SANDER TIMMERS – De meest gestelde vraag op het internet van vissende vaders is: welk vakantiepark is leuk om met het gezin naar toe te gaan? Ikzelf ben vader van drie kinderen en ik moet eerlijk zeggen dat ik er eerst op tegen was, gedreven als ik ben wil ik liefst geen concessies doen aan mijn visserij. Daarom was een gezinsvakantie in combinatie met vissen op karper in mijn ogen onmogelijk…
Is het dan echt niet mogelijk om samen met het gezin een combi (vis)vakantie te plannen? Na wat avondjes praten met mijn vrouw, kwam zij tot de conclusie dat wij, sinds we kinderen hebben, geen nachtje meer samen gevist hadden en dat ook zij wel erg graag weer eens met een kromme hengel in haar handen wil staan.
Via internet kwamen we terecht op een leuk park van Center Parcs. Dit park bood voor de kids veel perspectief en ook zouden er op het plasje een aantal leuke en vooral oude schubkarpers rondzwemmen. De vooroordelen werden voorlopig van tafel geveegd, het werd een week (vis)vakantie met het gezin.
De bunker
Vrijdagmiddag mochten we ons verblijf voor een week betreden. Na een snelle ronde, ben ik met de kids gaan kijken bij het viswater. Het plasje lag direct bij ons huisje, met daar naast een grote speeltuin. Bij het zien van de speeltuin waren mijn twee oudste zonen zowel papa als het vissen vergeten. Het was warm en er was nauwelijks enige activiteit van vis te bespeuren, maar daar kwam snel verandering in toen ik een houten steiger op liep.
De steiger was aan de zijkanten afgesloten met palen, die onderling vijf centimeter tussenruimte hadden. De steiger had veel weg van een bunker, maar kijk nou… daar zwemt een karper onder de steiger! Hoe kan die vis hier nu komen? Na enige inspectie bleken er een aantal van de palen te ontbreken, waardoor de karpers hun veilige ‘bunker’ binnen konden zwemmen.
Mijn oudste zoontje Dylan kwam aangerend over de steiger, ‘weg vis dacht ik nog’! “He pap, wat doe je op je buik op de steiger?”, schreeuwde hij! “Ik kijk naar de vissen”, en ik wees er eentje aan. Dylan schroomde geen moment, stak zijn hand in het water en aaide met zijn hand over rug van de vis! Het is dat ik al op mijn buik lag, want anders was ik van verbazing omgevallen! De vis wordt op de plas bijna 24/7 belaagd, maar voelden zich volledig op het gemak in hun eigen bunker, waar geen visser een haak kan laten zakken!
Verjaardagsspiegel
Na mijn ervaring met de bunker en zijn vaste bewoners, ben ik een centrale stek gaan zoeken. Ik vond een mooie plek om twee bodemhengels te stationeren. Ik voerde wat gebroken en voorgeweekte boilies en was van plan om de volgende ochtend vroeg op te staan en de twee stekjes af te romen.
De wekker ging af en papa verdween als een dief in de nacht op ‘biggenjacht’. Na een uurtje liep er een lijn strak en graaide ik als een dolle stier de hengel uit de steunen, na een mooie dril schoof een mooie spiegelkarper in het net. Het ideale verjaardagsgeschenk! Rond acht uur kreeg ik de volgende run, na een ferme dril schepte ik een ‘black eye’ schub, een aparte, maar mooie vis. Ik ruimde tevreden mijn spullen op en ging terug naar het huisje. Bij het huisje aangekomen wachtte het gezin mij al op met gezang en cadeaus; mijn dag als jarige papa was in alle opzichten geweldig begonnen.
Na het snelle succes keerde ik de volgende avond terug om het nog eens dunnetjes over te doen. Het aas aan de hengels werd op dezelfde stekken geplaatst, maar het was warm, zeg maar bloedheet! Na een uur nog een aanbeet, ik liep naar een bankje en vanaf het bankje had ik een goed zicht op de karpers die af en toe aan het oppervlak kwamen.
