Vervolg op deel 1: De tweede dag op Etang du Grand Christophe begint weer goed voor mij. Een vroege vis maakt me wakker, een 8 kg schub. Tijd voor ontbijt en na een fantastisch gebakken ei van Janus laat ik achter op het water even een pennetje zakken; een blikje maïs mee, op verschillende plaatsen wat handjes maïs strooien en deze met de pen afvissen.
Regelmatig zie ik bellen rond de pen, het blijft toch een fantastische visserij. Tweemaal sla ik mis op een mogelijke aanbeet. En dan hoor ik een hoop lawaai van de andere kant van het meer. Teruggekomen zie ik mijn boot over het midden van het water gaan. Ben erin met een kromme hengel, Janus stuurt en ze zijn live op Facebook. Na 20 minuten drillen hebben ze nog geen idee. De vis trekt de boot verschillende malen het meer rond maar het donkere water maakt het zicht op de tegenstander onmogelijk tot uiteindelijk … MEERVALLLLL over het water klinkt. “Net zo groot als de boot!!” Dat lijkt me wat ongeloofwaardig want de boot is een 2,30 meter Raptor. Maar toch, een mooie vis is een mooie vis.
Aangezien ze hem liever niet met de hand landen is hun idee drillend van de overkant weer terug te varen. Maar ik ben veel te bang dat de vis zal los schieten en ren naar de overkant.
Steil
Aangekomen spring ik direct in de boot. Nu ja, springen?? Mijn eerste plan is de vis te landen vanaf de kant maar ik glijd direct weg van de steile oever de diepte in. Er is nu maar één manier om droog te blijven en dat is afzetten tijdens deze val en proberen de boot in te springen. Door de schok valt Janus er bijna uit. Maar alles gaat goed. Ik pak de vis direct in de bek. Zo, wat er nu ook nog gebeurt, die vis laat ik niet meer los.
We meten de vis meteen en met een dikke 1 meter 80 heeft Ben zijn eerste meerval ooit. Helemaal top. Zeker na deze dril op een karperstok. Grappig detail, diezelfde dag staat er overal op Facebook dat het Nederlandse record meerval is gebroken met 2 meter 36. Gevangen op een Scopex-liver boilie van Holland Baits. En waar is onze vis op gevangen? Een scopex-liver boilie van Holland Baits. Aas voor meer dan alleen karper. We vangen nog een enkel visje. Allemaal schubs tot een kilo of 10.
Prop
De volgende ochtend zijn Janus en Frans naar de supermarkt en ik besluit een hengel te verversen. Ik doe dit altijd vanuit de boot, ernaar toe varend en binnen draaiend zodat de haak onderweg niet beschadigd raakt. Ik neem dan een nieuwe onderlijn mee in de boot en op de plek vervang ik de onderlijn of ververs ik het aas.
Halverwege pik ik een lijn op. Nu had Janus tijdens een dril ook al een lijn van zijn eigen lijn zien afschieten, dus wie weet zwemt er een vis die een stuk lijn meesleept. Ik begin deze lijn binnen te trekken. En er komt geen einde aan. En uiteindelijk wijst die lijn richting de hengels van Frans die in de supermarkt was. Dus roep ik Ben of hij even wil kijken. En ja hoor, ik ben lijn van Frans zijn molen aan het trekken. De batterij van z’n pieper was leeg. Dus ik vraag of Ben de lijn weer wil terugdraaien op de molenspoel.
Maar ik had er zo een zooitje van gemaakt in de boot dat het uiteindelijk resulteerde in een dikke prop knopen. Ik knip de lijn door, laat het knopenknot ertussen uit en bind de rest weer aan elkaar. Intussen heeft Ben bijna alle lijn weer op de molen en roept dat hij vast zit richting de plek waar de rig van Frans lag, de rechter zijkant. Aangezien ik meer in het midden lig en dus geen last heb van die lijn besluit ik snel mijn lijn eerst weer uit te varen en dan Ben te laten instappen om Frans zijn lijn te bevrijden. Dat bleek achteraf een domme actie.
Want als mijn hengel weer op de pod ligt en ik met Ben in de boot de lijn ga bevrijden, blijkt dat de lijn na een tak opeens links afslaat. Dwars over het water heen, en natuurlijk ook onder of over mijn net uitgevaren lijn. Er blijkt namelijk inderdaad een karper aan te zitten. En die heeft van beide lijnen inmiddels een prachtig knoopwerkje gemaakt. Na veel gedoe weten Ben en ik de vis te landen. Opnieuw dwingt een prop knopen ons de lijnen door te knippen en na het ontknopen weer te verbinden. Maar we hebben vis. De grootste tot nu toe. 12,8 kilo. Geen enorme kiloknallers maar wel heel leuk.
Uiteindelijk vangen we de hele week door enkele vissen. Helaas blijft de zwaarste vis 12,8 kilo en de lichtste een kilo of 5. Op 1 vis na zijn het allemaal schubs. We besluiten een dagje eerder naar huis te gaan. We weten genoeg over het water en over het gemiddelde van de bezetting. Ondanks het lekkere sfeertje is het (nog) geen water voor Angling Escapes. Ik weet dat de eigenaar toekomstplannen heeft een chalet te plaatsen en ook om meer zwaardere vis uit te zetten. Dus wie weet wordt het iets voor de toekomst.
Te snel
Tijdens het opruimen doe ik mijn hengels altijd als laatste. Dus alles ligt al in of rond de bus als mijn 3 hengels nog op de grond liggen. Nu heb ik heb iets meer gevangen dan de rest omdat de meeste vissen tijdens de nacht op mijn hengels zijn gekomen. Maar ook op een ochtend toen ik wakker werd van een run keek ik snel om me heen, zag nog niemand dus vloog met de hengel de boot in, achter de vis aan. Ik had toen echter niet door dat iedereen bij de ontbijttafel zat en opsprong omdat iemand anders aan de beurt was. Dat ik al in de boot zat, werd me verschillende keren (op een leuke manier) onder de neus gewreven. Dus dat zou me niet meer gebeuren. Als het mijn beurt niet was kwam ik niet meer aan een hengel.
Toch…
Dus we zijn aan het inpakken. Nog 2 hengels liggen op de grond. Ik pak de middelste hengel en deze lijkt vast te zitten. Shit, de boot is ook al ingepakt en schoongemaakt. Dan maar trekken. Heel langzaam komt de lijn mee, alsof er een dikke tak aan hangt. Halverwege de afstand gaat de lijn steeds meer naar rechts, waar de laatste hengel ligt. Aangezien ik alleen maar dode weerstand voel krijg ik het idee dat misschien mijn rechterhengel door de lijn is gegaan waar ik aan sta te trekken. Dus ik roep Frank om de rechter hengel te pakken. Hij is aan de beurt. Maar Frans draait mijn rechterhengel gewoon snel binnen. Niets. En de hengel die ik in mijn handen heb, die laat onder de kant enkele stompende klappen voelen. Toch vis. Ik voel me lullig. Want heb nu alweer een vis terwijl het mijn beurt niet is. Gelukkig is het wederom geen grote. Dan was het echt lullig geweest. Frans schept de vis en na onthaken kan hij zo weer terug.
Janus, Ben en Frans, dank jullie voor dit avontuur. Ik denk dat dit een leuke locatie kan worden in de toekomst. Voor nu laten we het nog even ontwikkelen.
Au revoir.
Edwin
