Als ik één kenmerkend eigenschap van het DNA van de meeste sportvissers zou mogen beschrijven dan is dat gegarandeerd dat we allemaal enorme natuurliefhebbers zijn. We lopen massaal voorop als het gaat om het poëtisch beschrijven van de natuurlijke pracht en praal die we met zijn allen wekelijks, zo niet dagelijks, aan den lijve ondervinden wanneer we aan of op het water zijn. We schieten de meest waanzinnige plaatjes. Plaatjes die het niveau van National Geographic met enige regelmaat overstijgen… met twee vingers in de neus.

Velen van ons hebben het fotograferen van dieren en vogels in het wild tot ware kunst verheven. Waarom we dat doen? Dat doen we omdat we met zijn allen zo enorm van de natuur houden en er alles aan willen doen om dit met zijn allen minimaal in stand te houden… zo niet te verbeteren. Ik ook, net zo goed. Gelukkig denken alle natuurminnende, niet vissende natuurspecialisten om ons heen er net zo over.

Er bestaan echter uitzonderingen bij de definitie van natuurliefhebber. Wij vissers kunnen niet zomaar van alle beesten houden hè? Ik tenminste niet. Dieren die niet in ons straatje passen, die willen we er niet bij hebben. Natuurlijk niet!  Wij doen aan selectieve natuurliefhebberij .

Als er een ding is dat wij als natuuraanbidders niet willen hebben, dan is het wel een dier of vogel die onze geliefde vissen op het menu hebben staan. Ben je helemaal besodemieterd. Die horen hier niet thuis. Behalve als ie klein en blauw is en ijsvogel heet, dan mag het wel. Die heeft een briefje van de dokter. Die staat vaak zelfs symbool voor onze passie.

natuurliefhebber

De ijsvogel mag ‘onze visjes’ wel hebben.

Toen ik 35 jaar geleden aan de Maas voor het eerst een echte aalscholver zag, heb ik dat, denk ik, aan het hele dorp verteld. Het was een unicum. Het voelde alsof ik een jagende visarend zag… en die had ik toen nog nooit gezien. Een aalscholver was een zeldzaamheid. Niet normaal zo mooi. Ik zag de vogel duiken en niet veel later met een voorn boven water komen. “Whow, wat was dat vet om live te zien.”

De aalscholver doet, zeg maar, wat de futen, ijsvogels en visarenden hier al 300 jaar doen… Nu, 35 jaar later, verwens ik, net als de meeste sportvissers (je weet wel, die natuurliefhebbers) alle aalscholvers op aarde. Wat mij betreft ruimen we ze allemaal preventief op. Toch? Weg met die vogels die al ‘onze’ vissen op eten. Totale entlösung 2.0 van die smerige beesten…

natuurliefhebber

Meer vis, dus meer viseters. De aalscholver is nog steeds een beschermde vogel.

Het is echter ook zo dat wij (de mensen) de waterkwaliteit dusdanig verbeterd hebben dat deze voor vissen een beter leefmilieu met zich mee brengt. Er kwamen dus meer vissen als gevolg van een sterk verbeterde waterkwaliteit. Als er meer vissen zijn, dan kun je er op wachten dat er ook meer viseters komen. Zo werkt dat nou eenmaal. The circle of life. De aalscholver bleef op de lijst van beschermde vogels staan en heeft daarmee een soort van carte blanche in ons Land. Het is uit de hand gelopen.

Momenteel hebben we zoveel aalscholvers in het land dat we met zijn allen de arme vogel de dood wensen. Sterker nog, als er een referendum zou komen voor de volledige uitroeiing van de soort, dan wil ik de ‘voor stemmers’ niet de kost geven.

Bever

Niet veel later nadat de aalscholver heilig was verklaard, kwamen er wijzen die van mening waren dat de bever weer aan de Nederlandse oevers moest gaan verschijnen. Dat was pas een goed idee! In 1826 hadden we net de laatste levende bever de hersens in geslagen aan de IJssel. Volgens de geleerden zagen ze het beest aan voor een otter… en van die otter was toen al bekend dat ie veel te veel vis weg jatte van de mens. Het zijn per slot van rekening onze vissen. Gelukkig hadden we de otter in die tijd ook al van de kaart geveegd… prachtige jassen werden ervan gemaakt…

Terug naar de bever: Wij mensen hadden spijt en berouw van onze daden gekregen. De bever moest geherintroduceerd worden… maaaar, dan wel op een dusdanige wijze dat we het onder controle konden houden. Er werd voor een zorgvuldige uitzetting gekozen in de Biesbosch. Er werden 42 jong volwassen bevers weggevangen aan de Elbe in Oost-Duitsland en die werden vervolgens hier met zijn allen los gelaten. Ik denk dat die Duitsers nog fanatiek geholpen hebben met vangen. Die waren blij dat ze van die wandelende boomzagerijen af waren. Ze hebben ze waarschijnlijk zelf hierheen gebracht. Bitte sehr… viel spass…

natuurliefhebber

Ook weer terug in Nederland, de bever.

