Jan ging aan de slag midden in een woonwijk van het Brabantse dorpje Raamsdonksveer. Een klein, cirkelvormig plasje met een diepte van ongeveer anderhalve meter wordt het toneel waar Jan zijn kunsten gaat vertonen. Naar verluidt moet het er wemelen van de karper(tje)s en giebels!

Door Jan van Schendel

Op veel plaatsen in Nederland wordt het steeds moeilijker om witvis te vangen. Dat klinkt erg negatief, maar gelukkig zijn er ook positieve ontwikkelingen! Zo vind je bijvoorbeeld steeds vaker enorm visrijke wateren middenin een woonwijk of een stad. Wateren die door hengelsportverenigingen voorzien zijn van een visbestand om van te smullen, waar het vangen van vis haast garantie is.

Gelukkig zien steeds meer visverenigingen en ook Sportvisserij Nederland in dat er veel vraag is naar dit soort wateren en probeert men zoveel mogelijk op die vraag in te spelen. Een prachtig voorbeeld ondervind ik in levende lijven aan een typische stadsvijver in Raamsdonksveer.

Geruchten

Midden maart is niet echt de beste periode om op dit soort water te vissen, maar ik verwacht toch wel wat vis. Ik heb namelijk goede berichten over dit vijvertje gehoord. Het visbestand bestaat vooral uit giebel en karper; juist giebels staan bekend als een vissoort die ook bij koudere watertemperaturen nog steeds goed azen.

Daarom durf ik een visdag hier best aan! Karpers en giebels gedragen zich echt heel anders dan de meer ‘standaard’ vissoorten zoals brasem en voorn. Iedere keer verbaas ik me weer met hoe weinig voer en aas je toch goed kunt vangen. In dit geval weet ik absoluut niet wat de beste aassoorten zullen zijn, dus heb ik wat mais meegenomen, verschillende maten voerpellets en voor op de haak ook wat softpellets, wormen en een kleine hoeveelheid maden. Gewapend met een vaste hengel begin ik aan de sessie.

Voorzichtig

Aan het begin van de vissessie besluit ik om op twee verschillende afstanden een enkel cupje aan te voeren met wat geknipte wormen, mais en enkele pellets, alles bij elkaar zeker niet meer dan 100 ml. Ik wil vissen op 11 meter, niet recht naar voren, maar iets naar links.

Daarnaast maak op een kortere afstand van zo’n 8 meter uit de oever een plekje, deze is iets naar rechts georiënteerd. Op beide plekken hanteer ik precies dezelfde voertactiek. Verder besluit ik een klein pole-cupje op de hengeltop te plaatsen om daarmee bij iedere nieuwe inzet kleine beetjes van dezelfde aassoorten bij te voeren.

“Het duurt zo’n 20 minuten voordat mijn dobber voor de eerste keer in beweging komt.”

Ik verwacht een moeilijk begin en dat blijkt redelijk te kloppen. Het duurt zo’n 20 minuten voordat mijn dobber voor de eerste keer in beweging komt. Daarvoor heb ik al wel wat kleine aasbelletjes gezien, waardoor ik er bijna zeker van ben dat er al vissen aanwezig zijn op de voerplek op 11 meter.

Typisch, de eerste vis is een karpertje van zo’n 800 gram die ik aan een maiskorrel vang. Meteen daarna is het hek van de dam en begin ik regelmatig giebels te vangen, mooie visjes van tussen de 200 en 350 gram. Die vissen reageren perfect op mijn aanvoeren, nooit krijg ik teveel lijnzwemmers en constant blijven de vissen azen. De meeste aanbeten leveren ook prachtige vis op!

Dominant

Later vallen de beten plotseling vrijwel helemaal weg. Ik kan me amper voorstellen dat de giebels niet meer willen azen. Er moet iets aan de hand zijn onder water. Is het misschien de wisselende windrichting of het naderende slechte weer? Als ik na tien minuten plots toch nog een aanbeet krijg en een sterke vis jammerlijk verspeel is het voor mij klip-en-klaar; er is karper op de stek gearriveerd waardoor de giebels verdreven zijn!

Na die losschieter van een vermoedelijk vals gehaakte karper vang ik nog een enkele giebel. Een durfal zo blijkt later, want al zijn soortgenoten zijn van de stek verdrongen door de dominantere karpers. Niet veel later haak ik kort na elkaar twee karpers, waarvan er eentje losschiet en de ander gelukkig wel in het net belandt.

“Op de een of andere manier willen de vissen daar gewoon niet zijn.”

