Campingvissen in Oostenrijk
Tekst & foto’s: Len Vroomen
Met je ouders naar een camping met een viswater eraan, dat is iets waar Len Vroomen en Koen van Bree maar al te graag van wilden genieten! Tijdens de zomervakantie van het beruchte coronajaar 2020 werd er een camping geboekt aan een 1100 hectare groot water. Voor veertien dagen hadden de twee beste vrienden een mooie combinatie van vissen en een gezinsvakantie gepland.
Het is begin juli 2020 en er staat een gezinsvakantie gepland naar een camping in Oostenrijk, gelegen vlak aan een groot bergmeer. Koen en ik hebben twee weken de tijd en vissen enkel ’s nachts, zodat we overdag genoeg tijd hebben om leuke dingen te doen met het gezin. We weten niets van het visbestand van het water af: zwemt er veel vis, weinig vis, grote vis of helemaal niets speciaals? De komende twee weken gaan wij dit proberen uit te zoeken!
Drama als start
Eenmaal aangekomen op de camping, wordt de rubberboot opgepompt en worden de stekken nauwkeurig uitgezocht op het 1100 hectare grote water. Voorafgaand aan de trip hadden we al van meerdere mensen vernomen dat het bodemverloop heel monotoon zou zijn, en dit troffen we uiteindelijk ook aan. Een aflopend talud dat van 2 meter diep naar 30 meter diep ging. Na een snel besluit kozen we ervoor om een andere stek te gaan bevissen dan recht voor de camping. Ongeveer drie kilometer verderop was een ondiepe uitloper te zien op Google Maps. Het was eigenlijk een onbevisbare stek, omdat alles daar privégrond was. Uiteraard zijn we toch die stek gaan bekijken en uiteindelijk ook gaan aanvoeren. De enige mogelijkheid om hier te vissen is om met waadpakken en stoelen aan de rand van het water te gaan zitten.
De eerste drie nachten op deze stek waren enorm taai, er kwam enkel één aanbeet die uiteraard ook nog eens verspeeld werd. Het duurde uiteindelijk vier nachten voordat de eerste vis in het net belandde, het was een erg klein spiegeltje dat van de diepste hengel kwam. Deze vis gaf enorm veel voldoening, maar ondanks dat baalden we enorm dat het niet liep zoals we voor ogen hadden.
Na vier nachten slapen op de stoel, in het water, besloten wij om nog één nacht te proberen. Het begon te schemeren, de rubberboot werd volgeladen met de spullen om naar de stek te varen. Omdat het drie kilometer varen was, duurde het wel even voordat we er waren met de elektromotor. Na zo’n 10 minuten begon het een stuk harder te waaien, er kwam een grote zwarte wolk over de bergen heen en het ging helemaal los… Daar zaten we dan, op een enorm water, in een rubberbootje met al onze spullen midden in een heftige storm. Het is een wonder dat we uiteindelijk heelhuids aan land kwamen, het scheelde niet veel of we waren alles kwijt en zelf ook in het water beland.
Na dit alles besloten we het voor gezien te houden. De hengels gingen weer de foudraal in en we gingen de nachtjes gewoon op de camping slapen en overdag leuke dingen doen met de rest van het gezin. Na 3 nachten niets gedaan te hebben kriebelde het toch om weer die hengels uit te leggen. “Kom, we vissen gewoon een nachtje vanaf de camping, we kunnen het op zijn minst proberen,” zei Koen. We besloten een emmer voer te maken en die ’s avonds erin te gooien, de nacht erna gingen de hengels erin.
Verandering in tactiek?
Uiteraard werden we om 6 uur in de ochtend wakker zonder een enkele piep te hebben gehad. We keken elkaar aan en baalden dat er niets gebeurd was. Na 5 minuutjes ‘draaien’ in de stretcher vloog er ineens een hengel van mijn vismaat keihard vandoor. We sprongen gelijk de boot in en gingen achter de vis aan. Na 20 minuten drillen liet de vis zich zien en konden we hem direct scheppen. Wat een bak, een dikke veertiger schub… Na hem op de foto te hebben gezet, ging er uiteraard weer gelijk een emmer voer in. We ruimden op en zorgden ervoor dat we diezelfde avond terugkwamen op een voorbereide stek.
We hadden nog 2 nachten de tijd. De tweede nacht bleef het helemaal stil, was het dan een geluksvis? Toch besloten we de laatste regenachtige nacht ook te vissen op de voerstek vanaf de camping, die nacht kwamen er 3 vissen op de kant. Wederom zat er een veertiger schub tussen, wat een absurd einde! Uiteindelijk vroegen we ons af; wat zou er gebeurd zijn als we vanaf het begin op deze stek hadden gevist en wat zwemt er nog meer op dit enorme water
Tijdens de rit naar huis besloten we dat we het jaar daarna terug zouden gaan naar het desbetreffende water. We zouden en moesten hier nog een keer terugkomen om te kijken wat er nog allemaal zwemt. Inmiddels wisten we de tactiek om de vissen te vangen, dus hadden we erg veel vertrouwen voor het jaar daarna…
Wat zwemt er nog meer op dit fantastische water? We zullen er nog een keer voor terug moeten komen. Geen straf!
