Net achter de kustlijn, kronkelt de IJzer door het Vlaamse polderlandschap. In de vorige eeuw een belangrijke speler in het oorlogslandschap, vandaag de dag een begrip voor de inlandse, polyvalente waterrecreatie. Voor de IJzer de zee bereikt, verbreedt ze immers eerst in het waterspaarbekken, ook wel ‘Den Bloso’ genoemd. Samen met Steve Salomez legden wij hier de vismogelijkheden onder de loep.
Den Bloso: bijna de ideale stek!
Naast de thuishaven voor zowat 200 kleinere plezier- en zeilbootjes, is dit bekken ook een druk bezochte visplaats. Van de oorspronkelijke ontginningsput ging het zo dus tot ontspanningsput met een enorm rijk visbestand. Het waterspaarbekken of ‘Den Bloso’ is een hengelwater met naam en faam tot buiten de landsgrenzen. De laatste jaren consequent in zowel vangstcijfers als in plezier. Om de harmonie tussen vissers en andere watersporten te bewaren, is het als dagvisser niet mogelijk om eender waar je viskist neer te planten.
De zijde van Sint-Joris en de korte kant tegen de IJzer aan zijn visservriendelijk. In het geval van wedstrijden, wordt ook een strook van de lange zijde tegenover Sint-Joris vrijgegeven. Den Bloso kenmerkt zich bovendien door zijn veelzijdigheid aan hengeltechnieken die er goed tot hun recht komen. Of je nu met de stok wilt hengelen, met de feeder of de matchhengel; alles draait gegarandeerd uit tot een beloftevolle visdag. Door de geringe diepte (gemiddeld 2,5 m) en de korte, zomerse afstand waar de vissen komen azen, immers een ideale plek om een nieuwe techniek aan te leren.
Een van Vlaanderens beste vissers
Om wat zicht te krijgen op hoe je nu best het spaarbekken tackled, keken we eens in de voerkom en materiaalzak van Steve Salomez. Net als ‘den Bloso’, een man met een niet mis te verstane reputatie. Eén van de beste Vlaamse wedstrijdvissers en samen met zijn vrouw Tweggy eigenaar van een hengelsportzaak waar ’s mans van heinde en verre naar toekomt. Door hun persoonlijke en eerlijke aanpak weten ze zelfs Franse wereldtoppers tot hun klantenbestand te rekenen. Daarnaast kan ook het lokale visbestand rekenen op hun onvoorwaardelijke steun. Meermaals hebben ze reeds hun schouders gezet onder projecten om vis te beschermen tegen vogelvraat en om de vispopulaties te doen aangroeien. De aanwezigheid van zo’n topwater in zijn provincie, maakt dat Steve al wat sessies op het spaarbekken heeft afgewerkt en dus een uitgelezen gesprekspartner werd voor dit artikel.
Aanpak 1: met de feederhengel
Nog vroeg op het jaar gokt Steve op 2 paarden. Hij brengt zowel zijn vaste hengel in stelling op 11,5 meter als zijn feederhengel op 45 meter. Dat hij een aardig stuk uit de voeten kan met de vaste hengel wisten we, maar sinds enkele jaren heeft hij zich ook in het feedergebeuren vast gebeten. “Wanneer ik mensen advies geef, weet ik graag waarover ik praat. Daarom dat ik graag zelf uitprobeer wat ik in de winkel aan de man of vrouw breng.”
Voor de set-up van zijn feeder kiest Steve steevast voor gevlochten draad. Onze wateren lenen ze zich daar perfect voor. Net zoals een gevoelige, soepel top geknipt is voor de Belgische waterlopen. In vergelijking met Nederland hebben wij amper van die grote waterlopen waar je over de 50 meter-lijn dient te werpen of waar het klotsen van een passerend zeeschip je kist van de rotsblokken trekt. “Veel van de beschikbare feeders zijn afgestemd op het type visserij dat wij hier niet kennen of hebben. Een hengel waar je zelf je type top en actie van zou kunnen selecteren zou top zijn.” Een ‘standaard’ feederhengel met een ruggengraat als een bezemsteel is dus zowat als voetballen op hoge hakken begrijp ik daaruit.
Aan de gevlochten hoofdlijn knoopt Steve een voorslag (Technium 22/00) van iets meer dan 5 meter. “Twee maal de lengte van je hengel is een goede maatstaf” aldus Steve. Hier monteert hij een 25 grams speedkorf van Nisa aan door middel van een glijdende feederwartel. Een kort stuk getwist nylon onder de korf werkt als afhouder om de 60 cm lange onderlijn (12/00 – haak 16) te vrijwaren van een knoopknoeiboel. “In het begin van het jaar gooi ik wat verder uit de kant. Met een 25 gram zware korf volstaat het om de 40 meter te halen. Eenmaal het warmer wordt is de beste afstand op dit water tussen de 18 en 25 meter”. Aardig kort dus.
