Vakantievissen | circus op de L'Herault

WERNER VEERMAN – Wanneer de zomervakantie in zicht komt, gaan we automatisch op zoek naar visstekken en te vangen soorten op onze beoogde verblijfplaats, het badplaatsje Marseillan Plage, even ten zuiden van Montpellier. Op internet lees ik over Canal du Midi met een goed bestand aan karper en snoekbaars. In de Middellandse Zee zou je een gokje kunnen wagen op een dorade… Zoet en zout water in de buurt, het ziet er allemaal goed uit. We belanden uiteindelijk aan de rivier L`Herault en beleven een visfestijn in een ‘circus’.

Na een voorspoedige reis zien we hier verschillende campings en allerlei winkeltjes, eettentjes en barretjes, kortom het ziet er best gezellig uit. Na inchecken en uitpakken gaan we na het zwemmen nog even naar het Office de Tourisme voor de nodige informatie en een plattegrond van de omgeving. Het strand is dichtbij en al gauw zien we het magische woordje Pêche op een van de luifels van de winkeltjes. Een berg aan strandhengels, tuigjes, dobbers, wormen, zagers, haakjes maar geen vergunning te verkrijgen. Nee, want die is immers niet nodig voor het zeevissen. Voor zoetwater moet je wel een vergunning hebben, dus halen we deze de volgende dag bij Safari Sport in het stadje Agde, tien kilometer verderop.

Vergunning op zak, en vissen maar!

Met een Carte de Pêche op zak en veel zin om te vissen zoeken we een stek om wat karpers te vangen. Al snel zien we vanaf een brug een stukje rivier midden in het centrum van de stad. Geen Canal du MIDI maar een goed ogend stukkie water. Deze rivier, L’Herault, mondt uiteindelijk bij de oud Griekse stad Agde uit in de Middellandse Zee.

Vissen op karpers

We belanden op een zandpaadje langs de rivier net onder een spoorbrug, waar het over gaat in een bospad. Wow, de eerste schubkarper laat zich zien net naast de brugpijler en gelijk zijn we over. “Hier gaan we het morgenochtend proberen”, zegt Lars enthousiast.

In de avond voeren we een klein emmertje boilies en vroeg in de morgen staan we fris aan de oevers van de rivier. Jeetje wat een sfeertje, het is stil op het ruisen van de stroming van de rivier na. Dan ineens, helaas… een trein verstoort keihard de stilte. Ach, even de oren dicht houden en hij is weer weg. De rust keert weder en maakt na een half uur plaats voor een run… trrrrrrrrrrr. Hangen en los, een zweepje… oliebol!… ja, scherpe stenen…

Drillen aan de L’Herault: Een hele klus om de vis van de pijlers weg te houden.

Niet treuzelen en aan de slag, een stukje voorslag en een nieuwe rig maken plaats voor een nieuwe worp. Het gaat nu beter en we landen een aantal mooie schubkarpertjes. Wat zijn ze sterk! Je moet echt in de hengel hangen, anders gaan ze onder de brugpijlers door of belanden ze tussen de takken.

Zoet naar zout

Prachtige sport met die karpers maar er springen, roven, happen, smakken, springen en vliegen nog zoveel meer vissen! Wat is dit allemaal, black bass? Forel? Snoekbaars? Het lijkt wel een vissencircus!

De wit/zilveren vissen springen soms wel vier keer achter elkaar uit het water. Prachtig, zo levendig en tegelijk zo’n rust dat dit uitstraalt. Ik ga naar de hengelsportwinkel en vraag met handen- en voetenwerk wat voor vis dit kan zijn. Het antwoord is mulet. Mulet? In zoet water? “Nee meneertje, de rivier gaat hier met een stuw van zoet naar zout water. Dus vis je hier eigenlijk in brak water. Vandaar die verdwaalde harder. De vis kan hier bovendien heen en weer vanwege een vistrap net als al die andere vissoorten die even ‘over de rand’ gaan.”

De ‘rand’ met brak water en dus kans op allerlei soorten.

