MARCO TETTEROO – Het is een prachtige ochtend aan de waterkant. De zon schittert op het meer en de vogels zingen hun ochtendlied. Het belooft een mooie dag te worden, en Oli is eindelijk in Nederland om samen met mij te vissen. Dit is een moment waar we al jaren naar uitkijken, een belofte die we eindelijk kunnen waarmaken.
Oli aan het woord: “Mijn aankomst in Holland was hartverwarmend. De gastvrijheid van de Nederlandse vissers is altijd fantastisch. Marco, een goede vriend en collega, had mij ook al meerdere keren uitgenodigd. Het was hoog tijd dat we samen eens in Nederland gingen vissen.” Het voelde goed om eindelijk aan de slag te gaan. De zon scheen fel en de temperatuur was perfect voor een week vol visavonturen.
Eerste stop
Onze eerste stop was een prachtig meer dat helaas vol lag met paaiende vissen. Het was een prachtig gezicht, maar niet ideaal om te vissen. We besloten om verder te zoeken naar een betere locatie.
Dit meer, omringd door groene oevers en hoge bomen, leek een paradijs voor karpers, maar de omstandigheden waren niet in ons voordeel. We wisten beiden dat de paai in deze tijd van het jaar kon voorkomen, maar het was toch teleurstellend om te zien. Desalniettemin prachtig om de natuur in actie te zien, en we genoten van het schouwspel voordat we verder trokken.
Gelukkig bracht Robin ons naar een andere locatie: het Spiegelwater. Dit meer, gelegen in een chique woonwijk, had een unieke uitstraling met een eiland en meerdere kanalen. Het meer was omgeven door mooie huizen en had een vredige sfeer ondanks de drukte van mensen die eromheen liepen. De combinatie van natuur en stadsleven gaf het een bijzondere charme.
Oli en ik bekeken het water aandachtig. De structuur van het meer was interessant: een eiland in het midden, verschillende kanalen die het water verdeelden in secties, en een overvloed aan waterplanten. We hoorden dat er zo’n 40 karpers rondzwommen, wat ons vertrouwen gaf dat we hier succes zouden hebben.
De eerste verkenning
We begonnen onze sessie met een grondige verkenning van het meer. Oli en ik liepen langs de oevers, keken in de kanalen en observeerden de bewegingen van het water. Het duurde niet lang voordat we onze eerste karpers zagen. In de mond van een kanaal, een logische plek, zwommen een paar grote exemplaren rustig rond. Ook in het open water waren er tekenen van activiteit. Het was nog vroeg in de avond en we hadden nog een paar uur daglicht over. In plaats van meteen onze hengels uit te gooien, besloten we om nog wat langer rond te lopen en meer plekken te verkennen.
