Winde - de 'Kopvoorn' van Nederland

JAN VAN SCHENDEL – Windes zijn mijn favoriete vissoort in Nederland. Waarom? Ik ken simpelweg geen sluwere en moeilijker te vangen vissen. Als ze ergens rondzwemmen wil dat nog lang niet zeggen dat je ze ook vangen kan. Windes zijn vooral heel moeilijk te begrijpen vissen. Heel vaak, en dat kan bijna overal gebeuren, vang je zo eens ergens een winde tussen andere vissoorten door maar dan gaat het om enkelingen. Ik was nu op zoek naar een echte gerichte visserij erop en dat is veel en veel moeilijker.

De winde is eigenlijk een vissoort die heel erg dezelfde gedragingen heeft als de kopvoorn. Juist die vissen hebben me vanaf het moment dat ik vis bijzonder geïnteresseerd. Overal in de landen om ons heen vind je kopvoorns maar in ons land komen ze maar op heel weinig wateren voor, zoals de Grensmaas en enkele zijriviertjes ervan.

Windes daarentegen zitten wel overal in onze rivieren en kanalen en ook op de grote meren komen ze voor. Ook worden ze soms uitgezet op sommige van de moderne commerciële visvijvers en ook daar blijkt telkens weer hoe slim ze zijn. Wanneer ze net zijn uitgezet zijn ze relatief gemakkelijk te vangen maar nadat ze een keer gevangen zijn en weer terug gezet wordt het vaak een heel ander verhaal. Ik ken vijvers waar absoluut volop windes zitten maar waar er amper nog worden gevangen. Echt heel bijzonder.

Groot, heel groot water: waar zwemmen de windes?

Overal langs de oevers van de grote rivieren zijn windes te vangen. Zo weet ik dat heel wat vissers gewoon drijvend met grote broodkorsten gericht op windes vissen op rivieren als de Maas, Lek, de Rijn, de Nederrijn en de IJssel. Ik heb daar zelf ooit tijdens een wedstrijd mijn beste winde-vangst ooit gedaan. Ik ving toen 36 kilo aan vrijwel uitsluitend windes.

Sommige vissers vangen er vaak nog meer maar mezelf is dat nooit gelukt. In het voorjaar trekken ook veel paairijpe windes vanuit de IJssel de Overijsselse Vecht op. Maar windes vind je ook op het Hollands Diep, het Volkerak en het Haringvliet. Enorm uitgestrekte watersystemen en waar begin je dan, waar moet je ze zoeken in het voorjaar?

MOEILIJKE VISSERIJ

In dit geval had ik een tip gekregen over een stek net buiten Willemstad waar een grote (heel) ondiepe zandplaat ligt vlakbij de ingang van het aanloopkanaal richting de sluizen die daar net buiten het stadje liggen. Er varen daar onvoorstelbaar veel en grote schepen voorbij, maar gelukkig wel allemaal op grote afstand. Dat kan ook niet anders want het water hier behoort tot een van de drukste scheepvaartroutes in ons land. Alle scheepvaart vanuit Terneuzen, Gent en ook Antwerpen komt hier voorbij en dus ook alle scheepvaart vanaf de andere kant, dus vanuit Rotterdam en ook het noorden en oosten van ons land.

Nu kan ik hier gaan schrijven over een fantastische visserij met enorme vangsten aan giga-windes, maar zoals zo vaak in mijn vissersleven ging de jacht op deze schitterende vissen nu niet bepaald gemakkelijk. Sterker nog, ik heb twee dagen gevist om alles bij elkaar een acceptabel aantal te vangen voor dit artikel.

Waar ik viste leek me echt de perfecte stek. Daarbij wist ik dat hier nog maar enkele weken geleden veel windes gevangen waren. Ik viste de eerste dag met een opkomend getijde bij een wind uit het oosten. Het getijdeverschil is hier sinds de Haringvlietsluizen weer op een kier staan zo’n 30-40 centimeter. Oostenwind betekent echter ook dat het water standaard verder wegloopt en minder opkomt.

Toen ik de eerste dag begon met vissen stond er zeker minder dan een meter water waar ik viste. Ik viste enkele uren zonder ook maar een aanbeet waarna ik, zomaar uit het niets, wel enkele aanbeten kreeg en welgeteld twee windes ving. Het water was toen inmiddels bijna op zijn hoogste peil van die dag. Absoluut zwommen er wat vissen de zandplaat op toen het water iets steeg.

Een prachtige winde en een brede glimlach

VISTACTIEK: NIET TE ZUINIG MET AAS

De aanpak voor windes hoeft wat mij betreft zeker niet zuinig te zijn. Ik gebruik niet zozeer veel voer, maar aas zoveel te meer. Maden en ook casters werken vaak het best, maar zeker ook maiskorrels en af en toe wormen versmaden ze zeker ook niet. Ook begrijp ik dat ze aassoorten zoals mini-boilies, dumbells en wafters ook volop pakken. Zelf heb ik daar overigens minder ervaring mee.

Ik gebruikte tijdens de eerste sessie zo ongeveer anderhalve liter maden en ook wel dik een halve liter casters. Windes zijn wat mij betreft echt vissen die zoeken naar levend aas en vaak zijn het echte veelvraten. De enkele vissen die ik dan ook ving hadden een flinke hoeveelheid van beide aassoorten in hun bek. Verder gewoon regelmatig opnieuw inwerpen zodat er constant vers aasaanbod blijft komen op de stek.

Genoeg aas brengen…

Mijn montage was, zoals altijd eigenlijk, heel simpel. Ik gebruikte een vrij schuivende speldwartel op de hoofdlijn. Op die manier kan je heel snel van korf wisselen indien de omstandigheden daarom vragen. De wartel met korf schuift dan tegen een stukje getwist dubbel nylon. De getwiste lijn dient als soort van haakafhouder. Hoe groter het gewicht van de gevulde korf hoe meer het stukje dubbele nylon pal boven de voerkorf weg buigt ervan. Aan de onderzijde van het stukje getwiste lijn komt dan rechtstreeks de onderlijn, in dit geval eentje van 80 cm. De onderlijn was een 15/00 fluorocarbon lijn met daaraan een Tubertini haak Serie 10 in de maat 12. Een oersterke en vlijmscherpe haak, precies wat je nodig hebt voor deze visserij. Overdreven dun vissen is hier echt vragen om problemen.

Al met al was de eerste sessie een teleurstellende dag met een magere oogst. Toch was ik er volledig van overtuigd dat hier op een andere dag zomaar de situatie volledig anders zou kunnen zijn. Precies zoals me was voorspeld ving ik hier geen enkele brasem of voorn. Aan het einde van de sessie bekeek ik precies hoe en waar mijn viskist op de stenen gestaan had en ik besloot dat ik nog een keer zou terugkomen voor een tweede sessie en vijf dagen later was ik al terug.