Ik kan het me nog goed herinneren. Ik weet nog dat ik dacht hoe vet het zou zijn als we deze schitterende waterbewoner aan de Limburgse Maas zouden mogen verwelkomen. Dat zou pas vet zijn dat we naast de aalscholver ook de allesverwoestende bever erbij kregen. Wat een geweldig idee was dat!

We zijn nu 30 jaren verder. Ik heb de eerste bever jaren geleden voor het eerst gezien. Alhoewel het bijna niet te geloven is, kan ik in dit geval wel spreken van een traumatische eerste ontmoeting. Ik weet nog dat ik aan de uitmonding van een beek ( de Voer) stond te vissen. Het was net licht en zoals het een goede sportvisser betaamt stond ik me zelf enorm te vergapen aan de enorme natuurpracht. Uit het niets kwam toen van achteren een enorme rat aangerend… dat bleek later dus een bever. Jezus Christus, wat zijn die beesten groot. Achteraf was het een heerlijk verhaal, maar op dat moment stond ik stijf van de schrik.

Overdosis

Sinds die tijd spotte ik geregeld bevers. Weliswaar op afstand, maar ik zag ze geregeld. Telkens probeerde ik er een te fotograferen. Veel beter dan een wazig kopje op afstand was er niet vast te leggen. Hoe anders is het nu. Nu is de aanwezigheid van bevers heel duidelijk zichtbaar. Ze knagen namelijk elke boom om. De oevers van de Zuid-Limburgse Maas ligt bezaaid met om geknaagde bomen. Het ziet er niet uit en het lijkt ook echt werkelijk nergens op. Naast bomen knagen is er nog een ding dat bevers blijkbaar ook heel graag doen… en dat is kleine bevertjes maken. Wat dat betreft had ik familie van de bever kunnen zijn.

natuurliefhebber

Knagen en kleine bevertjes maken doen ze het liefst.

Het heeft geresulteerd in een overdosis bevers. Je hoeft maar naar de Maas te gaan en je ziet die beesten zwemmen. Het zou me niet verbazen als ze binnen een paar jaar gevoerd kunnen worden en net als zwanen uit mijn hand komen eten.

De jus is er vanaf. Ik heb een enorme hekel gekregen aan deze beesten. Ik hoor nu al weer verhalen dat ze de bevers weg willen gaan vangen omdat het er eenvoudigweg veel te veel zijn. De eerste 17 zijn al naar de eeuwige jachtvelden geschoten. Het worden er te veel… Ik ben in elk geval voor, dan weten jullie dat alvast. Maak er voor mijn part maar bontkragen van. Je schijnt bever-anussen ook te kunnen malen. Dan komt er het zogenaamde bevergeil vrij. Wie weet kunnen we daar nog wat mee. Lekker insmeren… Wat ben ik toch een natuurliefhebber.

Otter

Het wordt nog mooier. We zijn in Nederland heel hard bezig om de otter te herintroduceren. Tegenhouden gaan we dat niet meer. Ze zijn in opmars. Er zijn hordes mensen dagelijks bezig om deze viseter terug te krijgen in het natuurbeeld. Ik ben er zeker van dat minimaal de helft van al deze toppers enkel biologisch eet met de kat op tafel en zelfgebreide geitenwollen sokken aan heeft met wol van de eigen geit… oooooh schattig… Ik heb er helemaal niks mee. Ik koop een vlaai als er weer een otter overreden is.

natuurliefhebber

Een prachtig beest, maar wel een enorme viseter.

Het is een prachtig beest, die otter. Het schijnt dat ie zich prima kan manifesteren naast de aalscholver en de bever. Ideaal op een commercial vijver of lokaal putje. Als ik zie wat er in Groot-Brittannië allemaal aan de hand is rondom deze viskiller dan vraag ik me oprecht af of wij hier met kleppen op omgaan met het natuurbeleid. Ik ben er zeker van dat het leeuwendeel van alle biologen en natuurgeleerden totaal niet of nauwelijks geïnteresseerd is in het leven dat zich onder water afspeelt. Volgens mij hebben ze er geen besef van. Zij zien onze vissen enkel als een noodzakelijk onderdeel in de voedselketen. Vissen zijn niet meer dan voer voor een heleboel beesten en vogels.

Gelukkig schijnt er ook licht in de tunnel. We gaan ook aan de slag om ons land geschikt te maken voor de wolf. Een van de natuurlijke vijanden van de bever. Zo! Dan krijgen die bevers er dus een uitdaging bij. Dat wordt rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.

natuurliefhebber

Vijand van de bever en next level natuurbeleving voor ons…

Wij? Geen idee. Ik weet niet hoe het is om in de ochtend aan het water te staan als er een roedeltje wolven aan komt rennen. Dat wordt een next level natuurbeleving voor ons allemaal. Ik ga vast trainen…

Leon Haenen