MARTIJN DEKKERS – Het is al enige tijd geleden dat ik een echt grote kabeljauw heb weten te vangen. En met echt groot bedoel ik dan een kabeljauw van 10 kg+. In de tijd dat ik twintiger was, kwamen we deze nog gewoon tegen op de wrakken die we vanuit onze eigen kust konden bereiken, zeker in de maanden januari en februari had je hier een goede kans op. Deze tijden zijn helaas voorbij en voor een echt grote kabeljauw of ‘skrei’, dien je nu naar het noorden van Europa af te reizen.

Tijdens een sessie in de Europoort ontmoet ik Roel, mijn eerste twee worpen lagen direct over zijn lijn met lijnbreuk als gevolg. Hij bleef rustig en vriendelijk, we raakten aan de praat. Later dat jaar nam hij deel aan een van mijn workshops haaivissen vanaf de boot. Het klikte prima en na het vangen van de grootste haai van het jaar gaf hij aan nog grotere vissen te willen vangen, een reisje naar het buitenland in zijn uppie zag hij echter niet zo zitten. We zouden dus samen op pad gaan, we delen tenslotte dezelfde hobby, dus waarom niet!

Grote kabeljauw zag Roel ook wel zitten, we gaan vissen op skrei! Skrei betekent letterlijk zwerver. Skrei zijn paairijpe kabeljauwen die in het voorjaar elkaar opzoeken en voor de paai. Dat doen ze langs de Noorse kust en in de fjorden. Deze skrei kan erg groot en zwaar worden, 10, 15, 20, 25, 30 kg, the sky is the limit… Er worden zelfs kabeljauwen gevangen van meer dan 40 kg en in de netten van Noorse beroepsvissers zijn zelfs al 50 kg+ exemplaren gevangen. Dit gewicht bereiken ze omdat ze propvol met kuit zitten, de echt dikke zijn dan ook altijd de vrouwtjes.

Topspul

Ondanks ik al jaren droom van een grote kabeljauw lijkt me een week skrei vissen net iets te veel van het goede. Het is immers behoorlijk pittig om grote kabeljauwen van 100 meter diepte naar boven te halen. We vinden de oplossing bij Visreis.nl. In samenwerking met The Sport Fishing Company organiseren zij skreitochten vanuit Ålesund. Ålesund ligt nog redelijk zuidelijk in Noorwegen, in twee uurtjes vliegen ben je er! Nick, schipper van de Wahoo, vaart dit jaar voor het tweede jaar naar Ålesund en ligt daar direct aan het hotel in de haven. Er kan gekozen worden te vissen in Noorwegen voor een weekend, midweek of gehele week, vrijdag is de rustdag.

Na een vlotte vliegreis en een korte rit met de taxi stappen we uit bij het hotel. Na het inchecken gaan we even kijken op de boot. De Wahoo, die normaliter vaart vanuit IJmuiden, staat bekend als een prima boot met een gedreven schipper. En ja, het is niet de goedkoopste boot om op te stappen of af te huren, maar er wordt dan ook niet gekeken op een uurtje langer vissen of een mijltje verder varen, Nick doet er alles aan om zijn klanten een mooie dag te bezorgen. Hier in Ålesund is dat niet anders! Het eerste dat me opvalt is het materiaal dat aan boord staat. De huurhengels en -molens liegen er niet om, allemaal topspul.

We zitten hier redelijk zuidelijk voor de skrei, we weten dat je noordelijker gemiddeld wat grotere vissen vangt. Maar dat hier ook grote exemplaren rond zwemmen bleek afgelopen jaar, de grootste aan boord van de Wahoo woog maar liefst 28 kg! Roel is niet echt bezig met de grootte van de vissen, hij is vooral op zoek naar een avontuur en wil gewoon lekker vis vangen, een prima uitgangspunt voor een mooie trip natuurlijk. Ik ben wel op zoek naar die ene grote vis, daar heb ik me dan ook volledig op voorbereid.

Bruut opgeslokt

Na een niet al te beste nachtrust stappen we met tien man om 8:30 uur aan boord, klaar voor avontuur. Er staat een behoorlijke mengelmoes aan boord, tandarts, schilder, huurbaas, communicatie-expert, het staat er allemaal. Ook de ervaring loopt uiteen. Sommige gaan jaarlijks op visvakantie, anderen vissen enkel wat in Nederland en we hebben er zelfs bij die maar twee keer per jaar vissen, maar dit avontuur gewoon een keer willen mee maken. Een gezellig ‘ploegje’ dus.

Na een paar minuten varen komen we aan op de eerste stek. 100 meter diep en vijftien meter boven de bodem ligt volop aasvis. De paar grote symbolen geven aan dat er grote rovers onder liggen. Links en rechts van me schieten de pilkers de diepte in. Zelf kies ik voor een shad. Deze leveren doorgaans wat grotere vissen op en die visserij bevalt me ook veel beter. Mocht ik zien dat de pilkers meer vis opleveren, schakel ik natuurlijk wel om. Helaas blijft de vis uit, ze hebben er echt geen zin in.

