PASPOORT
Naam: Toine van Ierland
Geboortejaar: 1961
Woonplaats: Rossum, Gld
Favoriete visserij: Zeebaars en (little) big game

Wanneer en hoe ben je begonnen met vissen?

Ik was 7 jaar oud, toen mijn pa thuis kwam met een paar bamboehengels en wat dobbers, bedoeld voor mijn jongere broer en mij. Mijn opa en een oom waren fervente vissers. Mijn pa totaal niet. Een oom van ons nam ons op verzoek van pa vervolgens mee naar het Wilhelminakanaal. Hij leerde ons vissen. Hij liet ons zien hoe je het best voorn, brasem, baars en paling ving.

Niet veel later mochten wij met hem mee strandvissen. Vissen met een vaste hengel vond ik op zich best leuk. Maar vissen vanaf het strand aan zee. Dat was pas echt kicken! Op het strand van Dishoek/Zoutelande ben ik zwaar geïnfecteerd geraakt met het visvirus. Een virus dat ik tot op de dag van vandaag niet kwijt ben en waar ik waarschijnlijk ook nooit meer van af kom.

Welke type visserij en techniek geniet je voorkeur?

Hoewel ik nagenoeg alle disciplines binnen de sportvisserij heb beoefend, wedstrijdvissen vaste stok, karperen, roofvissen, strandvissen, bootvissen, wrakvissen, geef ik er de voorkeur aan om te vissen op de mooiste en sterkste vis die in onze zoute wateren voorkomt; de zeebaars! En dan niet in havens maar op onze weidse Noordzee. Bij voorkeur vanaf mijn bootje op – en rond zandbanken in de Zeeuwse – en Zuid-Hollandse delta.

Daarnaast ben ik verslaafd geraakt aan het vissen op de grootste, snelste en sterkste vissen die in onze oceanen en zeeën voorkomen. Marlijnen, zeilvissen, tonijnen, wahoo en Mahi mahi en vele andere soorten. Speedjiggen, live baiten, popperen en spinnen hebben dan mijn voorkeur. Vissen en vangen met zware spinhengels en molens maakt het trollen op pelagische vissen ineens een stuk aantrekkelijker. Dus ook trollen vind ik nog steeds leuk om te doen.

Welke vangst is jou het meest bijgebleven?

Als je net als ik al 50 jaar vist, en in de gelukkige omstandigheid verkeert om een deel van je tijd aan vissen in binnen – en buitenland te wijden, dan is het ook wel een beetje logisch dat je af en toe bijzondere vissen vangt die je bijblijven. Je eerste metersnoek, je eerste kabeljauw van meer dan 10 kilogram, een tarpon, een monsterwahoo, je eerste bonefish. Teveel om op te noemen maar wat mij het meest bij blijft is er niet één maar zijn er twee!

De eerste is mijn, in oktober 2017 gevangen, persoonlijk record Zeebaars op de kop van een zandbank voor de Zuid-Hollandse kust in een zee die eigenlijk te ruw was, op een dag dat wij zeiknat werden door golven die tegen – en in de boot rolden, Een dag waarop alles tegen zat, De wind, de stroming, de kleur van het water.

En dan toch deze vis! Wat de vangst, naast het superformaat van de baars voor mij helemaal bijzonder maakte, was het feit dat ik hem ving aan een hengel van PENN, de Regiment II HSX, welke in samenspraak met mij is ontwikkeld speciaal voor de zeebaarsvisserij.

Maar de allermooiste was toch wel mijn eerste marlijn….
10 maart 2010, 11.30 uur lokale tijd, Malindi, Kenia, aan boord van ms. Tina van de befaamde Kingfisher Malindi, had ik na een geweldige stand up dril van meer dan twee uur een ruim 300 pond zware zwarte marlijn aan een 50 lbs hengel langszij gebracht. Omdat het mijn allereerste marlijn was, werd de vis met vereende krachten aan boord gebracht voor een snelle foto.

Puur toeval was het, dat ik deze majestueuze vis zag aanbijten. Met zwaard en rugvin boven water dook deze op volle snelheid zwemmende marlijn op de blauw/witte Islander met een stripbait, die eigenlijk bedoeld was voor een zeilvis! Wat daarna volgde, de gillende reel, de chaos aan boord, de pijn door de verzuring in mijn armen, de zenuwslopende sprongen, Musa, de schipper die mij doorlopend ‘Wind, Wind, Wind!” toeriep telkens als de marlijn het luchtruim koos, de extase toen de vis eindelijk gewonnen gaf, de blaren op mijn handpalmen na afloop. Die dag. Dat gevoel. Dat vergeet ik nooit meer.

