Karper met popcorn | Oppervlaktevisserij

Vissen met een korst aan de oppervlakte is zo mooi! De adrenaline van een de korst die wel of net niet naar binnen gaat… Brood is geweldig aas, maar Johannes Radtke zweert echter bij een alternatief: karper met popcorn en smacks!

Het moet ongeveer 15 jaar geleden zijn geweest. Ik wierp wat popcorn in de tuinvijver bij mijn ouderlijk huis. Naast wat goudvissen zwommen hier ook karpers in van tussen de 2 en 4 kg zwaar. Kort ervoor had ik wat korsten in het water geworpen, maar dat liet ze koud; ze bleven roerloos onder de lelies hangen. Hoe anders was dat met de popcorn! Een van de vissen kwam nieuwsgierig een kijkje nemen en na een korte inspectie werd de popcorn naar binnen gezogen. Kennelijk activeerde het eten ook de andere karpers, want na een halve minuut was de hele school nog op zoek naar restjes popcorn…

Vreetroes

Een paar dagen later zat ik aan het ontbijt en at gesuikerde, gepofte tarwekorrels. Zouden de karpers deze zoete lekkernijen op prijs stellen? Ik liep naar buiten en voerde de vissen wat van de Kellogg’s Smacks; en of ze het lusten! Nu hoor ik je denken ‘een tuinvijver, wat is daar natuurlijk aan?’. Dat dacht ik zelf ook, dus tijd voor een experiment in de praktijk!

Activiteit alom. De spanning stijgt.

Tijdens de ‘testfase’ op andere vijvers bleken de resultaten hoopgevend: de karpers reageren opvallend goed op het nieuwe oppervlakteaas. Ze laten brood links liggen en storten zich vol overgave op de popcorn en de smacks! Als de eerste vissen eenmaal het aas vertrouwen en de horde hebben genomen, dan volgt de rest al snel. Waarom zijn ze er zo dol op en vervallen ze in een vreetroes? Misschien is het de combinatie van de lage voedingswaarde (ze zijn heel luchtig) per voedselitem en de kenmerkende smaak. Dat kun je van brood niet zo snel zeggen. Een bijkomend voordeel is dat eenden met name de popcorn links laten liggen. Een uitkomst voor de gefrustreerde parkvijver struinvisser!

En hangen!

Twee problemen

Tot nu toe alleen maar positieve eigenschappen, een superaas hoor ik je denken, zijn er dan geen nadelen? Ja, die zijn er zeker, maar ze zijn te overwinnen.

Een paar voorbeelden. Er zijn uiteraard nog veel meer soorten om uit te proberen.

Ten eerste het geringe gewicht van beide aasjes. Het weegt drie keer niks dus met het voeren laat het zich slecht in het water schieten en werpen. De oplossing is eenvoudig: wind of water. Optie één: als je het met de wind in de rug voert, dan creëer je een voerspoor dat van je af drijft. Optie twee: week het ‘visvoer’ minstens een kwartier in water. Het zuigt zich deels vol met water, maar blijft nog wel drijven. Zodoende is het met een voerschep of katapult prima over een iets grotere afstand in het water te mikken, 20 meter haal je bij windstil weer met gemak.

Geweekt zijn ze met een katapult over enige afstand te transporteren.

Een positief neveneffect is dat popcorn tijdens het weken nauwelijks uiteen breekt en zinkt; zo kun je een tapijt aan drijvende aasjes creëren! Ze zijn nauwelijks verzadigend en de karpers blijven er maar van eten. Ik vermoed dat dit een belangrijke factor is, waarom een vis in het algemeen vaak in een vreetroes vervalt.

Sproeifles

Het voerprobleem is dus getackeld, het beazen van de haak stelt ons echter voor een grotere uitdaging. Tijdens de eerste keren ‘popcornen’ en ‘smacken’ werd ik er wanhopig van! De vissen zogen eerst voorzichtig, met natuurlijk wantrouwen, de eerste aasjes naar binnen, en toen ze eenmaal los gingen moest ik het haakaas te water laten… maar bij het beazen ging het al mis. De oplossing bleek kleverig gemaakte popcorn en smacks.

Maak zelf een sproeifles.

Om dit te maken heb je een sproeifles nodig waarmee je twee tot drie keer het aas lichtjes bevochtigt. Tip: maak zelf een sproeifles, zo krijg je geen verwijten van je naaste, wanneer de sproeifles weer foetsie is. Jij weet al lang dat deze in je vistas ligt, helemaal vies van al dat visslijm; je mond houden is dan vaak de beste tactiek, anders gooi je nog meer olie op het vuur, ook dat is een tip.

