, een extra ‘bemesting’ krijgt van de tamme ganzen in dat park – eveneens een pluspunt voor het natuurlijk voedselaanbod. In dit zijriviertje van de Thames stroomt het ook licht. Het is erg ondiep op de stek – rond de 60 cm! – vandaar dat hij met een lange opslag vist om de vis niet te verstoren. Een paar dagen van tevoren heeft hij bovendien met een hark aan een touw de stek van takken en obstakels ontdaan, dat scheelt bij het vissen!

 

De ondiepe stek wordt vrijgemaakt van takken en twijgen met een hark. Doe dit wel 1 of 2 dagen van tevoren!

 

Brood!

Als voer in de cup en aas aan de haak gebruikt hij brood. Best slim, want de stadsparkvoorns zijn brood gewend omdat de ganzen ermee gevoerd worden. Hiermee vist hij op verschillende dieptes, boven, over en óp het voer. Het duurt dan ook niet lang of Jack kan aan de bak om zijn schepnet nat te maken. Een mooie sessie met de nodige gezelligheid, want het wandelpark nodigt veel mensen en honden uit voor een frisse neus. Dat er af en toe een frisse neus van zo’n hond aan de madenbak komt snuffelen, kan de sympathieke Engelsman niet deren.

Klik hieronder om de video te bekijken.