Eind 2016 ontmoette Cedric Goossens de Franse Maxime en Alexis in Nederland. De twee zijn bezeten van ‘rock fishing’; een visserij met kunstaas vanaf de rotsachtige kustlijn van Normandië. Bij deze visserij focussen zij zich op lipvissen. Lekker gemaakt door schitterende foto’s van vissen met de meest fantastische kleuren ging Cedric met ze mee.
Tekst & foto’s Cedric Goossens
“Je zult zien dat de aanbeten van lipvis zoals die van snoekbaars zijn, maar dan harder!” Deze woorden van Maxime blijven zich maandenlang herhalen in mijn hoofd. Zo lang leef ik toe naar deze trip, eindelijk kan ik dan aan den lijve ondervinden hoe bruut lipvissen zijn. Ondanks hun leeftijd kun je Maxime en Alexis gerust pioniers noemen op het gebied van rock fishing. Concreet betekent dat voor mij dat ik me geen betere gidsen kan wensen dan deze twee jonge gasten!
Na het maandenlang toeleven naar deze trip is het moment dan eindelijk daar. Ik ben er, de zoektocht naar lipvis begint!
Prachtige uitzichten.
Zeilboot
Via Airbnb regelden we een slaapplek op een zeilboot in het plaatsje Cherbourg. Filmkenners zullen dit plaatsje misschien kennen als laatste vertrekpunt van de Titanic, meer kan ik er helaas niet over vertellen. Veel van het plaatsje heb ik niet gezien. Met een goede reden, want ik heb er enkel gevist en geslapen! Iets waar ik overigens totaal geen spijt van heb.
Ik weet al dat lipvis een soort van structuur is, hij houdt van rotsen en andere obstakels. Om die reden gebruik ik een 8 cm Fox Rage Tiddler die ik aan een texas hook heb bevestigd. Als werpgewicht maak ik gebruik van een kogelvormig inline loodje. De onderlijn moet redelijk schuurbestendig zijn. Lipvissen komen uit hun schuilplaats tussen de rotsen vandaan om hun prooi te pakken en keren dan liefst zo snel mogelijk weer terug. Dus je wilt een onderlijn die wel tegen een stootje kan. Fluorocarbon van 25 tot 28/00 is daar een prima keuze voor. Qua hengel ga ik voor licht: een Fox Rage Rock & Street van 1-8 gram. Achteraf gezien is deze hengel voor écht grote lipvissen misschien wat te licht.
Een mooie verblijfplaats…
Franse schone
We zochten naar dieper water met rotsachtige structuren. Daar visten we onze softbaits zo dicht mogelijk bij de bodem. Het duurde niet lang voordat de eerste lipvis mijn aas greep. Wát een prachtige vis. Ik sta met mijn mond vol tanden te kijken naar de schoonheid van deze visjes. Afhankelijk van hun omgeving kunnen ze er verschillend uitzien. Ze kunnen rood, groen of bruin zijn, alles is mogelijk. Aan dit lichte materiaal vechten ze bovendien ook nog eens ongenadig hard!
Ook kleine lipvissen zijn ‘great fun’.
Het leuke aan lipvis is ook dat je ze de hele dag door kunt vangen, maar als je dan toch een periode aan moet wijzen die het best is dan is dat afgaand water. Zodra de rotsen net droog beginnen te vallen worden die kleurrijke rovers grijpgraag! De kleine Tiddler die de hele dag al succesvol is geweest laat het nu plots afweten, een tijdlang heb ik al geen goede aanbeten meer gehad. Ze vallen alleen het staartje aan, zonder daarbij gehaakt te worden. Daarom schakel ik over; ik verwissel de 8 cm Tiddler voor een 5 cm lang finesse softbaitje aan een 2 grams loodkopje. Waarschijnlijk was dit de beste beslissing die ik gedurende die week heb gemaakt want de 5 volgende worpen leverden alle 5 vis op! We bewaarden de vissen in het net zodat we een memorabele foto van dit moment konden maken.
De visserij overtreft mijn stoutste verwachtingen, dit is echt ontzettend gaaf! Schitterende vissen, knalharde aanbeten en gedurende de hele dag actie. Dat had ik voorhand wel gehoopt, maar niet verwacht!