Op dat moment een aanbeet, ik sprong van het bankje en kon de verlossende run verzilveren. Na een korte, ferme dril lag opnieuw een spiegel in het net. Geen super grote, maar wel een hele mooie! Grappig detail is dat er maar een paar spiegels op dit water zwemmen, maar van mijn vier vissen is dit nu al mijn tweede spiegel. Bij nader inzien blijkt de vis toch iets groter, want met 30 pond is het zeker geen verkeerde vis!
Boerenwit!
De volgende ochtend was ik vroeg op. Na twee uur zonder teken van leven, draaide ik mijn hengels in. Ik had zelfs geen vis zien springen, waar hangen ze nu toch uit? Een bak dampende koffie en een sigaretje verder, zag ik vanaf mijn terrasje een aantal vissen snel achter elkaar aanzwemmen en wist ik hoe laat het was. De vis zat tegen de paai aan en het voorspel was lichtjes begonnen. Na het zien van dit schouwspel ben ik snel naar de supermarkt gegaan om een boerenwit te halen.
Boerenwit is mijn favoriet, de korst is niet hard, je brengt een stuk in drie lagen op elkaar. Vervolgens een keer in het water dompelen en dan kun je er ongeveer veertig meter ver mee werpen zonder een controller! Bij het oppervlaktevissen kies ik voor de drijvende 33/00 Korda Kruiser Control hoofdlijn. Als haak een Fox SSP maat zes; een grote haak, maar perfect om de grote korst op te monteren.
Met de korst
Bij het oppervlaktevissen werp ik pas daadwerkelijk in op het moment dat ik denk een goede kans denk te maken om de vis te vangen, soms vang ik dus al een vis na mijn eerste worp! Er zwommen ongeveer tien vissen bij elkaar onder het oppervlak, hun rugvinnen prikten keer op keer door de waterspiegel. De karpers zwommen op ongeveer twintig meter afstand van mij. Na een goede eerste worp in de zwemroute van de vissen, vervolgde de groep hun koers onder de korst door.
Eentje zwom gewillig richting korst en mijn haakaas verdween in zijn grote bek. Hangen! Na het zetten van de haak wordt mijn karperhengel, een driekwarter, bijna dubbel gevouwen! Meter voor meter werd de lijn van het spoeltje getrokken. Na een paar keer mijn vinger op de spoel te hebben laten rusten om de vis af te remmen leek de vis te keren. Na twintig minuten stond mijn vrouw inmiddels naast mij met het landingsnet in haar handen en een dertigtal mensen als publiek. De vis nam constant lijn richting open water en kwam dan weer rustig terug.
Bij de zoveelste ontsnappingspoging was het genoeg, mijn vrouw nette de dikbuik en ik kon mijn zweetdruppels afvegen! Wat een dikke schub, bijna puntgaaf en duidelijk een vrouwtje, want de vis zit vol met kuit! Er werden door het publiek veel foto’s gemaakt. Deze dag wist ik er acht aan de oppervlakte te vangen, waaronder een aantal mooie vissen! Ook zoon Dylan werd nog even vereeuwigd met een leuke schub, en zo kwam er een einde aan een superdag.
De paai
We beleven een heerlijke week, we hebben prachtig weer en vanaf zondag is het een stuk rustiger met vissers, waardoor ik net wat lekkerder kan vissen. Iedere ochtend loop ik langs het water naar de supermarkt, om lekkere broodjes te halen. Als ik op de dinsdag een paar meter langs het water heb gelopen, hoor ik klappen en geplons. De vis is aan het paaien. ‘Shit, dat wordt helemaal niks meer’, dacht ik hardop!
Na een broodje stelde mijn vrouw voor om er een ‘hangdag’ van te maken. Mijn kids gingen dus lekker de speeltuin in en ik stond rond een uurtje of tien in de ochtend te kijken bij de paaiende vissen. In mijn ooghoek zag ik twee karpervissers, zij lieten een korst vallen tussen de paaiende vissen. Ik bleef even kijken en zag dat een enkele vis wel aandacht voor de korsten had, maar ze niet pakten omdat ze het niet vertrouwden en te druk waren.
