Twee weken terug zijn mijn vismaat Tom Ploeger en ik wezen vissen in het afvoerkanaal bij Terwolde. We hadden toen een geweldige dag. We vingen met enig geluk – we moesten de lijn binnenhalen met de hand omdat er een pruik om de molen zat – een snoek van maar liefst 116 cm lang (klik hier). Dat was samen met de regen en de kou een gedenkwaardige dag die volgens ons niet te overtreffen viel. Twee weken erna gingen we weer op pad…
Door Arend Disberg
Hoe anders was de dag en het weer nu. De zon kwam tevoorschijn en het was wel 4 graden warmer dan toen. We waren op alles voorbereid. Laarzen en dikke sokken aan, de pyjamabroek onder de spijkerbroek, het regenpak en droge kleding achter in de auto en het schepnet gereed voordat we van start gingen.
We besloten om op een andere stek te gaan, want het zou wel heel toevallig zijn als de grote snoek van twee weken terug weer zou bijten. We besloten om zo’n 30 meter van een smalle (loop)brug te gaan vissen. Het water stroomde langzaam.
“Ik zet de dobber iets hoger. Ik bied het aasvisje net boven de bodem aan,” zei Tom.
“Ik leg het gewoon op de bodem,” antwoordde ik.
“Moet je een kleine voorn of een grote,” vroeg Tom.
“Doe maar een middelmaat”.
“Oké, dan doe Ãk er een grote aan.”
Zo gezegd zo gedaan.
Hengel krom
De dobber van Tom lag ongeveer in het midden van het kanaal. Die van mij zo’n meter uit de kant en zo’n 10 meter bij mij vandaan. Het duurde ongeveer 40 minuten en toen kreeg ik beet. Ik wachtte een poosje en sloeg aan. De hengel stond krom. Na zo’n 15 tellen liet de vis los.
“Jammer man,” zei Tom.
“Jazeker. Maar mijn visje zit er nog goed aan. Ga het weer proberen”.
Zo’n 5 minuten later kreeg Tom beet. Zijn dobber ging loodrecht naar beneden en de vis zwom rondjes van 3 meter in doorsnede. Tom draaide het snoer wat op en sloeg aan.
“Het is een beste Arend. Pak jij het schepnet,” zei hij beheerst.
“Doe ik,” Was mijn antwoord.
Na een minuut of zes werd een grote snoek in het karpernet geland. Deze was bijna even groot als die van twee weken daarvoor. Alleen deze dame was duidelijk zwaarder.
Nadat de snoek onthaakt was werd deze op de meetlat gelegd.
Ze was 114 cm lang.
Slechts 2 cm korter dan de vorige grote snoek van twee weken geleden!
Tom begint direct goed…
Behoedzaam zette Tom de vis weer terug.
Na 20 minuten wachten ging mijn dobber weer onder. Als een raket vloog de dobber weg. Omdat ik een karperhengel en molen met vrijloop gebruikte kon de vis snel meters pakken.
Ik pakte de hengel op en sloeg aan. Mis!
“Je hebt mooi pech, ouwe,” riep Tom. Ik ben bijna 65 en Tom is 35, dus hij had wat dat betreft 2 x gelijk.
Mijn visje was er af.
Ik deed er een nieuwe aan en gooide het op dezelfde plek weer in het water.
Tom besloot nog een stukje verder van de loopbrug te gaan vissen.
Ook dit keer deed hij er een grote dode voorn aan.
Het duurde 15 minuten en ja hoor, Tom kreeg weer beet.
Deze snoek was sneller aan de kant dan de eerste snoek.
Na vijf minuutjes was ze binnen. Ze was 94 cm lang.
En nog eentje van 94 cm…Â
Het stond dus 2-0 voor Tom.
We hadden beiden 2 x beet gehad, hij haalde ze binnen en ik niet. Maar zoals ze zeggen, de aanhouder wint. Want een winnaar geeft nooit op en een opgever wint nooit.
En ja hoor: na ongeveer 20 minuten ging mijn dobber onder. Dat wil zeggen: hij werd deels onder getrokken, want ik viste op de bodem. Ik sloeg aan en jawel, de vis zat goed gehaakt. Na een minuut of 7 lag mijn snoek op de kant. Deze werd gemeten en bleek 94 cm lang te zijn. Net zo lang als de tweede snoek van Tom.
Eveneens 94 cm…
In de leer
De ene dag is de andere niet zeggen ze altijd. Dat klopt.
Twee weken geleden hadden we een heel mooie visdag en vandaag was het nog mooier.
We beseffen dat we niet elke keer snoeken vangen. Maar ook dan kunnen we altijd nog genieten van de mooie omgeving en kunnen we terugkijken op twee zondagen vissen waarop we één snoek van 116 cm; één snoek van 114 cm en twee snoeken van 94 cm hebben mogen vangen.
En ik moet toegeven. Tom hoef je niks meer te leren. Ik ben nu als ‘oude man’ bij hem in de leer en dat bevalt me goed 😉
Arend mag de dag mooi afsluiten…Â
