Waar het zwaarder werpgewicht betreft, is de keuze voor loodvrij eentje die in de toekomst redelijk in praktijk te brengen is. Waar het kleine loodhageltjes betreft, zien we de grootste ‘problemen’ voor de witvissers bij het ‘dobberdragend’ vissen. Hierbij kan nog maar weinig tippen aan de loodjes zelf, denkt Jan van Schendel.
Tungsten
Er is ook goed nieuws; bijna alle olivette- of druppelloodjes die tegenwoordig worden gebruikt zijn niet meer gefabriceerd uit lood, maar bijvoorbeeld van tungsten gemaakt. De grootste uitdaging is het vinden van een goed alternatief voor die loodhageltjes. Eigenlijk is het best ironisch dat de dobbervissers, de groep die met afstand de kleinste hoeveelheden lood gebruiken, straks de vissers zijn die wellicht het meest in de problemen komen bij het beoefenen van hun hobby.
Verdeling
Nu even terzake. Bij de verdeling van die kleine loodjes is het de kunst vaak om zo goed mogelijk het vrij vallend aas of voer te imiteren. Het haakaas mag dus zo min mogelijk opvallen tussen het andere naar beneden zakkende aas. De juiste aasaanbieding is alleen te bereiken door de loodhageltjes op de juiste manier over de lijn te verdelen. Vaak dien je bij deze techniek een zo licht mogelijk dobbertje te gebruiken. Hoe meer lood op de lijn, des te sneller alles naar beneden zinkt. Mijn advies? Gebruik nooit al te grote hageltjes! Gebruik er liever wat meer die kleiner zijn en verdeel de hageltjes goed over de lijn.
Lichte dobbers, lichte hageltjes…
Tegen de lus
Zorg er bovendien altijd voor dat het onderste loodhageltje tegen de lus zit van de onderlijnbevestiging. Alleen wanneer je echt geen aanbeet weet te krijgen, terwijl je weet dat de vissen er wel zijn, kun je de montage veranderen, bijvoorbeeld door alle loodjes wat verder van de haak te schuiven. Maar pas op: hoe verder de loodjes van de haak zitten, des te groter de kans op gemiste aanbeten. Het komt er altijd op aan om zo goed en effectief mogelijk vissen!
Deze tips verschenen eerder in Beet magazine van december 2019.
