Het Monument

JORIE BIEREN – Het is begin januari wanneer ik peinzend de voorkant van mijn tent open. De laatste stukken ijs smelten tot vloeibaar en dit verraadt dat het een koude nacht geweest is. Snel fotografeer ik de enige vis van de nacht. Het is de derde keer dat ik deze vis weet te vangen en dit geeft wel aan dat het tijd is voor wat nieuws. Na even nagedacht te hebben schiet mij ineens een monument te binnen. Vorig jaar hoorde ik Ronald al eens praten over deze vis. Een stokoude mannelijke spiegel van hoog in de veertig pond genaamd Jumbo die ver boven de rest van het bestand uitsteekt. Een echte karaktervis die al jaren allerlei vissers uit de regio aantrekt en waar meerdere generaties vissers achteraan hebben gejaagd.

Qua bestand bestaat het water vooral uit mooie schubs en een paar spiegels van verschillende gewichtsklassen. De vis zwemt rond op een idyllisch water wat verbonden is met een enorm kilometerslang polderstelsel. Het is eigenlijk te bizar voor woorden waar de vis allemaal heen kan en hier maakt hij dan ook gretig gebruik van. Nachtvissen is als buitenstaander niet toegestaan op dit water en dus zal alles overdag moeten gebeuren.

De vis is op de gekste plekken gevangen die je maar kan bedenken en dit maakt het vrij lastig om hem te belagen. Ook is deze grote spiegel vrij schuw en heeft hij vrij snel door wanneer er onraad aanwezig is. Al deze factoren geven mij al snel een beeld dat het een moeilijke opgave kan zijn en dat het zomaar eens een lang spelletje kan gaan worden. Precies wat ik zoek, want ik hou wel van uitdaging en al helemaal als het over het vangen van zo een speciale vis gaat!

Plan de campagne

Een beetje internetwerk en wat praatjes met bekenden geven mij al snel wat meer duidelijkheid. Zo zie ik aan eerdere vangsten dat de vis vaak gevangen wordt in het voorjaar en is hij de laatste drie jaar vrij honkvast zo schijnt het. Mijn plannetje is om bij de eerste warme lentedagen flink wat observeerwerk rondom het vangstgebied te doen en hiermee hoop ik de grote spiegel te kunnen spotten. Zelf denk ik dat ik met het spotten van deze vis misschien al wel de helft van het werk kan doen, puur omdat het gebied zo groot is. Het voelt goed om weer een nieuwe uitdaging te starten en ik ben dan ook tot op het bot gemotiveerd.

Een krappe maand later sta ik bij het nog winterse polderstelsel. Hagel- en natte sneeuwbuien trekken over en ik loop langs de lange sloot in de kleine hoop om wat activiteiten van vis waar te nemen. Uiteraard zoals meestal in begin februari valt er geen enkele activiteit van karper te bespeuren. Wel kom ik een bramenstruik over het water tegen en hier is het ook net ietsje dieper dan de rest van de sloot. Ik besluit om even een paar uur wat hengels hier in te leggen in de hoop op een klein wonder.  Zoals je misschien al kan raden wordt ik direct afgestraft voor mijn ongeduld en ik blank dan ook. Eigenlijk niks vreemds in deze periode van het jaar, maar het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan.