De Po in Italië is een echte ‘grote mannen’ rivier met diepe buitenbochten,  harde stroming, grote meervallen, enorme zandbanken, kolkende gaten en talloze toevoerstromen. Een rivier die maar moeilijk te temmen is. In 24 uur kan het waterpeil zomaar 3-4 meter stijgen! Geen enkele dag is hetzelfde. Dat maakt het vissen op deze prachtige rivier aan de voet van de Italiaanse Alpen tot een echte uitdaging. Keer op keer!

Tekst en foto’s: Arnout Terlouw

PELLETS

 Bij het vissen op meerval wordt al snel gedacht aan de Ebro in Spanje. Niet zo verwonderlijk want elk jaar trekken heel wat mensen die kant op en vangen dan heel wat grote meervallen. Voornamelijk op pellets. Vissen met levend aas is daar verboden en door het vele voeren met pellets ook steeds minder effectief gebleken. Hoe anders is het op de Po in Italië! Daar is de visserij met pellets minder bekend. Ook niet nodig, want de meervallen reageren goed op aasvissen.

DOEN EN LATEN

 Ook op de Po is de visserij, mede dankzij het toenemende aantal vissers, lastiger geworden. Driftend met kwakhout levert doorgaans kleinere vissen op. Zelfs het effectieve boeiensysteem staat niet meer garant voor succes. Iemand die dat als geen ander weet is de Oostenrijker Mario Hribernig. Hij heeft de hele evolutie van de meervalvisserij op de Po van dichtbij meegemaakt. Dus heeft hij jarenlang ervaring met de visserij op deze immense wilde rivier.

Grote meervallen vang je niet zomaar. Daar moet je wel wat meer voor doen (of laten!).  De beloning kan een monster meerval zijn van 250 cm+ en dik 100 kg! Enorm dikke, breedgeschouderde meervallen met enorme koppen, die de harde stroming van de Po tot in de finesse gebruiken.

“In Kazachstan doet Mario het bovengemiddeld goed met tien meervallen van twee meter of meer…!”

KAZACHSTAN

 Ik kwam met Mario in contact toen hij mij een email stuurde. “Of ik wat meer informatie had over het vissen op de Ili-delta in Kazachstan?”.  Zo’n 10 jaar geleden heb ik daar een paar keer gevist. Hij was met de voorbereidingen bezig voor een trip, maar had tot dusver niet zo heel bemoedigende berichten gehoord. Van het een kwam het ander. Al snel kwam er een uitnodiging van zijn kant om bij terugkeer uit Kazachstan met hem samen op de Po te vissen.

KAZACHSE MEERVAL

Begin augustus was het zover en stond ik samen met Mario in het haventje van Torrecelli klaar om in de boot te stappen. Een mooie brede polyester boot van Hongaarse makelij. Die eerste nacht leverde slechts een meerval van bescheiden afmeting op. Al hoorden we wel tot twee keer toe een grote vis aan de overkant. In een diepe buitenbocht jagen.

We hadden in ieder geval genoeg tijd om over het vissen op de Po en zijn trip naar de Ili-delta te praten. Voor hun aankomst daar waren volgens de gidsen de afgelopen maanden slechts drie meervallen van boven de 2 meter gevangen. Mario en zijn groep deden het een stuk beter.  Hij viste er zoals hij ook op de Po doet. Met grote levende aasvissen (roofbleien) op afstand aangeboden om de vissen zo min mogelijk te verstoren. Resultaat: tien meervallen van 2 meter of meer. Met daarbij vissen van 233 cm en 239 cm. Een nog veel grotere werd kort bij de boot verspeeld…

“Stilte en afstand houden is wel gepast, die grote meervallen zijn heus niet dom!”

DE SLEUTEL OP DE PO

 Volgens Mario is dat ook op de Po de sleutel tot succes. Daarom vangen zij elk jaar weer zoveel grote meervallen van 230 cm+. (Het afgelopen jaar 23 stuks, met als klapper een vis van 260 cm en een geschat gewicht van 110 – 120 kg!). Die grote meervallen zijn beslist niet dom en weten maar al te gauw wanneer er iets niets deugt. Boeien, sideplaners en dobbers maken door de stroming lawaai in het water. Lawaai dat volgens Mario als snel geassocieerd wordt met gevaar. Hetzelfde geldt voor het geluid van een motor.

