JOHN WILLEMS – Een van de vele mooie aspecten van zeevissen is dat het zo lekker gevarieerd is. Elk seizoen is anders, want afhankelijk van de watertemperaturen dienen andere vissoorten zich aan. Een goede visser past zijn montages daarop aan, want er bestaat nu eenmaal niet één enkele onderlijn die voor alle soorten even goed is. In deze bijdrage bespreekt John Willems zijn favoriete onderlijnen voor de warme maanden op het strand…
Vind jij het ook zo lastig om in het voorjaar de juiste onderlijnen voor het strandvissen te kiezen? Ik vind het echt hartstikke moeilijk. Zwemt er nog wijting en schar, of misschien wel een gulletje? Zijn de botten en zeebaarzen alweer terug van het paaien? Je weet het nooit op voorhand en er is maar één manier om het uit te vinden: proberen…
Naarmate het zeewater warmer wordt, is de keuze voor mij echter een heel stuk duidelijker: gericht op zeebaars vissen heeft beslist mijn voorkeur en daar pas ik mijn onderlijnen op aan. De herfst vind ik het allermooiste seizoen om op het strand te gaan vissen. Dikke botten en nog dikkere zeebaarzen, daar maak je een hele goede kans op dan. En weer zorg ik ervoor dat mijn onderlijnen daarop zijn berekend…
LENTE
Het is lente. Ruim voor de wekker ben ik al wakker. Met kriebels in m’n buik, want ik ga naar het strand. Het maakt niet uit hoe vaak ik ga: het strand blijft magisch. Ik wil in het donker starten met vissen op schar, wijting en misschien een gulletje. Met afgaand tij kan ik waarschijnlijk snel op de bank staan en met verre worpen de vis bereiken. Uiteraard heb ik m’n “winterse onderlijnen” bij (zie het aprilnummer van dit magazine). Misschien wel tegen beter weten in heb ik echter ook mijn onderlijnen voor het warme seizoen in mijn viskist gestopt. Voor deze overgangsperiode tussen de seizoenen gebruik ik echter veelal een onderlijn die een compromis vormt.
Concreet zet ik dan haaklijnen van 40 cm lang in, gemaakt van rode Amnesia met daaraan een Gamakatsu haak F314, maatje 4. De haaklijnen hebben een onderlinge afstand van 50 cm, zodat ik een flink gebied bestrijk. Als aas kies ik voor een paar dikke zeepieren. Wellicht vraag je je nu af waarom ik deze onderlijn een compromis noem. Dat zal ik uitleggen. Als er bot zwemt zit ik goed. De haaklijnen zijn immers ver genoeg uit elkaar om te voorkomen dat een gulzige bot twee haken in zijn bek heeft.
Voor schar en wijting zitten de haaklijntjes echter wat te ver uit elkaar, waardoor er minder kans is op voedselnijd. Om dat te compenseren speel ik in op de hartstikke nieuwsgierige aard van deze beide soorten door een rode haaklijn te nemen in combinatie met een attractor. Dit vinden de botten trouwens ook interessant. Met een verre worp hoop ik dicht bij de tweede bank te komen. Een beetje op goed geluk, want het is nog te donker om te zien waar die bank precies ligt.
Ondertussen tuig ik de tweede hengel op. Deze onderlijn is uitgerust met twee lange fluorocarbon onderlijnen van 50 cm lang en 35/100 dik. Daaraan knoop ik een haak nr. 4, met twee dikke zeepieren erop. Hoewel nog niet veel zie in deze vroege ochtend in maart, weet ik precies waar de mui ligt. Gisteravond heb ik namelijk een inspectierondje gedaan bij laag water en mijn stek bepaald. Da’s echt een voordeel als je vlakbij het strand woont.
ACTIE
Het is de tweede hengel waar ik als eerste een aanbeet zie. Aan het gebonk aan de andere kant van de lijn voel ik dat het een gulletje is. Niet heel groot, maar toch 38 cm. Blij mee. Hoppa, ik prik nog een paar piertjes erbij op de haken. Groot aas betekent immers meer kans op gul. Met de aasnaald nog in mijn handen zie ik de andere hengel flink doorbuigen. De dril is raar. Het is net alsof de vis met een noodgang naar me toe komt zwemmen.