Ze komen in allerei kleurpatronen…
Vluchtreflex
Terwijl we een oude militaire gracht verkennen zie ik plots het silhouet van wat een zalmachtige lijkt te zijn. Even twijfel ik, moet ik dit wel doen? Als het echt een zalm is, dan kan het maar zo zijn dat deze uitrusting veel te licht is. Ik besluit het er toch op te wagen en gooi mijn weedless gerigde shad vlakbij de vis. Direct grijpt de vis de shad, maar spuugt hem ook weer uit. Met wat snelle halen simuleer ik een vluchtreflex. Dat werkt, de vis versnelt en ik zie hoe de vis zijn bek opent, in dat gat zie ik mijn aas verdwijnen. Vet! Vanaf dat moment is er geen twijfel meer mogelijk, dit is een zalm! Mijn ultra light set wordt tot het uiterste getest, maar uiteindelijk kan ik de zalm landen. Hoe hij hier terecht is gekomen weet ik niet, maar hij ziet er wat ondervoed uit. Desalniettemin ben ik er meer dan blij mee, niet wetende wat deze trip allemaal nog meer voor me in petto heeft!
Baarzen
Na die eerste dagen vol lipvis op de rotsen waren mijn maatjes wat moe en besloten uit te rusten, maar toen Maxime en Alexis mij vroegen of ik zin had om mee te gaan zeebaarzen hoefde ik niet na te denken: natuurlijk! Ik had de voorgaande dagen al wel zeebaars gevangen, maar dan was het bijvangst tijdens het vissen op lipvis. Nu gaan we gericht aan de slag in de haven, in de duistere nacht. De beste stek blijkt een verlichte brug over het water te zijn. Daar jaagt zeebaars op kleine aasvis die aangetrokken wordt door het kunstlicht. Op de stek aangekomen bruist het wateroppervlak van leven. Nog terwijl ik mijn hengel in orde maak haakt Maxime de eerste vis al. Bij mij dreunt de eerste baars er ook al op tijdens de eerste worp: wat een gekkenwerk! Hoewel de vis maar 35 cm meet is hij echt heel sterk. In vergelijking met zoetwatervissen zijn deze vissen van het zoute toch echt heel wat sterker! Na nog een aantal sterke baarzen geven we er de brui aan, we zijn moe en gaan slapen.
Stevige vechters…
Harders
Gedurende heel deze trip zien we steeds harders van mooi formaat. In iedere haven komen we ze tegen. We hebben ze de complete inhoud van onze kunstaasdozen voorgeschoteld, maar het eindigde steeds hetzelfde. Ze hebben er totaal geen interesse in, of schrikken er zelfs enorm van. Dat gaat knagen, we willen hoe dan ook minstens één harder vangen.
We winnen advies in bij Maxime en Alexis. Volgens hen moeten we het niet zozeer in kunstaas zoeken, maar is brood het antwoord! Voeren met brood, stroomopwaarts inwerpen en het korstje met de haak erin verstopt naar ze toe laten drijven. Dat zou de truc moeten zijn. De visserij lijkt enorm op de kopvoorn visserij die ik thuis ook doe! Net als die omnivore kopvoorns is het bij harder ook zaak om ze stilletjes te besluipen. Ze zijn enorm schuw. We volgen het advies van onze vrienden en al snel hebben we een school harders aan het azen gekregen. Als we er een haken blijkt over wat voor een vechtlust deze baasjes beschikken, niet normaal! Harde en oneindig lange runs worden afgewisseld met enorm harde kopstoten. Niet goed voor je hart, maar wat een lol! Nu we het trucje doorhebben blijkt het eigenlijk niet heel moeilijk te zijn. We vangen een mooi aantal harders en op een gegeven moment vangen we er zelfs drie tegelijk, wat een prachtig moment!
Geslaagd
Zo’n hele week van de ene naar de andere rotspunt, door hoog wier, onder de witte rot kliffen , in havens, bij hoog en laag water. Het is een totale verandering van wat ik in ‘mijn’ België gewend ben. De omgeving was hier zo mooi dat ik denk dat de trip al geslaagd zou zijn zonder het vangen van vis. Kun je nagaan, de visserij was nog eens fantastisch ook! Ik kan iedereen aanbevelen dit eens te proberen. Ikzelf ben er hoe dan ook aanstaande zomer weer te vinden, het is echt verslavend!
