Daar pas wel iets in hoor…

Op Eerste Paasdag 12 april 2020 stond de Gullen Gilde Wedstrijd op de kalender. Helaas kan deze spannende viswedstrijd niet doorgaan. Jammer, maar heel begrijpelijk. De gezondheid van de ouderen en mensen met een zwakke gezondheid is veel belangrijker, dan welk event ook in deze tijden van corona. We moeten goed blijven opletten wat we doen en ons aan de huidige beperkingen houden. We mogen nog gaan vissen, maar denk goed na wat je doet en volg de richtlijnen…

Door John Willems

Die eerste aankondiging van Gullen Gilde Wedstrijd dit jaar, zorgde bij mij en bij een flink aantal van m’n visvrienden voor ‘gullenkoorts’. Gelukkig is deze koorts geheel onschuldig, al zorgde hij voor slapeloze nachten, vangdrang, verhoogde hartslag en lange tot zeer lange visdagen. Niet heel vervelend: de verschijnselen nemen in hevigheid toe na het vangen van zo’n zwaar tegenstribbelende gul. Je begrijpt het al: ook dit jaar zou ik weer meedoen aan de wedstrijd op Eerste Paasdag. Ik hoefde hem niet per se te winnen, maar wilde wel mijn best doen bij deze eerste volledig loodvrije zeeviswedstrijd.

In deze blog deel ik de gul-ervaringen van de afgelopen weken met jullie. Ik weet dat dit tactisch gezien geen handige zet zou zijn geweest, als de wedstrijd was doorgegaan, maar echt: ik gun iedereen een mooie vangst.

Eigenlijk vis ik met twee soorten onderlijnen. Een jojo-systeem op het moment dat de gullen wat verder van de kant af zwemmen. Dat is vaak met hoge golfslag op de blokken van de pieren veroorzaakt door harde wind uit de noordelijke richtingen. Mijn beste vangsten heb ik gerealiseerd met noordwestenwind kracht 3-4 Beaufort. Vaak azen de gullen dan vlakbij en tussen de blokken van de Noordpier. Mijn voorkeur gaat dan uit naar een korte dikke haaklijn van 45/00 fluorocarbon. Waarom fluorocarbon? Deze lijn is veel slijtvaster dan nylon. De haaklijn bevestig ik aan een driewegwartel nummer 6-8. Daaronder een breeklijn van 30/00 nylon. Aan het bovenste oog van de driewegwartel komt direct mijn hoofdlijn van 25/00 gevlochten lijn.

Aan het jojo systeem gebruik ik graag een grote haak met een wijde bocht. Denk aan de Aberdeen Night Hawk type H595 nr. 1/0 tot 3/0. Zet er gerust 3-4 zeepieren op en nog een hele mesheft, maar zorg dat de haakpunt vrij blijft. Het werpgewicht is van beton, van 120-150 gram. Bij de korte haaklijn gebruik ik liever een kleinere haak nr. 2 tot 1. van hetzelfde type, maar nu schuif ik het aas tot boven de haak. Het lijkt dan net een soort octopusje. Gul is in staat om zomaar al dat aas inclusief haak op te zuigen en hangt dan meteen. Bijkomend voordeel is dat ze meestal voor in de bek zijn gehaakt. Als werpgewicht kort bij de blokken gebruik ik een stuk beton van 65 gram. Loodvrije werpgewichten zouden overigens door de organisatie van genoemde wedstrijd worden verstrekt.

Afgelopen weken heb ik weer heel wat keren mijn Penn Surf met daarop een Penn Sargus 7000 aan het werk gezet. Beide zijn oudjes, maar onverwoestbaar, hoewel de slijtsporen inmiddels zichtbaar zijn op zowel de hengels als de molens. Stiekem kijk ik online ook naar andere hengels, zoals een Mitchell Suprema 3.0 Surfmaster, omschreven als een ‘hengel met ruggengraat’ en een zachte top. Maximum werpgewicht van deze is 250 gram. De bijbehorende molen hoeft echt geen hoge inhaalsnelheid te hebben, maar moet wel sterk zijn. Een Surfblaster 7000 misschien?

