Uiteindelijk zijn we allemaal begonnen met vissen vanwege een bepaalde reden. Behoudens een handjevol dames zijn het toch vooral de mannen die het wel zien zitten om op jacht te gaan naar onze geliefde onderwater bewoners.

Tekst Leon Haenen

Ik denk dat veel vrouwelijke vissers uiteindelijk zijn gaan vissen vanwege een vissend vriendje. Ik zie bij de vissende vrouwen ook veel karper aanbidsters.  Ik volg er een aantal op Instagram.  Prachtig om te zien en te volgen.

Mijn vrouw vist niet, maar ik kan me levendig voorstellen dat het wel vet is als je deze passie met elkaar kunt delen. Nu heb ik vooral heel veel onbegrip voor mijn bezigheden. Ik heb ermee leren leven…

De top drie van meest gebruikte zinnen die ik voor de kiezen krijg die met mijn hobby te maken hebben zijn:

• bah wat stinkt het hier, de hele garage ruikt naar die troep…….
• bah wat stink jij, ga je aub douchen, was goed je handen en gooi die kleren in de wasmand
• bah wat stinkt de auto, de hele wagen ruikt naar die troep, gadverdamme.

Bij ons thuis wordt door de chef steevast het woord gadverdamme gebruikt om aan te geven dat iets erg smerig is en godverdomme op het moment dat ze over een ander onderwerp kwaad is. Wat een verschil dat ene lettertje uitmaakt.

Bizar in dit hele verhaal is, dat ik kan genieten van een stevige monstercrab of crayfish geur en levendige vis fantasieën voor me zie als ik een nieuw kaasdeeg in de bijkeuken aan het fabriceren ben. Noem het een fetisj. Ik vind het niet stinken. Ik krijg bij bepaalde geuren echt een goed gevoel over de vangpotentie van het product en kan er dan ook flinke teugen van inhaleren.

“Dan zie ik eruit of  het hele trommelkorps over me heen heeft geëjaculeerd.”

Mijn gezinsleden en ik verschillen op dit vlak enorm van mening. Ik begrijp er niks van. Nu moet ik zeggen dat ik er, na een succesvolle dag meervalvissen, ook niet bepaald florissant uit zie. Dan zie ik eruit of  het hele trommelkorps over me heen heeft geëjaculeerd. Vooral als dat dan zo opgedroogd op mijn broek en trui zit en redelijk wit uitgetrokken is, kan ik me we voorstellen dat buitenstaanders hier wel raar tegen aan kijken. Wellicht herkennen sommigen van jullie dit wel.

Basic

Enfin, terug naar de vangdrang. Het valt me op dat ik steeds meer starters tegen kom die de lat wel erg hoog leggen voor zichzelf. Ik ontmoet beursbezoekers die gaan starten met vissen en met de meest heftige technieken willen starten. Ze denken direct aan centerpins, reels, trotten, gehuld in waadpakken en wat al niet meer. Dat komt misschien wel door de romantiek die rondom dit type visserij hangt. Dat zou zomaar kunnen. Ik kan het me daarom ook wel voorstellen. Maar het werkt niet zo.

Ik zou me zomaar kunnen inbeelden dat je dan van een kouwe kermis thuiskomt. sterker nog, ik weet het bijna zeker. Ik geef je zelfs garantie dat het plan faalt als je niemand om je heen hebt die je onder de arm kunt nemen en je op weg kan helpen.

“Waarom zou je als beginnend roofvisser niet gewoon met spinners en lepels starten? Basic. Geloof me, je vangt er fantastisch mee.”

Dat in je eentje starten met lastige technieken  werkt heel vaak niet en voordat je het weet hangt de set in de spreekwoordelijke wilgen.  Waarom zou je als beginnend roofvisser niet gewoon met spinners en lepels starten? Basic. Geloof me, je vangt er fantastisch mee. Als je met de dobber wilt gaan vissen op witvis start dan eenvoudig. Probeer gewoon eerst eens een jaar voorns en brasem te vangen en ontdek hoe het zit met diepten, peilen, voeren enz. Mijns inziens ontstaan daar de beste en  fanatiekste vissers uit.