BOEIEN

 Wordt er een paar keer heen en weer gevaren bij het uitleggen van de aasvissen dan zijn de meervallen verdwenen! Daarom hanteert Mario en zijn team een soort van ‘stealth’ benadering.  Dat kan met een breeklijn aan een tak of een stok die op een zandbank is geplaatst, als het maar geen boei is! In het voorjaar wanneer de Po grote delen overstroomt. Dan trekken (aas)vissen de ondiepe, ondergelopen oevers op. Gevolgd door de meervallen. Om zo min mogelijk verstoring te veroorzaken vaart Mario dan zijn lijnen met een kleine kano uit.

SUCCES

 Dat die stealth benadering vruchten afwerpt blijkt de volgende nacht. We verspelen eerst een grote vis doordat de haak losschiet. Vervolgens vangen we er een van zo’n 180 cm. De andere gids die toevallig ook Mario heet, vangt iets stroomafwaarts van ons in een diepe buitenbocht twee Po monsters van 220 cm en 225 cm!

MONSTERKOP

 In dit jaargetijde trekken enorme scholen harders massaal de Po op, tot heel ver stroomopwaarts. ‘s Nachts is het dan ook een drukte van jewelste op de uitgestrekte, ondiepe zandbanken. Harders vangen is dan een koud kunstje; even over een zandbank met een school harders varen, hoofdlamp aan en met een beetje geluk springen ze in paniek zo je boot in!

“Die Po meervallen weten de stroming op een meesterlijke manier te gebruiken.”

MEERVAL GROEPSDIER

 Met een watertemperatuur van 25 graden zijn de meervallen echter niet echt actief en zijn de aasperiodes kort, vaak maar een uurtje. Vissend in de oppervlakte met een aasvis tussen al die honderden harders is dan niet de beste optie. Dan wordt het een lot uit de loterij. Beter is om dan op de rand van de zandbank naar dieper water te vissen waarlangs de meervallen patrouilleren. Wij kiezen er dit keer voor om de diepere gedeeltes met veel stroming te bevissen. Driftend (met de motor uit!) is op de dieptemeter goed te zien hoe zich hier ook in de nacht veel grote vissen verzamelen. Wat dat betreft is en blijft meerval een groepsdier. Ook op de Po.

KEIHARD

De derde nacht vissen we wederom op hetzelfde gedeelte en al snel is het raak. Na een harde, maar korte dril kunnen we een vis van 194 cm aan een stringer leggen. De rest van de nacht blijft het stil totdat we bij het eerste licht bruut uit onze slaap worden gewekt door een keiharde aanbeet. Ik krijg met moeite de hengel uit de steun aan de achterkant van de boot.

“Die vis van 194 cm lijkt wel een baby naast dit gevaarte.” 

240+MEERVAL?

Binnen een paar seconden is er 30-40 meter lijn van de spoel verdwenen voordat Mario de boot los kan gooien. Terwijl wij snel stroomafwaarts driften gaat de vis juist stroomopwaarts en probeert met alle macht terug te gaan naar de plek waar hij gehaakt was. Even is er een hachelijk moment wanneer de lijn tot twee keer toe losschiet uit een obstakel. De vis blijft diep hangen en sleept zelfs de boot een stuk tegen de stroming in. Dit moet een beste zijn! Na 10 minuten zien we de vis voor het eerst, of beter gezegd zijn kop. Die is enorm! Volgens Mario een vis van dik 230 cm, misschien 240 cm, of zelfs meer… De vis duikt nog een keer de diepte in maar dan heeft Mario hem na drie pogingen stevig vast. Al kan hij maar net genoeg houvast vinden. Wat een harses, wat een onderkaak!

ENORM

 We stringeren de vis en terwijl ik de vis naast de boot vasthoud vaart Mario de boot naar de zandbank waar de andere vis ligt. De vis van 194 cm lijkt wel een baby naast deze vis! We zijn benieuwd naar de lengte. Tot onze verbazing geeft het meetlint ‘slechts’ 222 cm aan. Hadden we het meetlint tot over de enorm hoge, brede kop naar de staart uitgetrokken dan zouden we beslist 10-20 cm meer hebben afgelezen…

In het eerste ochtendzonnetje maken we heel wat foto’s en tijdens het terugzetten van het monster bijt deze als afscheid nog eens stevig in mijn handen. Bedankt! Bedankt ook Mario!