ANES KADIC – Alleen, dat was de bedoeling. Een solo trip naar Frankrijk. In het vorige deel heb je kunnen lezen hoe deze trip is ontstaan. Meer uit noodzaak dan
wat anders. Een trip naar de rivier liep door de hoge waterstand en daarbij horende stroming in de soep. Een grote bruine stromende soep.
Zo’n soep waar vriend karper niet in gedijt. De meerval daarentegen wel. Vieze bruine stromende meervalsoep. Meer dan meerval wisten Nick en ik overigens niet te vangen en daarom had ik mijn zinnen gezet op een solo trip. Niet naar de rivier, want Zij wilde niet. Maar naar het kanaal. Een kanaal, waarvan er in Frankrijk honderden zijn met nog een meervoud aan sluisvakken. Het werd een voor mij nieuw kanaal met in de regio enkele plassen. Welke ik afwisselend af zou gaan vissen. Alleen.
De eerste avond kom ik erachter dat ik niet alleen ben rondom de enkele sluisvakken die ik voor ogen had. Een Duitse concullega verkeert ook in de regio en heeft hetzelfde plan gevat als ik. De stekken die ik al had aangevoerd, heeft hij ook aangevoerd. De plannen die ik had gemaakt vallen daardoor enigszins in duigen. Nou wil ik niet zeggen dat de moed me in de schoenen zakte, maar het enorme enthousiasme dat op de heenrit duidelijk aanwezig was, is toch wat getemperd. Gelukkig is mijn Duitse concullega geen vervelende gozer en maken we afspraken over de komende dagen. Omdat hij al enkele dagen in de regio verkeert en eerder dan ik zal vertrekken, geef ik hem alle ruimte. Ik zou immers een paar dagen langer blijven en zo toch ook nog een beetje mijn ding kunnen doen.
Omdat de stek waar ik de eerste avond wil uitpakken door mijn concullega zojuist is voorzien van 10 kilo bollen, en ik (maar hij ook) op alle andere sluisvakken heb gevoerd, kan ik eigenlijk niet anders dan op het laatste sluisvak een nacht instant vissen. Het sluisvak waar we op dat moment samen aan staan en nog niet aangevoerd hebben. Echter, is de stek die ik voor ogen heb bezet. Een Belg, die de stek van de Duitser heeft overgenomen een paar dagen eerder, vist deze waarschijnlijk uit. Hierdoor besluit ik helemaal naar de andere kant van het sluisvak te rijden in de hoop een rustige stek te vinden. Doordat de lokale infrastructuur rondom akkers en weilanden slingert, ben ik bijna een half uur onderweg. Slechts een kleine 3 kilometer (hemelsbreed) verderop rij ik over de sluis het jaagpad op.
