Blog Martijn Dekkers
Het is maandagochtend wanneer het vliegtuig vertrekt vanuit Schiphol richting Cork, Ierland. Na een korte vlucht landen we op Ierse bodem waar de taxi al staat te wachten en ons naar het hotel in Cobh brengt.
We hebben twee kamers geboekt in het Bella Vista hotel aldaar. Ook de boten zijn geboekt bij het hotel, daar zit dan gelijk de dagelijkse transfer bij richting de haven waar de boten aangemeerd liggen en ook weer terug richting het hotel natuurlijk!
Helaas gaat het vandaag niet meer goed komen, de veel te harde wind gooit roet in het eten, zelfs in de haven is het eigenlijk niet te doen. De zeebaarzen die we hier nog wel zouden kunnen vangen laten we voor wat het is. We wachten wel tot we morgen verder uit kunnen varen voor spannendere avonturen. Niet dat we zeebaars niet leuk vinden, maar in Nederland zitten we daar ook al geregeld achter aan. We duiken dus maar op tijd de pub in… Uiteraard was het weer veel te gezellig in de pub en komen we aardig laat terug in het hotel aan, daar eten we nog wat en gaan snel plat, dromen van de komende dagen…
Op dag twee is de wind gelukkig flink afgenomen, maar de deining staat er nog wel. Ik schat deze toch wel op een tot anderhalve meter. De geankerde visserij op conger moeten we noodgedwongen uitstellen en we zetten koers richting een onderwaterberg net buiten de haven. De spinhengels worden voorzien van de alom bekende Fiiish Black Minnows en de Fiiish Sandeels. We beginnen boven op de top en laten ons met de stroom mee driften. Op deze manier krijgen we een beeld van hoe de komende driften zullen gaan verlopen.
De volgende drift positioneren we de boot zo dat we over de gehele berg heen driften. Onder aan de voet is het 28 meter, op de top zeven meter. Wanneer we de tien meter naderen gaan alle drie de hengels krom, alle drie pollak. Tot een diepte van acht meter gaat dat zo door en dan vallen de beten weg. Pas wanneer we over de top zijn en de acht meter weer passeren, gaan de hengels weer krom. Tot, je raadt het al, we over water dieper dan tien meter driften.
Na een paar uurtjes en vele pollakken verder besluiten we te stoppen en richting de roggenstek te varen, maar daar komen we niet aan. Een zieke aan boord doet ons besluiten terug naar de haven te varen en deze af te zetten. Nu is het al aardig laat geworden en terug varen naar de roggenstek is geen optie. We blijven in de haven en zoeken een congerstek op. Van de paar makrelen die we vanmorgen met veel moeite wisten te vangen snijden we flappers en laten deze aan een stevige 6/0 haak richting de bodem zakken.
Onze up-tide hengels zijn perfect voor deze visserij. Na vijf minuten melden de eerste voorzichtige tikjes zich op de top. Congers hebben tijd nodig en dat geven we ze dan ook. Na een tijdje worden de tikjes snukken en zet ik de haak. Een kleine conger meldt zich op het dek. Snel wordt deze gevolgd door een wat groter exemplaar. Uiteraard missen we er een paar en hebben we een keer lijnbreuk, we vissen nu eenmaal op de rotsen. Bart weet een goede vis te haken, we schatten hem op een ruime anderhalve meter, maar hij schiet voor het net los, wat een pech zeg!
Ondertussen komt de andere ploeg langszij en wordt de visdag gestaakt. Zij wisten in het laatste uur een mooie gladde haai en vijftien (!) hondshaaien te vangen. Daar laten we het anker later in de week ook eens vallen natuurlijk. Voor nu is het genoeg geweest en tuffen we richting de haven en het hotel. Met een warme douche, een warme maaltijd en wat koude pinten in het vizier geven we al snel wat gas bij…
Morgen staat er voor de ene ploeg blauwe haai op het programma en de andere wat conger, rog en pollak. Hoe we het gaan verdelen bespreken we bij het diner…
