Voorjaar 2020 en het jaarlijks karpertripje naar Villedon wordt, net als voor andere vissers, noodgedwongen verzet naar het najaar vanwege het covid-19 virus. Het is dat of volgend jaar, want de besmettingen nemen weer toe waardoor veel departementen alweer oranje kleuren met negatief reisadvies. Maar volgens Paul ‘The Boss’ is het nergens veiliger dan op zijn domein. Hij heeft daarmee een punt en het licht gaat op groen…
Tekst & foto’s: Werner Veerman
Zaterdagmorgen 2 oktober gaat vroeg gaat de wekker. Koffie, broodje en de laatste bevroren boodschappen gaan nog in de koelbox. De rit verloopt als altijd, maar bij de grens van België naar Frankrijk word ik aangehouden door de douane. ‘Of ik in het bezit ben van drugs of meer dan € 10.000’. Al gauw zien ze aan de karperspullen dat mijn reis een ander doel heeft en dan mag ik door…
Bij aankomst is Paul, geholpen door Ed, al bezig met het één en ander. Zaterdag is ondanks de afgesproken tijden een onstuimige dag met de nieuwe vissers en degene die vertrekken. We maken een praatje en overleggen welke stekken mogelijk zijn. In eerste instantie is het eenmansstek 18, maar omdat een groep Engelsen op één lijn willen vissen mag ik bij uitzondering naar stek 15. Dat is een heel mooi alternatief, want het is een driepersoonsstek, dus met veel ruimte en mogelijkheden als je alleen bent. Bij de steiger gaan de spullen in de boot en spreek ik met Spaanse vissers over hun vangsten van de week en die waren redelijk tot matig in aantal. Daar tegenover zaten er wel een paar gewichtige karpers bij.
NOODWEER
Rustig vaar ik naar de stek en laat ik de sfeer tot mij komen, het is een gevoel dat je kent als je op het water eerder bent geweest. Zo snel als kan zet ik de tent op voor het begint te druppelen. Dat lukt op de seconde; van de eerste druppels gaat het al snel over in stortregen. Daarbij trekt de wind ook nog eens tot stormachtig aan. Is dit de zondvloed waar ze het wel eens over hebben? Het regent vrijwel onafgebroken 10 uur lang op het dak van mijn tentje en ik besluit dat de rigs nog even niet te water gaan.
Wel voer ik met behulp van het bootje verspreid van links naar rechts. Ook zet ik een marker uit die ik als afstandspunt gebruik. De boilies heb ik gehalveerd, zodat die licht getoucheerd op de bodem komen te liggen. Mijn Engelse overbuur is ook druk in de weer en is stevig aan het voeren met pellets en gaat daar overheen met een voerbeurt met boilies. Hij heeft de wind volop op zijn kant staan en ik snap zijn motivatie. Maar morgen vertellen de vangsten de waarheid van de dag.
De aanhoudende regenval van afgelopen week heeft het water abrupt afgekoeld en dat kan misschien invloed hebben op het aasgedrag. In de avond zie ik door de tentdeur een licht aan de overkant schijnen en vermoed dat de Engelse visser heeft gevangen.
HOOG BEZOEK
De volgende morgen blijkt dat te kloppen, als ik bij de receptie de vangsten hoor. Op de andere stekken is weinig tot niets gevangen. Behalve op de Gite en de Cabin, daar zijn drie zware vissen gevangen. Ook de Spaanse jongens op stek 17 naast mij hebben niets gevangen. Met deze info in het achterhoofd geef ik mijn zone weer een lichte voerbeurt met de gehalveerde boilies die ik zo verspreid mogelijk voer.
