Normaal gaan we met JVS Cityfishing naar openbaar water, deze keer niet. We zijn afgereisd naar de Slothoevevijver, een commercial vijver in Brabant. De visserij op commercials is niet meer weg te denken uit Nederland. Voor wie wedstrijden vist zijn het immers ideale wateren. Er is altijd wel een vis te vangen en gelijke kansen voor iedereen!
Ik bezocht deze vijver hier niet voor de eerste keer. Enkele dagen voorafgaand aan dit bezoek viste ik er een koppelwedstrijd. Er werd toen prima gevangen, met bijna 37 kilo werden Mandy Swart en ik 2e in ons vak. Dat was volgens mij het laagste vangstgewicht wat een prijs opleverde. En dat zijn echt veel vissen!  De F1’s wegen misschien gemiddeld 300 tot 400 gram en de gewone karpers wegen gemiddeld genomen ongeveer een kilo. Veel vis dus!
Hoewel ik het gevoel had dat we de geviste wedstrijd tactisch niet helemaal goed hadden aangepakt, leek het me leuk om alles nog eens op precies dezelfde manier over te doen. Dat betekende vissen op verschillende visafstanden. Allereerst tegen het eiland, althans op zo’n meter van de oever ervan. Daar is het water ongeveer 1 meter diep, De oever is vrij steil aflopend vanaf het eiland gezien en het idee was dan ook om pal tegen die oplopende kant te vissen.
De tweede visafstand was tegen de behoorlijk steil aflopende eigen oever. Waar ik viste was het ruim 2 meter diep en dat op zo’n 5 meter uit de oever! Net een meter verder wordt de maximale diepte van het water bereikt met ongeveer 2,7 meter diepte.
De Slothoevevijvers in Vinkel bestaan al langer. Er ligt al enkele jaren een vijver die vol zit met vooral F1 karper en karpertjes. Ik was daar al eens voor een clinic met de Nationale jeugdteams en de visserij was toen ronduit fantastisch. Ik hoorde toen over de plannen van een nieuwe vijver, die is inmiddels dus af!
Het eerste wat opvalt wanneer je de vijver ziet is de rechthoekige vorm, met in het midden een reeks van eilandjes met overal openingen daartussen. Daar is echt wel goed over nagedacht. Aan beide lange kanten van het water liggen de visplekken. Vanaf iedere visplek is het mogelijk om vlakbij de eilandjes te vissen met een 13 meter vaste hengel. Ook voor wedstrijden is dat natuurlijk ideaal want alle deelnemers hebben zoveel mogelijk vergelijkbare omstandigheden.
Weinig voer
Ik besloot om op de korte visafstand een hoeveelheid van zo’n 150 ml (een halve cup) aan te voeren met geknipte wormen, maïs en ook wat 4 mm pellets. Vanwege de steil aflopende oever moest dat uiterst secuur gebeuren en om er absoluut zeker van te zijn dat ik op de juiste plek zou vissen, bevestigde ik een elastiekje op het hengeldeel dat ik in de hand had tijdens het vissen.
Ik begon daarna met vissen tegen het eiland. Ik bevestigde een pole cup op de hengeltop en zo voerde ik constant en bij iedere nieuwe inzet wat maïskorrels en later ook 4 mm pellets. Als je erover nadenkt belachelijk weinig voor de vele vissen die hier rondzwemmen.
Het belangrijkste verschil tussen het vissen op dit soort wateren ten opzichte van het vissen op natuurlijke wateren is de manier van voeren. Bijna altijd maak je op de natuurlijke wateren een voerstek waarna het wachten is totdat de vissen de voerstek hebben gevonden. Op dit soort vijvers echter kun je er veel meer vanuit gaan dat de vissen niet meer hoeven te worden aangelokt. Ze zwemmen bijna altijd al in de buurt.
