JAN VAN SCHENDEL – Ik schreef het al in mijn eerste artikel over het matchvissen, ik vis niet vaak met deze techniek als wedstrijdvisser. En toch is het een van de mooiste vormen van vissen die ik ken. Ik raak er altijd meteen weer aan verslaafd als ik het een keer doe. Het blijft gewoon een van de mooiste vistechnieken om te beoefenen. De basisprincipes van deze visserij staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. Hoe kan het ook anders? Ik heb ze letterlijk op de meest pijnlijke momenten moeten leren, tijdens viswedstrijden.
Ivan Marks, ik had geen betere leermeester kunnen hebben. Ivan Marks is inmiddels overleden, maar hij was een levende legende als visser. Ik had hem net leren kennen tijdens een visfestival in Noord-Ierland, en je kon zien dat hij bewondering had voor vissers die helemaal van het ‘continent’ kwamen om de visserij in Enniskillen, Noord-Ierland, te leren. Ik zeg altijd dat soms de belangrijkste dingen ontstaan uit puur toeval, en je kunt dit zeker puur toeval noemen. Net nadat ik hem had leren kennen, lootte ik precies “benedenstrooms” van hem tijdens een moeilijke visdag met 330 deelnemers.
De beste vismethode op die dag was het matchvissen, en ik leerde die dag ook meteen de vaste regel in Groot-Brittannië dat tijdens wedstrijden jouw stek loopt vanaf twee meter bovenstrooms tot aan twee meter bovenstrooms van de benedenstroomse buurman. Heel logisch eigenlijk, zo heeft iedereen maximale controle over zijn vislijn.
Laten we zeggen dat ik destijds niet het juiste materiaal had. Toch had ik een matchhengel opgetuigd met een balsa-dobber eraan waarvan tijdens de visdag de bovenste antenne bijna helemaal was afgebroken, wat resulteerde in een gefrustreerde JVS die de dag verder viste met de vaste stok en net iets meer dan een kilo aan vangstgewicht.
Ivan, die tweede werd in de sector met, als ik me goed herinner, zo’n vijf kilo, kwam na de wedstrijd lachend naar me toe, vroeg me om mijn matchhengel, beet wat lood van de lijn af en begon even later de ene na de andere vis te vangen op mijn plek en met mijn gebroken matchdobber. Ik kon wel door de grond zakken natuurlijk, maar even later leerde Ivan me alle basisprincipes binnen minder dan een half uur, en dat half uur staat als een film in mijn geheugen.
Overigens ging het die dag om een vaste montage, zoals ik in het vorige artikel heb beschreven. De woorden die jullie daarover hebben gelezen, zijn bijna hetzelfde als wat Ivan me toen vertelde. Waarom? Omdat alles gewoon precies klopt, en als er iets misgaat, kun je vaak zelf al bedenken waarom dat zo is gebeurd.
Dit is een premium artikel.