Snelle hapklare hap!
Ik liep terug naar mijn huisje, pakte mijn penhengel en besloot drie baarsdrijvertjes op de hoofdlijn te monteren. Deze plaatste ik op zestig centimeter van de haak. Na een sprint richting supermarkt en het boerenwit, moest het gaan lukken. De theorie was om, net als met de korst, te wachten op een in mijn ogen perfecte aanzwemroute om vervolgens twee meter voor de vis, de pluim rustig te water te laten.
De pluim zweeft naar de bodem, door wat vaseline op de lijn te smeren creëer je een extra vertraging. Een snelle hap geserveerd op dezelfde zwem- en ‘bek’hoogte. Dit moest wel een knaller zijn! De twee karpervissers stonden nog steeds te korsten. “Het is niks hoor”, blafte er eentje naar mij. Na een grijns en een succeswoordje liep ik snel verder om uit het zicht een pluim te monteren.
Rambo
Overal zag ik karpers onder het kantje zwemmen, er waren groepjes die paaiden, maar er waren duidelijk ook meerdere vissen die niet paaiden. Er kwam een groep vissen aan en mijn eerste worp in hun zwemroute volgde. Een schubkarper toonde interesse, maar miste net de pluim, die rustig naar beneden dwarrelde. Uit het niets kwam er een andere vis die meteen de pluim nam en vastberaden zette ik de haak! Na een zware dril, waarbij de schub mij alle hoeken van het water liet zien, kon ik mijn net onder een oersterke ‘Rambo’ steken! Deze schub is duidelijk een oude krijger, snel op de gevoelige plaat en voorzichtig terug.
Er waren nog steeds meerdere clubjes met vissen aanwezig, normaal gesproken zouden de vissen geschrokken zijn van de eerder gevangen vis, maar omdat de vis met de kop bij de paai zat, waren ze er nog steeds en kon ik hier mooi op inspelen. Bij het zien van een pikzwarte spiegel stonden al mijn instincten op scherp, de vis kwam voor de derde maal langs en dat moest een goede dertigponder zijn. De spiegel kwam aangezwommen en ik liet mijn pluim zakken, precies op dat moment toonde een kleinere soortgenoot interesse en trok ik mijn pluim iets omhoog om de vis niet te haken.
De grote spiegel draaide en ik liet op dezelfde plek de pluim zakken, de spiegel dook er als een snoek op af en zoog de vlok zonder op of om te kijken naar binnen Pang zzzzttt…! Het spoeltje gaf lijn, de vis hing er aan en na een aantal zweetmomenten en schietgebedjes schepte ik de mooie spiegel. De vis was inderdaad zwaarder dan vijftien kilo, het meest aparte was dat de vis heel donker van kleur was, zijn bek puntje gaaf, maar wel gitzwart!
Mooi avondje
Na het avondeten ging ik terug, na het succes in de ochtend was het te druk geworden met andere vissers. Zij waren inmiddels afgedropen, maar de vis was er nog steeds in grote getale, dus ik hoopte op een mooie afsluiter. Ook mijn vrouw Barbara was meegegaan en ik installeerde een bodemhengel onder het kantje met een uitdagende 15 mm pop-up en strooide er wat zinkende fijngeknepen boilies bij.
Ik liet Barbara achter en liep iets verder om mijn pluim te laten zakken, want er lagen een paar leuke vissen. Al snel was een worp gemaakt en pakte een schub met de kenmerkende snoek aanval de pluim en de penlat ging weer krom, wat een heerlijk gevoel in plaats van die zware loodstokken! Barbara schepte de schub, het was een hoge twintiger.