Doet het net zo goed als een ‘echte’.

Dus besproeien met water en even laten intrekken, deze handeling herhaal je twee tot drie keer. Stop het aas in een afsluitbare zak en het resultaat zijn hele taaie stukken, die je gemakkelijk op de haak kunt prikken en die tijdens de worp ook blijven zitten!

Taaier en zwaarder, nu kun je er wat mee.

Perfecte vervalsing

Als de omstandigheden er om vragen dan kun je ook met witte schuimrubber, gele en bruine viltstiften een heel eind komen voor een ‘artificial bait’. Een imitatie van een grote popcorn of een smack is gemakkelijk gemaakt, zelfs al ben je niet zo handig in dat handwerk! Veel belangrijker dan de kleur of het formaat is het aroma! Laat je aroma nou heel gemakkelijk in het schuimrubber in kunnen laten trekken. Gooi thuis wat popcorn en smacks in een afsluitbaar bakje, voeg wat water toe en laat dit een tijdje weken. Wanneer je aan de waterkant vervolgens een stukje schuim tussen je vingers samenknijpt, doopt in de ‘popcorn en smack liquid’ en weer loslaat, dan zal het schuim zich volzuigen met het gearomatiseerde water: een perfecte vervalsing van het origineel.

Bijna niet van echt te onderscheiden.

Kleven er aan deze methode dan geen nadelen? Ja, helaas wel; voorzichtige karpers zuigen het nepaas wel naar binnen, maar spugen het ook weer uit. Dus soms moet je vliegensvlug zijn om met succes de haak te kunnen zetten.

Sbirolinos als werpgewicht

De visserij met popcorn en smack heeft veel raakvlakken met een korstvisserij. Het haakaas weegt nauwelijks wat en daardoor is het plaatsen van het haakaas niet zo simpel. Vlakbij te water brengen is nog goed te doen, maar om precies en ver te kunnen werpen, zeker als er een windje staat, is een werpgewicht noodzakelijk. Ik gebruik graag sbirolinos uit de forellenhoek of speciaal hiervoor ontwikkelde floater controllers. De laatst genoemde zijn in feite uitgelode dobbers met een bevestigingsoog aan de bovenzijde. Beide werpgewichten fixeer ik middels rubber stuitjes op de nylon hoofdlijn. Je kunt de hoofdlijn door laten lopen en daar ook de haak aan bevestigen of middels een lus-in-lus verbinding een drijvende gevlochten onderlijn monteren. De lusverbinding kun je ook vervangen middels een kleine ring, een rig-ring uit het karpervissen of kijk voor speciale ringen op de vliegvisafdeling.

Hoe monteer je het haakaas?

Wanneer de hoofd- of onderlijn de neiging heeft te zinken vet deze dan in, zodat de lijn wel blijft drijven. Tip: zoek ook weer eens op de vliegvisafdeling naar zogenaamd ‘floatant’.

Ik gebruik een klein maatje model klauwhaak, het liefst met een rechte haakpunt, in combinatie met een hair rig. Aan het uiteinde van de hair monteer ik een soort schroefje met weerhaakjes, deze prik je vast in het aas.

Het plastic schroefje houdt stevig in de popcorn.

Als alternatief kun je ook een wat groter model haak gebruiken, waar je direct het aas op prikt.

De rice crispy kan direct aan de haak.

Het liefste gebruik ik voor deze visserij een penhengel van 3,60 tot 4,20 meter lang, met vrij grote ogen en een hele zachte, dempende actie. Met dit type hengels kun je het tere, lichte aas nog het beste werpen; met een strakke karperhengel ontworpen voor statisch bodemvissen werp je om de haverklap het aas van de haak.

Als de karpers op jouw water het smacks en popcorn weten te accepteren, dan is het vangen helemaal niet moeilijk. Natuurlijk moet je de vis niet laten schrikken, zo werp je de montage nooit direct op een azende vis, want daar kan zelfs de meest fanatiek azende karper op afknappen. Je werpt bijvoorbeeld over een azende vis en versleept de montage heel langzaam in z’n richting. Ik heb zelfs wel eens meegemaakt dat andere karper tijdens het verslepen als een roofvis het aas detecteerde en er vol overgave op knalde! Zo gek, dat is wel een uitzondering, maar het geeft eens te meer aan dat verandering van spijs doet vreten!