Topstek

Een andere definitie van vangdrang is er een waar ik me mateloos aan irriteer. Ik heb me voorgenomen om post op social media die betrekking heeft op vangsten strategischer in te gaan zetten, te doseren, maar vooral te vertragen. Ik ga vanaf nu mijn vangsten pas een week of 4 tot 6 later openbaar maken. Enkel en alleen omdat ik er ontzettend moe van wordt dat er zoveel fantasieloze sportvissers zijn die de dag nadat jij ergens geweest bent, het daar ook maar gaan proberen……..want het staat op facebook. …..want Haenen heeft daar gisteren ook succes gehad. Dat moet wel een topstek zijn.

Het blijkt dan vaak  in de praktijk toch nog lastig, want op 10 km Maas zitten die beesten natuurlijk niet overal…  Laatst had ik samen met mijn broer een topdag op roofblei. De dagen erna is de Maas een toevluchtsoord geworden voor kanoënd en belly-boatend Nederland. Want hoe is het in Godsnaam mogelijk om in Maart 23 roofbleien te vangen……dat is wel erg vroeg in het jaar toch? Hoe kan zoiets?  Daaaaaar moeten we zijn!!! Om moe van te worden.

En ik weet het, dan wordt er direct geroepen dat dat de prijs is die betaald moet worden omdat ik erover publiceer en schrijf. Ik vind dat gelul. Ik heb al taferelen meegemaakt dat we gewoon gevolgd werden door andere visboten. Dan ben je in mijn ogen gewoonweg een enorme kneus. Ik heb al berichten gehad van andere vissers die mij verwijten dat ik iets ergens openbaar maak. Ze spreken de angst uit dat het anderen aantrekt……en ik begrijp de bezorgdheid, natuurlijk begrijp ik dat. Ik erger me mateloos aan de stekkenpezers, dat is het!

Mijn broer

Als ik op uitnodiging van enkele vismaten op een topstek gebracht wordt voor bijvoorbeeld de baarsvisserij, dan worden mijn foto’s nog net niet gescreend voordat ik er iets mee mag doen. Ik begrijp die consternatie van mijn vismaten natuurlijk en omdat het zover van huis is, weet vrijwel niemand waar ik ben. Op de foto’s is het in elk geval niet te herkennen. Hoe anders is dat als ik op de Maas vis. Ik dacht altijd dat het een dingetje was bij roofvissers, maar het geldt ook voor alle andere visserijen.

Mijn broer is zelfs al helemaal klaar met me als ik foto’s wil maken. Liever niet…..hij zet de ene dikke bak na de ander terug zonder enige vorm van herinnering……behalve dan die in zijn hoofd. Ik ben daar anders in, ik kan uren genieten van het terugkijken van foto’s en filmpjes.

Geloof me, er is niets mooiers  dan zaken zelf te ontdekken, zelf uit te vinden hoe en wat werkt. Dat is mijns inziens een essentieel onderdeel van mijn hele passie. Een nieuwe stek vinden, onontgonnen terrein exploreren. Daar gaat toch niks boven? Ik kan me nog levendig herinneren hoe ik de zogenaamde “dikke bakken stek”  in de Ardennen heb ontdekt. Ik heb deze gedeeld met mijn vriend Tim.

“En natuurlijk heeft  niet iedereen de  zogenaamde watersense in huis.”

Hij wist er de eerste sessie zijn zwaarste barbeel ooit in de Ardennen te vangen. Weet je hoe groot de kick is als je dat van tevoren zo had ingeschat en dat het uitgezette plan dan uiteindelijk werkt. …na 10 x vallen en opstaan. Na 5 blankdagen. En maar volhouden. Omdat je 6^e zintuig je ingeeft dat ze er zitten. En natuurlijk heeft  niet iedereen de  zogenaamde watersense in huis. Maar met logisch denken kom je vaak al een heel eind.

Tot zover deze lezing

Lees ook

Oprispingen

  Levend aas

  Stretchervissen