ANES KADIC – Schennis van de eerbaarheid, artikel 239 uit het Wetboek van Strafrecht. Één waarbij je niet direct de link legt met de karpervisserij. Tenminste ik niet. Tot voor kort niet in ieder geval. Iemand maakt zich hier namelijk schuldig aan, wanneer diegene ‘handelt in strijd met de openbare zeden’. Een wat vage omschrijving die eigenlijk zegt dat iemand zich in het openbaar gedraagt op een manier die je zou kunnen beschouwen als onzedelijk of onbehoorlijk. Viespeukerij dus. Zwaardvechten in het bos. En onbehoorlijk waren ze. Soms in woord, andermaal in daad. Mensen die hetzelfde stukje natuur als ik kwamen vereren met een bezoekje. Soms samen, vaak alleen. Gefascineerd door de biologie, maar in tegenstelling tot mijzelf niet de biologie van dierlijke aard. Het afgelopen jaar heb ik met lede ogen moeten aanzien hoe deze viespeukerij en het karpervissen dwars door elkaar heen liepen. Verstrikt als de mythische Gordiaanse knoop. Niet te ontwarren, slechts door te hakken. En zo geschiedde. Abrupt doorgehakt. De knoop ontrafeld, ik ontredderd…

We spreken medio maart. Het is koud, nat, winderig en bedroefd. Begin maart meten we in Twente zelfs nog even -7,6 graden Celsius. Langzaamaan stijgt de temperatuur iets. Maar gaat wel gepaard met veel neerslag en natte sneeuw. Het zijn de nadagen van de winter. Maar, in mij begint het weer te knagen. Ik heb er weer zin in. Ik moet er weer uit. De draak moet weer gevoerd worden. Het heeft weer eens te lang geduurd. Los van een nieuwjaar duik ben ik al in geen tijden meer aan het water geweest. Ook niet in de buurt van water. Daar kwam bij dat ik ook niet zo goed wist welk water dat dan zou moeten zijn.

Luchtkasteel

Na een grote verbouwing en daaropvolgende verhuizing is het niet echt meer tot vissen gekomen voorgaand jaar. Het vuurtje niet meer dan smeulend, bijna gedoofd. Maar vergis je niet, ik heb wel gevist hoor. Daar niet van. Maar het heeft niet de lading gedekt. Niet zoals ik dat wens. Niet zoals ik dat eigenlijk nodig heb. Een handvol sessies op een plaatselijke recreatieplas. Vlotte actie, veel aanbeten, veel vis ook, veel kleine vis, leuke sport. Geen voldoening, wel tevreden. Maar slechts een zoethouder.

Waar anderen graag zonnen en zwemmen, recreëer ik graag net iets anders.

Maar dat zoete was al te lang geleden. Ik was de smaak kwijt. Geen zoetigheid meer. Snel op zoek naar meer. Rupsje nooit genoeg heeft nooit genoeg. Op zoek naar meer, en iets nieuws was ik dus. Door de verhuizing naar mijn nieuwe woonplaats waren oude gronden niet meer voor de hand liggend. Veel te druk geworden ook in de afgelopen jaren.

Acht rupsen in een doordeweekse nacht verblijvend in hun cocon, wachtend op dat nog een beetje meer om tot vlinder te veranderen. Mij niet gezien. Het bestand had ik op een enkele vis na al wel in mijn geheugen geprint. Mentale screenshots van markante ochtenden met aantallen tot in de dubbele cijfers. Alle toppers al geaaid en toegesproken. Wel voordat ze door die (voor velen) magische grens gingen. Maar geen geklaag hoor. Daarmee wel de meute voor. Precies zoals ik dat blief.

Mea culpa

Het bestand op deze plas is al enkele tientallen jaren oud en staat niet bekend om zijn grote vis (weet je nog, links gelaten door de meute?). Verhalen over de plas en het bestand verschillen nogal. In het verleden heersten er bij vlagen over deze plas ware cowboyverhalen. In een periode dat er door het gros van de vissers vissen tot een kilo of 12 werden gevangen, was er altijd wel iemand die een toevallige dertiger of zelfs veertiger had gevangen. Foto’s waren er niet, en verhalen uit eerste hand eveneens.

Van verschillende vissermaten had ik wel wat oude maar ook recente foto’s. Een reeks foto’s van slechts 2 seizoenen terug, die vissermaat Jordi met mij deelt, zijn voldoende om mij te overtuigen. Veelal schubben, lang en sterk. Soms wat korter en hoger. Spiegels, met weinig beschubbing en donker van kleur. Er zwom van alles wel wat. In ieder geval genoeg om de komende tijd vrouw en haard voor een nacht per week te verlaten.

|> Verder Lezen? “Schennis van de eerbaarheid” en nog veel meer interessante artikelen kun je lezen in Beet mei NU te koop voor € 6,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.

 

Altijd op de hoogte blijven van het laatste hengelsportnieuws?

Met een abonnement van Beet ontvang je 9X per jaar je favoriete hengelsportmagazine. Zo blijf je thuis en onderweg op de hoogte van de laatste nieuwtjes, lees je blogs van bekende hengelsporters en artikelen van onze redactie.