Nick is ervan overtuigd dat het een kwestie van tijd is, ze gaan zo azen hoor ik hem nog zeggen. Ook Jan, deckhand van de Wahoo gelooft in deze theorie. Een uur later blijken ze gelijk te hebben, rechts van me een flink kromme hengel, een klein visje is het zeker niet. Tijdens deze dril wordt er achter me ook een mooie vis gehaakt. Beide blijken mooie kabeljauwen van in de 90 cm te zijn. Hiervoor zijn we gekomen!

Na het onthaken en het nemen van wat foto’s twijfel ik, doorvissen met de shad of overschakelen op de pilker. Als dan de Westin Crazy Daisy van Roel bruut wordt opgeslokt en hij met een stevige kabeljauw in gevecht raakt, is die twijfel voor even weggenomen. Ik draai mijn hengel binnen en help Roel met het landen van de vis. Na een mooie dril ligt er een kabeljauw van rond de meter aan het oppervlak, voor Roel een verbetering van zijn PR. Hij kan zijn geluk niet op.

De koek op deze stek blijkt op, maar er zijn stekken zat in de omgeving. Helaas staat er een stevig windje en kunnen we niet naar ‘buiten’, Nick zoekt dus de volgende stek in het fjord op. Ook hier schrijft de dieptemeter weer vis op tien tot vijftien meter boven de bodem, maar we krijgen helaas geen kabeljauw te pakken.

Gelukkig kunnen we ons vermaken met mooie koolvissen en pollakken. Deze worden vooral gevangen aan de bijvangers die boven de pilkers zijn gemonteerd. Om me heen zie ik regelmatig een kromme hengel, maar ik weiger vooralsnog over te schakelen. Ik weet dat er kabeljauw moet zitten, ik gok op die ene grote.

Deze visserij is eigenlijk het beeld voor de gehele eerste dag. Overal zien we vis liggen, maar de kabeljauwen willen niet echt bijten. Pollak, koolvis en schelvis komt er gelukkig nog wel regelmatig naar boven. De koolvissen knallen tijdens het indraaien op een diepte van 20 meter nog gewoon op je bijvanger, een erg leuke ervaring! Ook de locals weten dat hier de skrei ligt, maar ook zij krijgen ze niet te pakken.

Deckhand Jan, die heel de dag klaar staat om te helpen, die al heel wat lijnen uit de knoop heeft moeten halen en nog steeds rustig oogt, pakt ook een hengel. Wanneer hij zijn pilker laat zakken grap ik nog dat die elfde hengel niet zal bijdragen tot het vangen van een grote kabeljauw. Wel dus, een ‘bully’ trekt meters lijn van de spoel. Roel en ik draaien onze shads in om Jan de ruimte te geven. Nick zorgt er vakkundig voor dat de boot recht boven de vis blijft, zo kan Jan optimaal drillen.

Even later is de eerste echt dikke kabeljauw binnen, 15 kg is al een behoorlijke vis. Na deze vis wordt er aan de andere kant van de boot ook nog een mooie kabeljauw gevangen. Dit bleek helaas ook de laatste kabeljauw van de dag te zijn, ze willen gewoon niet meer bijten.

Wanneer het einde van de dag nadert kunnen we de conclusie trekken dat het niet de beste, maar ook niet de slechtste visdag was. We hebben aardig wat koolvissen, pollakken, schelvissen en een aantal kabeljauwen weten te vangen.

Fireball

Nick heeft voor ons het diner geregeld. In het restaurant van het hotel schuiven we aan tafel en genieten van verse skrei met aardappelen en erwtenpuree, veel lekkerder wordt het niet, goed werk Nick! Na een afzakkertje aan de bar houden we het voor gezien.

Morgen komt er weer een dag, maar helaas ziet het weer er niet al te best uit. De wind gaat nog meer aantrekken en gaat waaien uit het noordoosten, altijd al een slecht windje geweest voor op zee….

Wanneer ik na een goede nachtrust in de lobby van het hotel aankom, staan de meeste vissers al ongeduldig te wachten tot ze kunnen aanschuiven aan het ontbijt. De golven in de haven zijn al behoorlijk hoger dan gisteren, naar ‘buiten’ zit er helaas weer niet in. In het fjord zit vis, en dat we er hard voor moeten werken weten we nu al. Ten opzichte van gisteren zal het nog wel wat lastiger worden. We zullen iets sneller driften en ook de golven zijn wat hoger.