Herkansing
Het is zomer 2021 en we keren terug naar hetzelfde water voor revanche. Bij aankomst op de camping weten we precies waar en hoe we de voerstek gaan aanleggen. Het plan was om elke avond zo’n 6 kg te voeren over een strook van 150 meter breed. Met 14 nachten de tijd op de camping besloten we om één nacht te gaan vissen, de nacht erna te voeren en dan de nacht daarna weer te vissen, enzovoorts. Op deze manier kreeg de stek veel rust en konden de vissen met vol vertrouwen azen op de voerstek.
De eerste nacht dat we gingen vissen, zagen we gelijk de vissen op de voerstek liggen met de dieptemeter. Echter bleef het die nacht helemaal stil. In de ochtend ruimden we weer op en ’s avonds ging er weer voer in. De avond erna gingen we onze tweede nacht in, die nacht vingen wij maar liefst vijf vissen tussen 10 en 19 kg. Vanaf toen liep het enorm lekker door. We kregen de twee nachten erna aanbeet na aanbeet, het bleef gewoon lopen! Je zou zeggen dat er niets meer fout kon gaan, maar niets bleek minder waar…
Toen we weer een avond gingen voeren, praatten we met Henk, een Nederlandse man die ook op de camping was aangekomen. Hij wilde ook maar al te graag op die stek vissen waar wij onze vissen vingen. Hij wilde heel veel in één keer voeren, recht op onze voerstek. Daardoor hebben we wat woorden met elkaar gehad. Na een keer goed gepraat te hebben, zijn we erop uit gekomen dat we elkaar gingen afwisselen. Eerst wij een nacht, daarna hij de nacht erna en zo door. Voor ons helemaal niet gunstig, want de voerstek kreeg niet zo veel rust meer als de dagen ervoor.
We hadden niet zo veel vertrouwen meer en dachten dat er niet veel meer zou gebeuren. Echter bleef het doorlopen, wat wij heel raar vonden. De eerstvolgende nacht erna, kwamen 4 vissen op de kant. Een daarvan was 14 kg, twee waren tussen de 17 en 18 kg en eentje van zelfs ruim 23 kg voor Koen! Onze trip was geslaagd, maar toch ontbrak die ene veertiger voor mij. De nacht erna kwamen er alweer zes vissen op de kant, de laatste was toch die ene ontbrekende veertiger voor mij. Wat een vreugde kan er vrijkomen bij het vangen van zo’n vis op zo’n enorm groot water.
De laatste nacht was aangebroken, de teller stond al op 24 karpers en wij waren helemaal tevreden met het resultaat. Die laatste nacht liep het gewoon weer door, tussen 1 en 4 uur in de nacht werden er 4 vissen gevangen. Daarna bleef het stil.. Rond 7 uur in de ochtend, werd ik wakker. Ik tuurde naar de hengels en vroeg me af waarom mijn rechterhengel niet was afgegaan. Die hengel liep namelijk elke nacht af. Ik besloot om die hengel nog een keer opnieuw te doen. Ik kwam aan op de stek en zag geen vissen op de dieptemeter. Ik voer een stukje verder door en zag een aantal bananen liggen op de dieptemeter, oftewel vis! Ik legde zonder twijfel de hengel direct neer op die diepe stek. Inmiddels was er al weer een uur voorbij en was er niets meer gebeurd.
Het zat erop, tijd om op te ruimen, alles schoon te maken en weer naar huis te gaan. Tijdens het afbreken van de tent, begon ineens die diepe hengel ervandoor te gaan. Het was een run, waar je u tegen zegt, dit kon geen kleine vis zijn! Ik sprong de boot in en ging erachter aan, want deze vis was echt niet te stoppen. Toen ik de boot instapte en achter me keek, stond Henk te kijken. Hij hoorde de run en was, net zoals ik en Koen, maar al te benieuwd wat die laatste vis zou zijn. Na bijna een half uur op het water te hebben gezeten, kwam de vis voor het eerst boven. Ik herkende hem gelijk, het was precies dezelfde schub die Koen het jaar ervoor had op 22,4 kg. Nadat ik deze bak schepte, zag ik dat hij veel dikker was dan het jaar ervoor. Holyshit, wat een afsluiter!
Ik voer terug naar de stek met de vis in het net, Henk riep vanaf de kant: “Is het een dikke?!” Ik riep terug: “Hij is fucking groot!” Eenmaal aangekomen aan de kant keken we met z’n allen naar de vis. Wat een enorme rug zat erop… Ik stopte de vis even weg in de sling en moest echt even bijkomen, dit was echt een absurde afsluiter van de trip. Tien minuten later was het tijd om de vis te wegen en ja hoor, hij ging gewoon over de 25 kg grens heen! We hebben deze vis geweldig vast kunnen leggen op foto en film. Ik zwom met de vis mee op het moment dat ik hem weer vrijliet. Yes, missie geslaagd! Dit had gewoon niet beter kunnen eindigen, wat blijft het een fantastische omgeving in Oostenrijk. Dit zijn die momenten die je nooit meer vergeet!
Een sessie om nooit te vergeten…