Na een foto ging de vis weer snel terug in zijn element, want de bodemhengel lag nu te stuiteren! Tijdens een kort sprintje van mijn kant werd de hengel toch wel erg kromgetrokken. Toen ik de hengel aan Barbara had gegeven kon ik dit keer het net onder een mooie schub steken. Eenmaal op de kant zagen we de aparte kleur van de schub. Deze vis had ook een knik en was weer een vis van ruim dertig pond! Dit was de tiende vis van de dag en de derde dertiger, ongelooflijk! De cirkel was voor vandaag weer rond.
Roofdier
Na het succes van de tien vissen moest ik de dag erna even kijken of de vis nog steeds aanwezig was, en ze waren er gelukkig nog! Het waren er wat minder dan de dag ervoor, maar des al niet te min zag ik er een aantal grote vissen tussen door schuiven. Eentje spande de kroon, een grotere vis had ik deze week nog niet gezien. Een schub zo groot als een boomstam, zou ik zeggen. Deze vis moest wel een eind over de twintig kilo gaan!
De kinderen riepen, “Papa, gaan we naar de Jungle dome?”. ‘Tja’, dacht ik, ‘ik ben hier niet alleen’. Het werd een lekkere dag met de kids en vrouw in het zwembad, af en toe een snack zodat het avondeten er bij inschoot.
Ik stelde voor dat ik rond een uur of zes richting het water ging en tot laat door zou vissen. Zo gezegd, zo gedaan. Na een supersnelle vis, een prachtig donker spiegeltje, zag ik een prachtige schub zwemmen. Na vluchtig een pluim te hebben gemonteerd liet ik deze op een meter water zakken in de zwemroute van de vis, maar de vis was pleite! Hoe kan dat nou, ik zag hem net toch echt daar zwemmen? Op het moment dat mijn vlok net op de bodem valt, duikt de vis uit het niets op en pakt de pluim als een waar roofdier… hangen!
Over the moon
Tijdens de dril liet de schub zich amper zien en wist ik al genoeg: dit moest een grote zijn. Ik ging het water in en de vis draaide rustig ‘achtjes’ onder de hengel, daar komt hij en YES! de schub lag in het net. Eenmaal op de mat zag ik een werkelijk prachtige schubkarper. Na weging werd mijn vermoeden bevestigd en mijn zesde vijftien kilo vis was een feit. “Wat een week!”, zei ik hardop en dat allemaal in Center Parcs en nota bene samen met mijn gezin.
Bij het teruglopen richting het huisje zag ik drie prachtige vissen liggen die ik verwelkomde met een vlok. De vissen schrokken en de vlok raakte de bodem. Ondertussen verscherpte ik mijn blik en keek in het water naar mijn vlok op de bodem. Ongeveer vijftig centimeter achter mijn vlok, lag een obstakel. Maar dat obstakel kwam opeens in beweging… en zoog mijn vlok op! Ik zette de haak, de vis stoof weg en een lange en zware dril begon.
De penhengel kreeg enorm op zijn donder en na een half uur zie ik een glimp van de vis, wat een brute bak! Bij de tweede poging gleed ze gewillig het net in YES! Dit was de vis die ik vanochtend zag zwemmen en bestempeld als de grootste vis die ik had zien zwemmen op het plasje. Tijdens de weging wordt mijn vermoeden bevestigd en de vis gaat ver over de magische 20 kilo grens heen. Man, man, wat een bak van een schub, ik was even ‘over the moon’ met één van de grootste, zo niet de grootste vis van het water! De fotosessie ging voorbij in de wel bekende roes, wat een topgevoel!
De balans
De balans wordt opgemaakt. Ik wist vierentwintig vissen te vangen, waaronder een groot aantal dikke vissen. Ongekend, zo vertelde mij iemand van het park. En dat allemaal dankzij mijn penhengel, de baarsdrijvertjes om de pluim af te kunnen stellen, een dosis gezond verstand en veel geluk! Want om zo toe te slaan, moeten alle puzzelstukjes in elkaar vallen en dat gebeurde. De laatste avond werd afgesloten in het pannenkoekenhuis en werd er geproost op een geslaagde gezinsvakantie, maar ook op een geslaagde visvakantie.
