Je kent het wel; je hebt een nieuw, groot water op het oog maar dan slaat de twijfel toe. Waar moet je beginnen, hoe en waarmee? Met een goede voorbereiding kom je al een heel eind, en ook tijdens een eerste (verkennende) visdag kun je al veel te weten komen. We gingen op stap met Raymarine prostaffer John Smit op een voor hem totaal onbekend water. Diep, kraakhelder en groot. Uitdagend water dus!
Tekst & foto’s: Arnout Terlouw
Het bewuste water dat we voor deze dag hebben uitgekozen is geen Vispas-water, dus de eerste voorbereiding bestond uit het regelen van een (dag)vergunning. Die kunnen we gelukkig ter plekke verkrijgen en nadat dat geregeld is varen we via een paar ondiepe sloten de plas op, denken we. Het is een bewolkte nazomerdag wat gezien de helderheid van het water niet zo slecht is. Minder is dat er heel weinig wind is voorspeld… snoeken houden wel van een windje, zo is de ervaring. Ik schenk een kop koffie in en ondertussen stelt John zijn apparatuur en beeldschermen in. Ik ben benieuwd naar zijn aanpak op dit water. Een water dat ik nog ken vanuit de tijd dat ik er af en toe op karper viste en waar ik ook twee keer eerder had gesnoekt, jaren geleden.
Als je een voor jou nieuw water wilt gaan bevissen, hoe ga je dan te werk? Vooraf en tijdens de visdag?
Vooraf kijk ik vooral naar bodemstructuur en dan met name de kant waar de wind op staat. Daar bevindt zich vaak de meeste vis. Als de bodemdiepte een verloop kent, of de nodige kuilen en andere onderwaterstructuren, dan is dat automatisch een plek waar roofvis zich op kan houden. De Navionics Boating app is daar heel behulpzaam bij. Ook zoek ik naar plekken waar stroming kan staan, bijvoorbeeld op kruisingen van water, of bij een sluis of duiker. Ook bijna altijd goede plekken. En ook bruggen en andere structuren op en rond het water zijn als eerste aan de beurt. Daarnaast google ik natuurlijk vooraf het water en kijk of ik foto’s vind van vis die daar eerder gevangen is, en waar.
Tijdens de visdag ga ik de vooraf bepaalde spots als eerste af, vaak door er te trollen zodat ik snel een flinke oppervlakte kan bestrijken en kan zien wat ik tegenkom. En ik kijk heel goed om me heen. Soms zie je dan zaken die je online niet kan waarnemen, zoals bijvoorbeeld overhangende bomen, schepen die aangemeerd zijn of jagende vis en/of meeuwen. Allemaal indicaties van de mogelijke aanwezigheid van roofvis. En natuurlijk maak ik optimaal gebruik van de op mijn boot aanwezige Raymarine apparatuur.
Welke apparatuur gebruik jij en waarom?
Ik heb aan boord een Raymarine Element12 en een Raymarine AxiomPro12, de laatste in een netwerk met een Raymarine Axiom9 voor de visser voorin. Voor mijn visserij doet deze opstelling precies wat ik nodig heb. Ik vis met name op groot open water en grote kanalen. De uitstekende locatiebepaling in combinatie met de HyperVision functie van de Element geeft me een zeer scherp beeld van wat er onder water onder mijn boot gebeurt en ook links en rechts naast mijn boot. Kijk maar eens naar de foto’s.
Hoe deel je jouw schermen het liefste in en waarom?
De AxiomPro12 heb ik vaak op volledig scherm op de kaartfunctie staan. Hiermee kan ik heel precies zien waar ik me bevind ten opzichte van de onderwaterstructuren. En ik heb hierop altijd de ‘sporen tracks’ functie aanstaan zodat ik goed kan volgen waar ik al ben geweest. Voor de oriëntatie heb ik de kaart altijd op ‘noorden boven’ staan. Dan blijft de kaart stilstaan en dat vind ik zeker bij het varen van rondjes achter een school prooivis aan of bij veel wind veel rustiger. De Element12 gebruik ik altijd voor de SideVision functie en afwisselend met of sonar of DownVision; dat hangt een beetje van de watersituatie af. Ik vis graag werpend op groot wild, de SideVision functie geeft me dan de meeste informatie over wat er zich naast de boot bevindt. De kaart geeft precies aan waar ik ben.
Heel interessant beeld. Hier varen we op de rand van het talud. Op de sidescan rechtsonder zien we planten (A), op het scherm linksonder en rechtsboven vissignalen (C). De vis ligt dus tegen de planten aan op de rand van het talud. Op sidescan linksonder (B) zien we ook kuiltjes in de bodem waar het dieper afloopt. De kuiltjes zijn vaak schaaldieren die deze graven (kreeften en krabben). Aas voor snoekbaars en baars!