Aanpak 2: met de vaste hengel
Voor de stokmontage kiest Steve voor een 1 gram zware dobber waarvan het lichaam laag in het water zit, dit om het hoofd te beiden aan de constante rimpel op het water. Het verklikkerloodje nummer 11 krijgt zijn plaats net boven de 25 cm lange onderlijn (08/00 – haak 22 B2000). Vervolgens krijgen 3 nummers 11 hun plek 30 cm hoger, gevolgd door het bulklood 5 cm verder. “Dit is zowat mijn standaard set-up waar ik goed overal mee start. De 3 nummers 11 gebruik ik om mee te spelen. Waar je hier op de Bloso te Nieuwpoort zeker moet op letten is dat je niet te zwaar op de grond gaat leunen. Tussen 5 à 10 cm is de gulden middenweg.”
Flinke zeebries
Met een staande haak op de grond werkt op de IJzer spaarbekken volgens de kenner dan ook niet zo goed. Om goed beet te krijgen heb je immers een favorabel briesje nodig. En dat briesje dat voor beweging in het water zorgt, maakt dat een ‘propere’ montage teveel danst onder water. “Geen wind is vaak gelijk aan slechte vangsten.
Best heb je hem hier zelfs op de neus.” Let wel dat het niet te hard waait, want hier dicht bij de zee kan dat best verkeerd uitdraaien wanneer de wind in de flank komt. Tijdens het peilen zul je ook merken dat er een tussen 9 à 10 m een trap ligt. Hier moet je achter kunnen vissen en liefst niet vlak erachter gezien daar ook het naar de oever drijvende onderwatervuil samentroept. Het waterpeil staat ook niet stil, houd dit dus ook in de gaten zodat je kan meeschuiven met het waterniveau.
Kraakvers voer voor de ijzer
Als het niet vers is, dan komt het niet in de voerkom van Steve. Ten minste houdbaar tot, is bij de sympathieke winkelier meteen ook gelijk aan te gebruiken tot. “In de winkel werken we enkel met ultraverse bestanddelen. Het spreekt vanzelf dat ik niet aan het water kom met voeder dat niet kakelvers is.” De huismix waar Steve mee uitpakt, gebruikt hij in het voorjaar zowel voor de stok als voor de feeder.
Bij aanvang op de 11,50 meter stek, gooit hij slechts 8 grote voerballen onder het motto ‘wat er al in ligt kan je er niet meer uithalen’. “Ik geef liever tijdens het vissen bij, dan dat ik me beklaag dat ik te voortvarend was bij de start. In mijn geval zijn die 8 ballen al redelijk wat voer, gezien mijn grote handen. En als je er minder gooit, kan je er ook minder mis gooien.” Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.
Allround voermix voor op de IJzer
In de lente kiest Steve zowel voor de stok als voor het feederen voor de onderstaande voermix. Een mooi voornvoer, donkerbruin van kleur waar de brasems niet vies van zijn. Voldoende werking om vis te lokken en op de stek te houden. Doordat het redelijk snel opent, ook uiterst geschikt voor de korf.
- Grote voorn (huisvoeder Salomez) – 2 kg
- Super Voorn (huisvoeder Salomez) – 1 kg
- Terre de somme (Sensas) – 1 liter
- Terre de rivière (Sensas) – 1 liter
Kleine hapjes in het voorjaar
Het is inderdaad wel zo, dat bijgooien tijdens het vissen op de IJzer vaak goed werkt. De reden waarom je dus beter genoeg overhoudt op dit spaarbekken. Gezien de nog frisse watertemperatuur wordt ook de tafel op de feederlijn niet te royaal gedekt. “De vis zwemt nog niet echt veel” en dus probeert Steve ze te verleiden met kleine hapjes zonder veel levend aas. “Een 10-tal levende pinkies midden in de korf.”
Het dagmenu van de IJzer: een trio van muggenlarven
We kunnen kort en bondig zijn over de vangsten deze dag. Op de feeder werd het ondanks de goede intenties niet veel soeps. De hoopvolle signalen kwamen van de vaste stokplek. Speciale voorns wel op de ‘speciaal voorn’ moet ik zeggen… “Van die grote bruine rond de 2 kilo” lacht de dirigent. Het gros van de brasems hangt hier rond de 600 à 700 gram, dus met die dikkere tijdens een visdag moet je best tevreden zijn. Deze halfwassen jonkies samen met baksteendikke voorns verzorgen meestal het concert in de zomer- en herfstmaanden. “Zeker eens proberen met een stukje plastic als je mag. Werkt zeer goed in de zomer!”
Vandaag verkozen de vissen unaniem voor het dagmenu; een trio van grote muggenlarven. En neen het hoefde zeker niet stil te liggen. Het water is continu in beweging, dus mag er actief gevist worden. ”Laat je dobber gerust een meter links of rechts van je voerplek driften. Vaak vang je hier zelfs de dikkere vissen.”
Beginnerstips voor feedervissers
- Met aas volgepakte korven je plek torpederen is niet aan te raden. Met kleine beetjes aas in de korf werkt beter.
- De Belgische waters vragen om gevoelige toppen.
- Slecht ingegooid? Meteen binnendraaien en opnieuw werpen.
- Materiaal aankopen? Kies voor objectief advies van iemand die niet merkgebonden is.