Hoe ziet jouw visjaar er ongeveer uit? Richt je je per seizoen op bepaalde soorten?

Mijn prioriteit ligt op het zeebaarsseizoen. Vanaf april tot half oktober vis ik voornamelijk vanaf mijn bootje op zee. Een en ander is sterk afhankelijk van de watertemperatuur en de aanwezigheid van speldaas op de stekken. Op dagen dat het water helder is, vis ik met kunstaas. Op dagen met ruwe zee en bruin water met natuurlijk aas.
Daarnaast, omdat we in het land van Maas en Waal wonen, benutten we, mijn zoon Sam en ik, doordeweekse avonden om gericht met klein kunstaas op roofblei te vissen of een paar uurtjes door de polder te struinen.

Vanaf oktober tot april vindt je mij voornamelijk trollend en werpend op de Maas, soms op de Waal en ben ik aan het vissen op onze zoete rovers, snoek, snoekbaars, baars en roofblei. In de winter komen de doodaashengels uit de kast en vissen we op snoek.

En als het werk en mijn portemonnee het toelaten probeer ik twee keer per jaar een tropische bestemming aan te doen. Al een groot aantal jaren ben ik verbonden aan de PENN Challenge, een inmiddels internationaal big game toernooi ten behoeve van het goede doel. Dus daar waar we met het toernooi neerstrijken, de afgelopen jaren in Kenia, Kaapverdië en Mexico, probeer ik dan bij voorkeur marlijnen te vangen.

In het najaar zoeken mijn vismaatjes en ik een bestemming waar we gevarieerd kunnen vissen; spinvissen, popperen, jiggen et cetera. Eigenlijk alles behalve trollen op pelagische vissen. Dan vissen we bijvoorbeeld in Florida, Kaapverdië, Costa Rica of een Afrikaans land.

Wat is je grootste blunder tijdens het vissen geweest?

In al die jaren heb ik zeker blunders gemaakt. Maar deze is me wel altijd bij gebleven…..
Mijn grootste blunder tijdens het vissen op zee is al een hele tijd geleden. Mijn eerste zeevisboot was een Rana 17. Superbootje destijds. Maar met een 25 pk motor erop voer het scheepje niet echt hard. Een tocht naar de wrakken voor de Zeeuwse kust was een hele onderneming.

Mijn vismaatje had keurig alle spullen in de boot gezet. En uiteraard had ik niet even de tijd genomen om te zien of we alles aan boord hadden. In die jaren kon je op ongeveer 25 kilometer uit de kust nog prima kabeljauw vangen, ook in de zomer. Na een hele tijd gevaren te hebben kwamen we aan bij het wrak waarop we wilde vissen. Hengels klaarmaken, pilker er aan en ‘letterlijk’ gaan met die banaanpilkers die we toen gebruikten. Niet dus! Helaas. Daar ging het mis. De bak met pilkers bleek nog keurig in de auto op Neeltje Jans te staan. Aan boord was er niet één!

Normaliter lag er altijd wel een bootje op dit wrak of een nabij gelegen wrak. Een oproep op de verenigingsbak leverde geen respons op. Drie wrakken hebben we vervolgens aangedaan om te kijken of er een visser lag die wat pilkers wilde verkopen/uitlenen. Helaas. Uiteindelijk zijn we zonder te vissen ruim 30 kilometer terug gevaren. Door het hele gedoe was de dag al grotendeels voorbij en was opnieuw tanken en terugvaren geen optie meer.

Denk je nu dat het mij daarna nooit meer gebeurd is om iets te vergeten? Vergeet het maar! Alleen al afgelopen zomer heb ik tot vier keer toe de afstandsbediening van mijn trollingmotor in de auto laten liggen. Gelukkig vis ik tegenwoordig nagenoeg onder de kant en is even terugvaren hooguit vervelend…..

 Welke visdroom heb je nog?

Eigenlijk heb ik er twee. De eerste is het vangen van die ene 6+ kilogram zeebaars op een lichte spinstok aan een kunstaasje van hooguit 15 gram, vanaf mijn eigen bootje op één van de zandbanken voor onze kust!

De tweede is misschien nog wel ambitieuzer. Het voltooien van de zogenaamde Billfish Royal Slam. Negen verschillende zwaarddragers; een Atlantische en een Pacifische blue marlijn, een Atlantische en een Pacifische zeilvis, een zwarte marlijn, een gestreepte marlijn, een witte marlijn, een zwaardvis en een speervis.

