PETER OUWENDIJK – Iedere visser heeft een droom en misschien wel meerdere. Die van Peter Ouwendijk begon lang geleden in 1996, toen hij met een twaalf man sterke vriendenclub afreisde naar Kenia om aan zijn eerste zoutwatersafari deel te nemen met als hoofddoel: het vangen van een billfish. Dat is de naam die internationaal gegeven wordt aan de zwaard- en speerdragende reuzen van de oceanen, zoals zeilvissen, marlijnen, zwaard- en speervissen.
 Foto’s: Peter Ouwendijk, Joris Nieuwenhoff, John Smit en Davide Arcone.
Ons reisgezelschap was neergestreken in Shimoni, een klein kustplaatsje aan de Keniaanse kust, vlakbij Tanzania. Wij waren te gast in het viskamp Pemba Beach dat door de Nederlander Peter Ruijsenaars samen met zijn vrouw Sandra werd bestierd. Ik zal nooit vergeten dat ik op de eerste visdag op het vlaggenschip ms White Otter het boek ‘The old man and the sea’ van Ernest Hemmingway aan het lezen was. Die korte roman gaat over de bejaarde beroepsvisser Santiago, die na een gevecht van twee dagen een reuzenmarlijn weet te vangen, maar vervolgens weer verliest aan de vraatzuchtige haaien.
Op die eerste dag mocht ik al gelijk mijn eerste Pacifische zeilvis vangen. Het is aan een buitenstaander niet uit te leggen wat er door je heen gaat als je voor de eerste keer een vis aan de haak slaat die een topsnelheid van meer dan 100 km kan bereiken. De adrenaline spuit je de oren uit, of zoals mijn vismaat Les Lozowski het nog treffender formuleerde: ‘Het is alsof je 10.000 volt door je donder krijgt!’ Het feest kon die week voor mij niet op, want na de zeilvis ving ik ook nog een gestreepte en een zwarte marlijn.
 Van Grand Slam tot Fantasy Slam
Door deze zeer geslaagde visstrip had ik de smaak goed te pakken gekregen en ben ik mij op de visserij op billfish gaan toeleggen. Ik wilde meer bepaald graag ook nog een blauwe marlijn aan mijn palmares toevoegen. Dat had wat meer voeten in de aarde dan verwacht, want pas negen jaar later, in mei 2005, mocht ik mijn eerste blauwe Atlantische marlijn vangen op de Kaapverdische eilanden. Nog eens zeven jaar later, in 2012, kwam daar ook mijn eerste Pacifische blauwe marlijn bij. Dat gebeurde in Kenia, in Malindi. Het geluk was met mij omdat ik dezelfde dag ook nog een zeilvis en een zwarte marlijn ving. Dat leverde een zogenaamde IGFA Grand Slam op: drie verschillende billfish op één dag door dezelfde visser gevangen.
De IGFA (The International Game Fish Association) is wereldwijd de leidende autoriteit op het gebied van hengelsportrecords. Deze vereniging houdt per vissoort en lijncategorie de meest actuele wereldrecordvangsten bij. Naast de Grand Slam is het mogelijk om een Super Grand Slam te vangen. Die bestaat uit vier verschillende billfish op een dag. Het hoogst haalbare (en meest uitzonderlijke) is ten slotte de zogenaamde Fantasy Slam, waarvoor je maar liefst vijf verschillende billfish op één dag moet weten te foppen.
Er zijn slechts enkele plaatsen in de wereld waar dit theoretisch mogelijk is, waaronder Venezuela en Kenia. In de praktijk komt het erop neer dat de gelukkige visser overdag zijn/haar zeilvis en marlijnen vangt en in de nacht gaat proberen de onnavolgbare broadbill swordfish aan de toch al imposante lijst toe te voegen. In het IGFA Yearbook 2023 kwam ik voor de categorie Billfish Fantasy Slam Club wereldwijd slechts één enkele naam tegen, en dat zegt genoeg over de moeilijkheidsgraad.
Dit is een premium artikel.
