Blog Martijn Dekkers
Vannacht zijn we om 02.00 uur de pub uitgezet, ik kan niet anders zeggen dan dat het beregezellig was, echt Ierland. Het doet even zeer als de wekker af gaat, maar zoals altijd: ’s avonds de man, ’s morgens de man. Een full-Irish breakfast en een bak koffie doen wonderen. Eenmaal op de boot zal het wel weer gaan.
Dag zes begint wederom met het vangen van makrelen, maar anders dan de afgelopen dagen nemen we er nu de tijd voor. Het duurt immers nog twee uur voor we een kans hebben om de haven uit te varen. De dropshothengeltjes zorgen de eerste anderhalf uur voor veel plezier. Makrelen en wijtingen vliegen als gekken op de aangeboden stripjes makreel. Rond tien uur voelen we de wind duidelijk afnemen en besluiten te kijken of het buiten de haven bekwaam is om te vissen. We roepen de andere boot op, maar zij liggen al buiten en raden ons af om ook die kant op te komen. Ploegend door de golven zijn ze dan wel aangekomen op de plek, maar op de grote congerstek geeft niemand thuis. We moeten dus snel een ander plan bedenken. Aangezien de echt grote congers niet te bereiken zijn, zullen we het met middelgrote moeten doen. Vlakbij de monding weten we een stek die in het verleden veel congers heeft opgeleverd, laten we daar dan maar eens op de deur kloppen.
Op deze stek dient het anker boven op de punt van de rots te liggen, maar dat is een heel karwei met golven die je constant van je route duwen. Na een paar keer op en neer varen laat Bart het anker vallen. Op de dieptemeter zien we al dat we eigenlijk niet goed liggen, de gele bodemlijn geeft aan dat we op een zandbodem liggen en we willen toch echt op de rotsen liggen, herkenbaar aan een rood/zwarte bodemlijn. Aangezien het zoveel moeite heeft gekost kijken we het even aan, maar wanneer de eerste hondshaaien aan boord komen weten we genoeg, we moeten opnieuw ankeren.
Een half uur later liggen we wel beter, maar er is veel kostbare tijd verloren, om 13.00 uur komt de wind opzetten en zullen we weg moeten, nog een uurtje te gaan dus. Geen geprul deze keer, alles of niets, we moeten een goede conger vangen! De makreelfilets laten we voor wat ze zijn en zetten enkel flappers in. Flappers zijn makreelkoppen met de filets er nog aan, aas voor grote congers. Deze keer vallen we met onze neus in de boter, het wordt een hectisch uurtje. Bart bijt de spits af, hij vangt de eerste conger. Congers hebben de eigenschap rond hun as te draaien en met een lichaam dat bestaat uit spieren gaan ze ontzettend lastig op de foto. De golven werken ook niet bepaald in ons voordeel.
Op het moment dat ik foto’s sta te maken heeft Geert ook beet en ook mijn top tikt wat. Ik zet snel de slip open en geef ruim lijn zodat de conger geen weerstand voelt. Snel ga ik verder met het nemen van foto’s. Geert mist zijn conger en werkt de fotoshoot af. Zelf kan ik succesvol de haak zetten, maar de vis heeft zich al vastgelegd. Langzaam de druk op voeren blijkt te werken en de conger komt naar boven. Deze voldoet beter aan de gezochte exemplaren. Ook nu zien we weer af met het nemen van foto’s. Geert doet zijn best, maar moet terug naar zijn hengel. Ik neem de gok en hoop op een goede foto, de vis gaat snel terug. Gelukkig weet Geert deze vis ook aan boord te krijgen en hebben we waar we voor kwamen, hoog tijd om hier te vertrekken.
De rest van de middag gaan we op zoek naar roggen in de haven, de golven zijn we ondertussen helemaal beu geworden. Ook vandaag blijkt het hopeloos te zijn in de haven, we denken nog even aan zeebaars, maar de roggen winnen het vandaag. Die baarzen kunnen we thuis ook vangen. Helaas levert het niets meer op.
Het einde van de vakantie is dan daar, morgen gaan we nog even Cobh in. Het is jammer van de winderige dagen, maar mopperen doen we absoluut niet. We hebben veel vis op een leuke manier gevangen. De boten worden schoongemaakt en de hengels opgeborgen. De boten hebben hun waarde bewezen, echt prima boten met een snelle motor, je bent zo op de stekken. Deze staan overigens allemaal in de kaartplotter die op iedere boot aanwezig is. Wij staren ons daar overigens niet blind op, er zijn stekken zat te vinden. Gegarandeerd dat we snel een keer terug keren, maar dan iets vroeger in het jaar, dan heb je iets meer kans op mooi weer en zijn de pollakken beter te bereiken, want dat is toch wel een van de mooiste visserijen aldaar!