Hoop is de goede drijfveer, allemaal stappen we vol goede moed weer aan boord van de Wahoo. De beste stek van gisteren wordt als eerste opgezocht. Wat meteen opvalt is dat de scholen aasvis nu niet vijftien meter boven de bodem verblijven, maar strak er tegenaan. Uit ervaring weet ik dat het nu wel een erg lastige visserij gaat worden, maar om de moed er in te houden houd ik dit voor me. En je weet immers nooit…

Na anderhalf uur vissen ligt er een enkele koolvis op het dek, magertjes mag dat wel genoemd worden. Stek twee en drie leveren hetzelfde resultaat op. We opperen om toch net iets verder naar buiten te varen. Nick is de beroerdste niet en vaart wat verder. Op een stekje net aan de rand van het fjord staan de witte koppen op de golven, benieuwd hoe lang het hier vol te houden is.

Hier blijkt eens en te meer het vakmanschap van de schipper. Ondanks de lastige omstandigheden weet hij de boot steeds zo te positioneren dat onze lijnen niet al te ver van de boot afdwalen. Zelf kies ik er voor om met een 500 gram zware shad te vissen. Die heb ik redelijk goed onder controle, maar het levert hier allemaal niets op. De eerste vissers zijn al binnen gaan zitten en hebben de fles drank om raad gevraagd, maar hier komt echt geen geest uit zodat je een wens kunt doen, we varen dus weer terug het fjord in.

Grote en kleine pilkers, grote en kleine shads, bijvangers, aas op de haken, het levert nog steeds niets op. Het is echt zo’n dag dat ze gewoon niets doen! Achter me wordt er een wijting gevangen en met zijn 40 cm is het de perfecte aasvis voor de fireball, wie weet pakken ze deze wel.

Opvallend genoeg kan ik de aasvis redelijk recht onder de boot aanbieden. Op deze manier heb ik in het verleden leuke vangsten gedaan. Twee uur later heb ik nog geen aanbeet weten te forceren, en dat geldt ook voor alle andere vissers op de boot.

Nick vaart van stek naar stek, Jan staat bijna de gehele dag mee te vissen, maar het haalt maar weinig uit. Vandaag komen er enkel koolvissen en pollakken op het dek. Dat we goed in de scholen aasvis zitten blijkt wel uit de vele wijtingen die we aan de dreggen naar boven halen, allemaal vals gehaakt.

De wind trekt nog harder aan en de kou neemt ook toe, niet gek met een NO 5-6. We staan nog met z’n drieën te vissen, de anderen hebben het prima naar hun zin in de kajuit. Tegen beter weten in vissen we nog door, maar na overleg besluiten we de handdoek ook in de ring te gooien. Nog even genieten van een visarend, de prachtige omgeving en dan varen we op ons gemak terug naar de haven.

Aquarium

We reizen morgen pas in de tweede helft van de middag terug naar Nederland. We hebben nog genoeg tijd om iets leuks te ondernemen, er is hier immers veel meer te beleven dan enkel vissen. In het hotel ontmoeten we het groepje dat komende week met Nick uitvaart. Zij hebben met z’n vijven de boot afgehuurd en zijn allen ervaren vissers. Ik ben dan ook reuze benieuwd wat de week hen brengt, hopelijk meer goeds dan ons vandaag.

Roel en ik besluiten maandagochtend niet uit te slapen, maar vroeg op pad te gaan om Ålesund van boven te bekijken. Na een stevige klim komen we bij het uitkijkpunt dat zicht geeft op Ålesund. Je hebt nu zicht op allerlei havens, visfabrieken en de fjorden, het is een prachtig gezicht om te zien hoe Ålesund is ingebouwd tussen het water.

Terug beneden besluiten we om de vijf kilometer lange wandeling naar het zeeaquarium te maken. Iedereen attendeert ons er op dat we dit aquarium zeker moeten bezoeken. Het aquarium blijkt groter dan gedacht. Alle zeedieren die je in de omgeving tegen komt kun je hier van dichtbij bewonderen, zelfs verschillende diepzeevissen.

We vergapen ons aan dikke congers, grote koolvissen, kabeljauwen, roggen, heilbotten, zeewolven, noem maar op. In het buitengedeelte zwemmen zeehonden, otters en wat andere diersoorten in een groot bassin.

Ondertussen krijg ik van Nick een foto door, de andere groep heeft al een leng van 17 kg+ te pakken, gelukkig maar.

De tijd om naar huis te vliegen begint te dringen. We doen er een tandje bij op de terugweg en komen op tijd aan in het hotel. Wie vis mee naar huis wil nemen, kan deze nu oppikken. Jan heeft gefileerd en de vis is al verdeeld in porties en diepgevroren, hoe gemakkelijk wil je het hebben…

Qua vis had deze trip best wat beter gekund, gezellig was het zeker wel en op de Wahoo zal ik zeker nog terugkeren. In Nederland staat hij bekend als topboot met dito schipper. We hebben de eerste visdag al vast staan, dan gaan we de wrakken op om te kijken of een gerichte visserij op pollak in Nederlandse wateren mogelijk is, daarover later meer…