Linksboven op de sonar: recht onder de boot signalen van grotere vis onder een wolk speldaas. Gezien de type signalen waarschijnlijk een school baars. Helemaal rechts onderin op de sidescan nog een groter signaal op ongeveer 3 meter (10-7 meter waterdiepte) buiten de boot.
HANGEN!
Eenmaal op de plas zelf bespreken we de aanpak. Het is nog vrijwel windstil en John besluit om eerst de ondieptes uit te vissen naar de aangrenzende sloten. De boot wordt net over het behoorlijk scherpe talud gepositioneerd op zo’n 4-7 meter diep, vanwaar we onze jerkbaits prima over het ondiepe kunnen binnentikken. Op het scherm is duidelijk te zien dat er behoorlijk wat planten staan, maar dat hadden we met onze ogen al gezien. Het water is zo helder dat je gemakkelijk drie, vier meter zicht hebt en zelfs met het bewolkte weer zien we hier en daar stengels fonteinkruid meters omhoog steken. Plekken waar je snoek zou verwachten, toch? Lang hoeven we niet te wachten op de bevestiging als een kleine snoek al bij de derde worp vol op mijn jerkbait knalt… en voor de boot net zo snel weer losschiet.
Helaas gebeurt er daarna niets meer en gaan we over op plan B. John wil eerst een stuk gaan trollen om al varend een beter idee te krijgen van de bodemstructuur en potentiële stekken.
Hoe helpt jouw apparatuur bij het vinden van stekken, hoe zet je die in?
Ik zoek naar onderwaterstructuren waar vis zich kan ophouden, scholen prooivis, of naar grote signalen van roofvis. Hiervoor gebruik ik de sidescan en downscan van mijn Raymarine apparatuur. Zodra ik iets interessants tegenkom zet ik een waypoint en afhankelijk van wat ik zie ga ik of gelijk gericht erop vissen (groot signaal bijvoorbeeld) of ik trol door en kom later terug. Terwijl ik vaar heb ik ook de SonarChartLive functie aanstaan. Hiermee actualiseer ik ter plekke de onderwaterkaart en heb ik de laatste situatie in mijn scherm staan.
Op deze manier breng ik heel snel grote stukken water in beeld en kan ik snel gericht gaan vissen. Ik ga dan terug naar de gezette waypoints en maak dan een plan hoe ik die stek ga bevissen. Het hoeft overigens niet zo te zijn dat ik precies naar dat waypoint terug ga. Soms blijf ik op afstand en werp ik de stek af, met shads of jerkbaits bijvoorbeeld.
Navionics SonarChart Live
Raymarine toestellen kunnen in combinatie met SonarChart Live dieptekaarten verder detailleren en actualiseren. Je zet deze functie aan in je kaartfunctie en het toestel doet daarna de rest terwijl je vaart. Een zeer welkome aanvulling om je stekken net wat meer detail te geven of om uit te zoeken waarom je juist op die ene plek vaker beet krijgt dan op een andere. Ik heb een aantal spots zo echt beter leren begrijpen.
Wat bepaalt uiteindelijk voor jou waar je gaat vissen, welke stekken?
Oei, hier is zoveel over te zeggen. In dit nummer staat ook het laatste artikel van een drieluik over het vissen met jerkbaits waarin ik daar veel over vertel. Maar als ik moet kiezen waar ik het meest mee rekening hou dan zou ik zeggen:
1. Tijd van het jaar; wat doet de vis qua gedrag?
2. Watertemperatuur; bepalend voor de keuze van het kunstaas en snelheid van varen.
3. Bodemstructuur; planten, taluds, geulen.
4. Waterplanten; altijd goed, zeker fonteinkruid.
5. Aasvisconcentraties en type aasvis; cruciaal; vind je die dan zijn de rovers nooit ver!
Deze variabelen in combinatie met goed gebruik van de apparatuur en zelf superscherp zijn met wat er om je heen gebeurt is wat mij betreft allesbepalend.
WAARDEVOLLE INFO
Tijdens het trollen en ondertussen in kaart brengen van de dieptes en het diepteverloop, blijkt al snel dat mijn kennis over dit gedeelte van het water toch niet helemaal strookt met de actuele werkelijkheid… en dat ook de Navionics kaart in dit geval niet helemaal klopt. Interessant om te zien en waardevolle informatie voor een eventueel later bezoek!
Na 1,5 uur trollen zonder aanbeet is het tijd voor plan C. We gaan weer werpen, maar nu bij een gedeelte met veel structuur, de nodige obstakels en een scherp diepteverloop. Ook hier vinden we weer de nodige bedden met fonteinkruid en als John zijn jerkbait bijna op de kant gooit, net achter de planten, knalt er vrijwel direct een snoek op met veel kabaal. Nou ja, snoekje, maar dat kan de pret niet drukken. De eerste snoek van de ochtend is binnen.