Op een zwaardvis en een speervis na, is mijn lijstje compleet. De zwaardvis vormt niet de grote uitdaging die komt veelvuldig voor. Maar die duivelse speervis is absoluut geen zekerheidje. Dus mijn visdroom is vooral het vangen van de kleinste zwaardrager, de speervis! En laat nu net deze vis zich vooral vangen rond Hawaï dan snap je meteen dat het best ambitieus is…….

Wat is voor jou de charme van het zeevissen?

Het avontuur op zich. Dat begint elke keer weer met de voorbereiding. Het volgen van weerkaarten, uitpluizen van stromings – en getijdentabellen, windverwachtingen. De boot klaarmaken en uiteindelijk zee kiezen. Op het moment dat je de trailerhelling achter je laat, voel je de spanning toenemen. Wat treffen we aan op onze stek? Duiken er vogels? Staat er een mooie branding? Zit er vis?

Actief vissen (met kunstaas) op zeebaars is zoeken. In een relatief korte periode moet het gebeuren. En als het dan gebeurt, dan is het feest compleet. Dat gevoel is met geen pen te beschrijven!

Hoe anders is het als we vanuit de boot met natuurlijk aas vissen. Dat is pure ontspanning. Lekker hangen in je visstoel, drankje erbij, muziekje aan. Hele dagen met je vismaten bomen over van alles en nog wat.

Het leuke is dat we afhankelijk zijn van wind en getij en dus genoodzaakt zijn om onze visserij af te wisselen tussen actief aan de gang met kunstaas en dan weer passief met aas.

De winter duurt mij dan ook altijd veel en veel te lang. Ik kijk nu al uit naar de dag waarop ik met mijn bootje het zoute sop weer op kan om achter de baarzen aan te jagen. Ook al zal dat dit jaar, door een bijzonder stompzinnig EU-besluit, ‘Catch & Release” worden!

Eerlijk is eerlijk. Ik ga die heerlijke zeebaarspakketjes van de barbecue, of dat op de huid gebakken zeebaarsfiletje met een goed glas witte wijn echt missen!!

Wat is het gekste dat je ooit tijdens het vissen hebt meegemaakt?

Tal van gekke dingen of situaties zijn de afgelopen jaren langsgekomen. Een paar schieten mij zo te binnen…..

Een pracht van een Redfish die tijdens het wadend vissen in Florida ontsnapte door tweemaal tussen mijn benen door te zwemmen waardoor de lijn brak. Slimme vis!

Vissend vanaf een big game boot die zijn beste tijd wel had gehad. We hadden de boot ongezien voor vier dagen gehuurd en dit gebeurde op de eerste dag: Twee aanbeten van blauwe marlijnen die zowel de linker – als de rechter outrigger van de boot compleet kapot trokken en voor een paar duizend euro schade zorgden. Met behulp van surfmasten werden professorisch tijdelijke outriggers gemaakt zodat we konden blijven vissen en die wonderwel heel bleven (uiteindelijk superdagen aan boord gehad met veel vis).

Een snoeiharde aanbeet van een zeebaars op een aashengel. De hengel vliegt uit de steun, zo overboord en verdwijnt in de gierende stroming boven de kop van de zandbank. Ruim drie uur later heeft mijn vismaatje een aanbeet. Een hele dikke vis, dat kan niet anders. Moeizaam komt de vis dichterbij. Een scholenbaarsje komt boven. De onderlijn zit verward in een andere lijn. Een bekende lijn. Aan deze lijn zit een hengel en molen die eerder die dag overboord gingen. De dader was vertrokken. De onderlijn bleek gebroken.

Wat is je laatste materiaalaankoop geweest?

Ha, ha, mijn laatste aankoop had helemaal niets met zeevissen of big game vissen te maken. Het laatste wat ik kocht was een Savage gear Line Thru Roach 25 cm.

 Met wie zou je nog wel eens willen vissen?

Een aantal namen van vissers in binnen – en buitenland waarmee ik graag een keertje zou willen vissen kan ik moeiteloos oprakelen. Maar de man waarmee ik toch het allerliefst nog een keer zou willen vissen is mijn opa. Mijn opa is al jaren terug, net na zijn 96ste verjaardag, overleden.

Zijn verhalen over de megagrote snoeken, peuren op paling, platvissen vangen met een garnalenkopje, kabeljauwen vanaf het strand die niet te tillen waren. Die verhalen zijn me altijd bij gebleven. Toen ik jong was en begon met vissen, had hij zijn vishengels helaas al moeten opbergen.

Maar. Als het kon, dan zou ik hem nu, anno 2018, graag eens meenemen op mijn bootje en uren luisteren naar zijn verhalen terwijl we geduldig wachten op de aanbeet van een mooie zeebaars…..

Lees ook:

Herwin Kwint

André de Wit

Marcel Pomp