Dorade op de L’Herault

De volgende dag ga ik met mijn zoon bij de stuw vissen. Stan vist met een spinhengel voorzien van lijn, dobber en stokbrood. Een worp maken en de sterke stroming neemt het dobbertje mee naar een onbekende ervaring. Na enkele minuten tikt het dobbertje en gaat onder . Haha… een sterk visje houdt ons in spanning… Daar is ie… Het is een dorade!

Het is een dorade!

Een Franse local ziet ons aanrommelen, lacht en vertelt ons met hand- en mondbewegingen dat ze erg lekker zijn. We maken een plaatje en zetten het stekelachtige visje terug. Terwijl we in gesprek blijven vertelt de Fransman over de diklipharder. Hoe je hem kunt vangen en dat ze best schuw kunnen zijn. Dit verhaal pakken we later nog even op bij de hengelsportwinkelier en in no time staan Lars en ik midden van de rivier te vissen op de schichtige harder.

Het credo luidt werpen met een 20 grams floating buldo of sbirolino in combinatie met een spinner, beaasd met een worm. Vervolgens langzaam indraaien.

Een drijvende sbirolino werkt ook om je aas bij de harders te krijgen.

Dat gaat ons best af en we vangen en verspelen er een paar. Ze zijn best sterk in de ferme stroming en een landingsnetje is dan ook welkom om lijnbreuk te voorkomen. De rivier heeft rotspartijen, dus een beetje overcapaciteit nylon (22-26/00) kan geen kwaad.

Een flink landingsnet is geen overbodige luxe.

Groen wier

Een andere simpele manier om hier diklipharder te vangen is met een buldo in combi met stokbrood aan haakje 8. Kies de lengte van de haaklijn tussen de 1 en 1,50 meter.

Het arsenaal voor de harders.

Door stukjes stokbrood te voeren in de stroming maak je de harders ‘los’ en komen ze steeds dichterbij azen. Dit maakt het vissen gemakkelijker en je kunt de aanbeten meteen zien. Soms voel je met langzaam binnen draaien kleine rukjes. Meteen een tikje geven levert ook zo op zijn tijd een visje op.

Ook in dit formaat zijn het krachtige vechters.

Vooral in de schemer van de avond, wanneer ze wat vrijpostiger worden. De lokale vissers binden voor het gemak een stukje wier dat aan de stuw groeit om de haak en vangen er ook mee. Zo hoef je in ieder geval niet bang te zijn dat je zonder aas komen te zitten, nietwaar.

Ook in de schemering zijn ze nog te foppen.

Visfestijn

Over de locals gesproken, het blijkt maar weer dat de Franse sportvissers vroege vogels zijn. Dus besluiten we ook het opstaan in de morgen wat aan te scherpen om eerder aan de waterkant te zijn. Dit om zeker te zijn van een favoriet stekje aan of op de rivier. In de loop van de vakantie visten we de ene dag ’s morgens en de volgende dag ’s avonds. Na zo’n warme dag is het immers ook lekker om de laatste uurtjes in de rivier te staan met een zonnetje dat langzaam onder gaat. Ja, we hebben genoten aan de L’Herault.

De hengels waren altijd klaar voor actie.

Verder op de brug dendert de zoveelste spoortrein over de roestige rails midden door de stad. In de rivier voel je de stroming en de plukken wier langs de enkels vloeien.

Hiermee kun je dus ook op harder vissen.

Je raakt in een soortement van roes waarin je alleen nog het ruisende water hoort en de spanning voelt van een aanbeet die warempel alweer is gekomen.

Een intense rust ontstaat midden in een drukke stad. Tikken op de top verraden de interesse, de slip raast ineens, de lijn vliegt van de molenspoel en de harder springt alle kanten op… Geweldig, wat een sportvis! Heerlijk zo tijdens de vakantie! Het is zeker de moeite waard eens een kijkje te nemen bij het springende visfestijn van zoet naar zout water op het ‘Circus’ L’Herault in Agde.