In de namiddag leg ik twee hengels in en zie wel wat er gebeurt, ik heb genoeg tijd; een hele week om precies te zijn. Ondertussen ga ik nog even op bezoek bij mijn Spaanse buren Raul en Sergio en nemen we nog wat opties door voor aankomende dagen. Zij vissen met verschillende rigs op verschillende afstanden, maar wel met strakke lijnen. Was dat misschien de reden voor hun blank? Ze besluiten om in ieder geval met slappe lijnen te gaan vissen… We wensen elkaar succes voor vanavond en ik krijg een walkietalkie mee, mocht ik hulp nodig hebben. Wat aardig, dat is inderdaad wel handig.
Terug op de stek zie ik dat rondom mijn bivvy een kleine modderpoel is ontstaan waar het leger van ‘generaal Crayfish’ alle kanten op paradeert tot aan de stretcher toe. Deze hebben geluk dat er geen hond in de buurt is te bekennen die met ze wil spelen. Door de enorme regenval komen de kreeften de kanten op voor inspectie of er wat lekkers valt te halen. Op de stek zelf is het beetje een graadmeter als ze aan het aas knibbelen. Daar waar kreeftjes zijn krijg je vaak ook aanbeten.
Eerst maar eens de boot leegscheppen, want de accu staat zo goed als onder water. Op afstand zie ik dat tussen de overbuur en mij een respectabele ruimte tussen de markers staat. Er ontstaat respect voor beide partijen en tevens een veilige doorgang voor de karpers. Nadat de boot is ontdaan van het overtollig regenwater wordt het tijd voor het optuigen van de hengels, wat nauwelijks tijd in beslag neemt omdat ik er maar twee heb klaar staan.
VLOTJE VAREN
Aangezien ik in eerste instantie maar met twee hengels ga vissen, werp ik in deze situatie één rig links en één rechts van de marker, welke net op de rand van de rivierbedding ligt. Aangezien de meeste geavanceerde rigs hier al de revue zijn gepasseerd, gebruik ik zelf graag een simpel, soepel standaard onderlijntje van 15 lb met een micro barbed haakje 10, in dit geval van Korda. Om de zaak niet in de war te gooien bevestig ik een klein pva-zakje met wat boiliekruim in de haakbocht. Een pva-wokkeltje op de haakpunt en het is klaar voor gebruik. Met zijdelingse wind kan ik de montages van 85 tot 90 gram aardig weg zetten. Vooraf voer ik met de werppijp nog verspreid wat boilies.
Op mijn stek 15 staat weinig water onder de kant en kun je een behoorlijk stuk het water inlopen. Je hoeft dus niet ver te werpen om de gewenste spot te bereiken. Daarbij zal je tijdens de dril wel zo ver mogelijk het water in moeten lopen om genoeg diepte, net boven kniehoogte, te hebben om de vis te scheppen. Hetzelfde geldt voor het terugzetten, waarbij de onthaakmat mooi als vlot kan dienen. Vervolgens even de karper bij laten komen totdat die genoeg is bijgekomen om zelf rustig weg te zwemmen.
SPAANSE HULP
Tussen acht en negen uur s’ avonds komt er actie en wel twee runs tegelijk! Gelukkig is de tweede vis sterker dan de eerste, want in je eentje is het even aanpassen. Deels omdat je op deze stek een schepnet mee moet nemen terwijl je het water inloopt, waardoor je eigenlijk één hand te kort hebt. Maar met wat extra handelingen kom je er wel, zolang je maar zorgt dat er spanning op de lijn blijft staan. Overigens nu we er het toch over hebben; een extra landingsnet is nooit overbodig om bij je te hebben, mocht er eentje onverwachts kapot gaan in de strijd of onderwater belanden, alhoewel de meeste tegenwoordig drijven.
Aan de overkant zie ik ook een lampje aan gaan en het lijkt erop dat we in dezelfde aasperiode zitten. Ik kijk af en toe achterom hoe ver ik uit de kant sta, maar het zicht door mijn bril wordt belemmerd door een zee van waterdruppels. Na de landing van de twee karpers bel ik Raul op met de walkietalkie. Binnen no time staat hij voor mijn neus en schiet vervolgens wat plaatjes van de laatst gevangen karper. De Spaanse amigo’s hebben ook onlangs een mooie vis gevangen en zo raken we samen van de nul af.