Teveel vissen tegelijk aanlokken is heel vaak een recept voor vals gehaakte vissen en veel teveel onrust op de plek. Daarom werkt het voeren via een pole cup vaak zo goed. Constant kleine hoeveelheden aas bijvoeren, vlakbij de plek waar de dobber in het water staat, zal de in de buurt zwemmende vissen continu geïnteresseerd houden, zonder daarbij een overvloed aan vissen aan te lokken.
Ultrakort
Het duurde vrij lang voordat de eerste aanbeten kwamen tegen het eiland en stuk voor stuk waren de gevangen vissen F1 karpers. Wat zijn dat toch prachtige vissen! Carassio’s, giebels en ook de F1’s, allemaal lijken ze familie van elkaar te zijn en deze vissen zijn werkelijk gemaakt voor dit soort wateren.
F1’s worden niet veel groter dan 2 kilo en het zijn echte vechters. Hun kenmerk is bovendien dat ze nog steeds azen bij behoorlijk koude temperaturen, dus ook tijdens de herfst en winter zijn ze meestal nog goed vangbaar. Na een tijdje besloot ik om over te stappen naar de korte visafstand en meteen kreeg ik daar volop aanbeten. Het frustrerende was echter dat de vissen echt heel moeilijk te vangen waren tegen die steile oever.
Uiteindelijk lukte het me om veel meer aanbeten te verzilveren door te vissen met een ultra korte afstand tussen dobber en hengeltop en dan niet zozeer de haak te zetten bij een aanbeet, maar simpelweg de hengel op te lichten. Door de ultra korte opslag kon ik exact de plek uitkiezen waar de maïskorrel op de haak precies de bodem raakte, zonder met heel veel overdiepte te vissen. Wat een verschil maakte dat zeg!
In de kant
Uiteindelijk kreeg ik er nog een visafstand bij. Dat gebeurde toevallig nadat ik een op de haak gezette maïskorrel vlak tegen de oever in het water liet zakken, waarna ik enkele hengeldelen wilde opsteken. Op het moment dat ik dat deed haakte ik een flinke F1 die dus vlakbij de oever het haakaas had gepakt.
Ik besloot daarna om constant enkele maïskorrels bij te voeren, werkelijk vlak onder de oever op misschien 2 meter uit de kant. Daar waar normaal het leefnet in het water ligt.
Bizar hoeveel vis er vlak onder de oever zat en dat gebeurt heel vaak op dit soort wateren. Ik viste hier met flink wat overdiepte en legde eigenlijk gewoon de lijn van dobber tot haak zodanig in het water dat alles pal tegen de oplopende oever lag. Daar ving ik een tijdje echt goed en bovendien bleken het zowel de gemiddeld grootste F1’s te zijn. En hier ook karpertjes!
Analyse
Terugkijkend op die sessie zou mijn aanpak zeker anders zijn. Die eilandstek was prima, denk ik. Die zou ik aanhouden. Maar de stek op kortere afstand zou ik veranderen. Ik zou nu de plek kiezen waar de volledige diepte van het water is bereikt.
Ik zou het daarmee voor mezelf veel gemakkelijker maken omdat de bodem veel vlakker zou zijn daar. Daarnaast zal ik in een toekomstige sessie zeker ook weer een stek extreem kort aanvoeren. Maar in plaats van recht voor mijn voeten dan iets meer schuin opzij.
Vanaf het begin van een wedstrijd steeds kleine beetjes maïs om daar dan het laatste wedstrijdgedeelte op te gaan vissen.
Al met al waren het een paar heerlijke visuurtjes hier en waren het ook vooral interessante en leerzame uurtjes! Ik vis al heel lang en vaak op natuurlijk water en probeer nu steeds meer te leren over deze visserij.
Geloof me, het vissen op dit soort vijvers is echt iets anders! Anders, maar ook heel mooi. Voor iedereen die een dag gaat vissen lijkt het me belangrijk dat er simpelweg iets te vangen valt. Nou, dat kan tegenwoordig nergens beter dan op dit soort wateren waar je eigenlijk zowat vangstgarantie hebt! Ik kan het iedereen aanraden!
https://youtu.be/7JoPTKiQPy8