Na het terugzetten vraag ik hem wat hij het liefste doet als het op (grote) snoek aankomt. “Bij het vissen op grote snoek, wat ik het liefste doe, staan jerkbaitvissen en vissen met een dode aasvis aan een fireball of onder een dobber op nummer één. Daar kan ik geen genoeg van krijgen. Vissend op de andere roofvissoorten vind ik werpen met shads het allerleukst. Zowel op de grote meren als rivieren mag ik dat graag doen. Zoals eerder verteld kan ik deze technieken goed inzetten in combinatie met mijn apparatuur en levert dat veel resultaat en plezier op!”, aldus John.
BOOTBEHEERSING & VEILIGHEID
“Qua bootbeheersing zie ik nog vaak dat alle apparatuur aan boord is en er veel geïnvesteerd is in dure visspullen, maar dat vervolgens op het water er nog geen goed gevoel is hoe de boot beweegt ten opzichte van het water en dus de visstekken. Hoe verloopt je drift qua route? Hoe snel drift je? Hoe gebruik je je elektromotor optimaal om dat te beïnvloeden? Herrie aan boord (= lawaai onder water), door een stek heenvaren en onrust creëren. Ik zie het allemaal gebeuren en adviseer iedereen met een boot om hier ook goed over na te denken! De beste stek is een stek waar je NIET overheen bent gevaren tot je er vist! Oefen jezelf hier eens mee, daar ga je veel plezier van hebben.
Hoe gebruik je de elektromotor optimaal?
En als allerbelangrijkste: veiligheid! Leuk die schermen en continu erin staren maar vergeet de wereld om je heen niet! Veiligheid voorop! Ik heb al meerdere keren gezien dat visboten bijvoorbeeld de beroepsvaart niet eens in de gaten hebben en pas op het laatste moment “wakker” worden. En eerlijk is eerlijk, ook ik vind het mega spannend om dat grote signaal te zien en daar volop in te zetten. Maar geloof me; dat wordt allemaal onbelangrijk als je wel een keer een ongeluk krijgt, dan is het op het water al snel grote paniek, of erger. Probeer dat te voorkomen, wees alert en geniet gewoon van de natuur terwijl je de apparatuur inzet waar ze voor bedoeld is: navigeren, vis vinden, plekken vastleggen en meer vis vangen!”
Jij gebruikt geen speciale hi-tech ‘live’ apparatuur/transducers zoals nu veel vissers gebruiken? Daar hangt natuurlijk wel een pittig prijskaartje aan.
Ja, dat prijskaartje is wel een terechte opmerking. De apparatuur is echt heel kostbaar geworden; ik denk dat 10 jaar terug niet veel mensen voorspeld hebben dat vissers nu met gemak zoveel geld uitgeven aan hun fishfinders. Tsja, en wat is high-tech? Ik vind het allemaal high-tech als ik zie wat de apparatuur kan. Nogmaals, voor mijn visserij kan ik helemaal uit de voeten met mijn Raymarine setup en zeker de Raymarine Element is heel goed geprijsd voor wat dit apparaat levert. Ik denk dat iedere visser op deze manier moet kijken wat bij hem past en mijn ervaring leert dat je dan met de opstelling zoals ik die heb in bijna alle gevallen uitstekend uit de voeten kan!
HOPPA!
We vissen deze grillige kant verder secuur af en harken af en toe een bos fonteinkruid omhoog. Dat is niet te voorkomen en ook niet erg. We weten uit ervaring dat de snoek er graag tussen ligt of aan de randen hangt, zeker als daar een steil talud ligt. John blijft harken met een hybride jerkbait, terwijl ik ondertussen ben overgestapt op een harige Mouse, kijken of de snoeken die hier ook lusten. Na eerst een misser, waarbij ik een dikke snoek vlak voor de boot zie wegdraaien, is het tien minuten later wel raak. In het heldere water zie ik een mooie snoek uit de planten komen die zijn bek opent… en weg is de Mouse. Hangen! De vis gaat helemaal uit zijn dak en springt verscheidene keren geheel het water uit terwijl John probeert wat actieplaatjes te schieten. Een paar minuten later bewonderen we een mooie negentiger. Die hebben we wel verdiend!
Dat is ook gelijk het laatste wapenfeit van de dag. De bewolking breekt, het wordt warm, de wind is verdwenen en we besluiten er een einde aan te breien. Het was een taaie, maar zeer leerzame dag die hoogstwaarschijnlijk nog wel een vervolg krijgt.