De volgende morgen is de wind weg en heeft de depressie zich verplaatst naar een ander district verderop in het land. De wind steekt de volgende dagen op in de middag en zakt weer af rond de eerste avonduren. Sommige vissers maken hiervan gebruik om dan even brood te halen met het bootje. Rechts van mij in de baai, aanschouwen ik een mooi schouwspel waarbij een groep zwaluwen samen met karpers de jacht hebben geopend op de eendagsvliegen en schaatsers die over het wateroppervlak scheuren. Tjonge, daar zitten weer een paar mooie exemplaren bij! Broodkorst of zig-rig? Ik heb het niet bij me, een paar balletjes met de werppijp en weg zijn ze en laten hun ook niet meer zien. Een gemiste kans?
Wanneer ik de volgende ochtend ontwaak zie ik dat de stilte na de storm is aangebroken.
VEILIGE ZONE
Als ik de balans opmaak besluit in vanwege mijn vangst wederom overdag te voeren en ’s avonds en ’s nachts te vissen tot het volgende middaguur. Als het zo aanslaat komt het wel goed. Daarbij probeer ik met het weglaten van de lijnen een veilige zone te creëren voor de karpers die hier in buurt rondzwemmen. Ik vermoed dat de vissen uit de baai vanavond mijn pad, en ook die van de overbuur, zullen kruisen. En onder het mom ‘samen zullen we alles delen’ vangen we de volgende dagen een reeks karpers, waarvan de Engelsman de meeste kan bijschrijven. Zelf vang ik een aantal gewichtige karpers boven de 20 kilo, met als topper eentje van 25,5 kilo. Aangezien de Engelse visser ook dezelfde methode toepast, overdag voeren en niet te vissen, krijgen we wel een beetje de indruk dat dit momenteel wellicht de doorslaggevende factor is. Naast hem wordt aan beide kanten niets gevangen, terwijl zij hun lijnen wel non-stop in hebben liggen…
Sommige vissers verkassen naar een andere stek, wat op zich geen slechte optie is, want zo’n stekruil kan in één dag een hele week goed maken. Maar voor de laatste dagen kan er weinig extra’s toegevoegd worden met het ruilen van stekken. Elke vis is welkom, zelfs een steur of snoek wordt meegenomen in de telling. De harde wind die een aantal dagen op onze kant had staan blazen was misschien ook nog een positieve factor die de vangsten had opgeschroefd.
ZWAARDERE DAMES
Buurman Raul heeft ook zijn mooie vangst binnengehaald met een spiegel van 22 kilo en zo kan die boy ook met een goed gevoel huiswaarts keren. Aan het einde van de week heeft iedereen wel een beste karper gevangen en nemen de Engelsen enkele stekken over voor een tweede week.
Tijdens het opruimen heb ik nog wat gein met de humoristische Engelse overbuur over de sessie. Gekscherend vragen we hardop af waarom hij meer aantallen en ik wat meer gewicht karper heb gevangen, waarop ik maar zeg: “Jij hebt misschien met meer vangen de zwaardere dames naar mij toe gestuurd!?” Ik wens de karpermannen succes en vaar met een volgepakte boot richting de steiger.
Onderweg kom ik nieuwe kandidaten tegen voor aankomende week, waaronder Franse, Duitse en Belgische vissers. Ze hebben er zin in. Een nieuwe week met nieuwe kansen voor een mooie vangst. Dat maakt het vissen zo leuk. Opruimen, inladen, wat afhandelingen en afscheid nemen van de baas Paul. Het was weer een mooie week geweest op resort Villedon; de heerlijke rust, de natuur en bovenal enkele mooie vangsten. Waarop Paul zegt “en als je niets hebt gevangen dan waren wel de spareribs toch lekker!?”