Het blijft gek en interessant hoe het aasgedrag op zo’n stek kan omslaan. Ik begon veel meer aanbeten te missen, en dat zonder al teveel te veranderingen aan de vismanier. Het andere vreemde aan deze vismiddag was dat ik op de acht meter stek nooit een aanbeet heb gehad! Op de een of andere manier willen de vissen daar gewoon niet zijn.

Het is daar misschien twintig centimeter ondieper dan op de elf meter stek. Ik weet dat hier in de zomer de meeste vissen pal tegen de oever worden gevangen, dus een en ander moet gewoon met de tijd van het jaar te maken hebben.

Nauwkeurig

Ik heb deze middag gevist met een 14/00 hoofdlijn en een 12/00 onderlijn met daarboven een dobbertje van 0,6 gram. Een haak 16 Kamasan B611 en iets later een wat grotere maat 14 Tubertini Serie 18. Nauwkeurig peilen is erg belangrijk bij deze visserij. Direct vissen, met niet teveel overdiepte is aan te raden. Slechts een paar centimeter van mijn onderlijn ligt op de bodem. Zodoende krijg ik enorm directe beetindicatie en kan ik snel reageren op een aanbeet.

Voor het uitpeilen van de stek gebruik ik een knijppeillood van 25 gram. Daarmee tast ik de bodem af op zoek naar reliëf en verschillen in hardheid. Het liefst vind ik een stukje bodem dat zo hard mogelijk is. Immers, hoe zachter de bodem, des te groter de kans dat hetgeen je voert wordt bedekt onder een filmlaagje modder.

En dat wil je natuurlijk liever voorkomen! Als je toch gaat vissen op zo’n zachte bodem dan resulteert dat maar al te vaak in grote schuimplakkaten aan het wateroppervlak, maar weinig vangsten. Om de een of andere reden lijken vissen minder goed te azen op zo’n zachte bodem. Hetzelfde geldt voor veel voeren. Veel voeren werkt eigenlijk contraproductief. Je lokt teveel vissen tegelijkertijd aan waardoor de vis heel erg onrustig gaat azen. Het resultaat? Enorm veel lijnzwemmers!

Direct

Je zit hier middenin een woonwijk en ik denk dat dit de reden is waarom het visbestand zo goed blijft. Aalscholvers blijven hier over het algemeen weg en van beroepsvissers is natuurlijk al helemaal geen sprake.

Terwijl ik aan het vissen ben bedenk ik hoeveel van dit soort wateren we in ons land wel niet moeten hebben. Bij bouwprojecten zoals woningen en bedrijven wordt tegenwoordig retentiewater aangelegd; alleen al daardoor zijn er overal in ons land te midden van allerlei bebouwing sloten, vlieten en kleine vijvers te vinden.

Fantastisch! Stuk voor stuk bieden deze watertjes kans om net zo´n visrijk water te worden als dit watertje in Raamsdonksveer. Het grootste voordeel van dergelijke watertjes is de bereikbaarheid. Voor jong en oud zijn ze prima te bereiken en dat zorgt hopelijk voor nieuwe aanwas in de toekomst!

Over enkele maanden zal de visserij nóg beter zijn op plaatsen als deze, maar zelfs nu is de visserij al goed te noemen. Het is nu nog koud en halverwege maart, maar toch verzamelen we over de dag verspreid een leuk net vis. Als het wat warmer wordt kan het qua activiteit weleens storm gaan lopen!

Haak of hair?

Vandaag heb ik mijn aas op de haak geprikt, maar je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om het aas aan een hair te vissen. Je aas zit dan vlak onder de haak waardoor de hakende eigenschappen van de haak maximaal blijven. De reden waarom ik toch voor aas direct op de haak kies? Ik heb het idee dat ze het haakaas dan net wat langer vasthouden en met voorzichtig azende vis kan dat in mijn ogen net het verschil maken.

Vandaag reageerden de vissen het best op een enkele zachte 6 mm pellet op de haak, of een enkele maiskorrel. Pieren lieten ze vandaag links liggen, maar als het over een paar weken wat warmer is kan die situatie zomaar heel anders zijn!

Vergunning

De visrechten van dit watertje (Bergingsvijver Omschoorweg) in Raamsdonksveer zijn van H.S.V Ons Genoegen uit Geertruidenberg. Voor € 39 euro word je lid van deze vereniging en mag je in al haar wateren vissen. Je kunt ook een dagvergunning halen. Die kosten slechts € 5 en zijn verkrijgbaar bij Fauna Hengelsport.