Als de gul zich meldt zie je het meteen. Enorme knallen op je top zijn kenmerkend. Regelmatig komt de achterkant van je hengel omhoog. Soms trekken ze zelfs je hele driepoot omver. De aanbeet is dus niet te missen en verslavend, omdat ze zo hard doorkomen. Is logisch, want de lijn heeft geen rek. Bovendien vis je op korte afstand en de vis is hartstikke sterk.

Vaak zie ik mensen direct heel veel kracht zetten om zo de gul zo snel mogelijk binnen te draaien. Op die wijze trek je ze helaas vaak de blokken in. Beter is om rustig je lijn in te draaien tot je top naar beneden wijst. Dan zoek je contact en hef je jouw hengel tot pakweg 10 uur hoogte. Laat de vis even zwemmen en geniet van de kracht van de vis. In de meeste gevallen komt de vis omhoog en kun je de gul binnen draaien met behoud van je betonnen werpgewicht.

Neem je de vis mee ter consumptie (aanrader, want ze zijn hartstikke lekker), doodt de gul dan direct door een klap op zijn kop. Snijd daarna tussen de kop en de borstvinnen de keel door tot op de ruggengraat. De vis zal dan leegbloeden. Je kunt dan een ondiepe snede naar de anale opening zetten en de ingewanden verwijderen. Graag even goed afspoelen en koud bewaren voor de allerlekkerste lekkerbekken. Persoonlijk neem ik gullen mee vanaf 40 cm (dan zit er meer visvlees op), ondanks dat de minimum maat 35 cm is. Laat de vis een dag besterven in de koelkast, voordat je ze fileert in twee zijtjes. Deze fileertechniek leer ik je graag, tijdens één van m’n workshops.

Kunnen we een paar afspraken maken? Ruim je afval op (en dat wat er al ligt) op de pieren. Als de wedstrijd door was gegaan, had de organisatie je een vuilniszak uitgereikt, maar dat kun je als solistische sportvisser natuurlijk ook doen. Berg je vangsten die je meeneemt netjes op in een koelbox of plastic zak. Veel mensen storen zich aan openlijk zichtbare dode vissen. Ze vinden het bruut. Wij weten vaak wel beter, maar verberg ze dan liever, want we zijn natuurlijk ook sportvissers naast dat we ervan houden om een visje mee te nemen om te eten. Spoel zo’n prachtige gul eerst even af. Een foto van één mooi exemplaar doet het veel beter, dan een foto van een grote vangst. Stoer en trots je (dode) vangst laten zien is goed te begrijpen, maar beter is het om vooral het plezier ervan op de foto te zetten.

Misschien denk je: ‘maatschappelijk verantwoord, wat een flauwekul’, maar het is heel belangrijk dat we onze hengelsport maatschappelijk aanvaard houden. Kijk maar eens naar de jagerswereld. Zij hebben al heel lang last van een negatieve publieke opinie en lopen tegen allerlei beperkingen van hun hobby aan. Om die reden ben ik zo’n fan van de nieuwe opzet van VIS TV. Heerlijke slow tv van twee mensen, die genieten van hun hobby in de natuur. Een ook wel eens een lekker visje eten. Er wordt niet ingewikkeld gedaan over allerlei vistechnieken en materialen, maar ze tonen herkenbare reacties als ze een mooie vis vangen. Ik ben ervan overtuigd dat deze afleveringen mensen overhalen om te gaan starten met vissen. Hoe meer, des te beter, want samen staan we sterk.

John Willems

www.visling.nl
www.visfileermessen.nl

 

Bekijk ook:
https://beet.nl/cordes-travel-betaalbaar-zeevissen-spanje/
https://beet.nl/zeevissen-vanaf-een-boot/
https://beet.nl/zeevissen-natuurlijk-vangen/