Er staat harde wind en de hele nacht wordt ook al regen verwacht. Niet lekker misschien, maar tegen dat kunnen we ons kleden. Er is wel één pluspunt: het blijft 10 graden boven 0 en dat is ongeveer 8 graden meer dan de vorige avonden. We zetten dus koers vanuit het midden des lands naar IJmuiden om met een lichte dropshot-uitrusting te proberen wat botten en andere zeevisjes te tackelen…

Tekst & foto’s Berend Masselink

Vismaat Nico en ik kunnen na de Leidsche Rijn tunnel op de A2 het gaspedaal wat dieper indrukken. Het is immers 19 uur geweest en zolang we de kilometerteller bij 130 km in de gaten houden, blijven we hopelijk eens een weekje gevrijwaard van de paarse CJIB-brievenbende uit Leeuwarden. De demissionaire heren Rutte en De Jonge hebben ons een week daarvoor gemeld dat de gewone winkels om 17 uur moeten sluiten en de essentiële winkels later. En dat blijkt. Hengelsportwinkels die tevens huisdierenvoer verkopen, behoren blijkbaar tot de laatste categorie, maar het kan helaas niet voorkomen dat we de sluitingstijd missen en dus niet over zagers kunnen beschikken, want de twee winkels die we belden in IJmuiden zouden om 18 uur echt de deur in het slot gooien.

Wat doet u hier in de regen??

Dauwpieren

Wat we wel hebben is een doos met heerlijke dauwpieren die ik rond 17 uur nog kon buitmaken in Ede, niet ver van de A12, bij de imposante hengelsport- en dierenwinkel van Zoo & Zo. Dauwpieren aan de dropshot, die moeten het dan maar gaan doen. Daarnaast hebben we de kleine kunstaasjes bij ons, en precies hetzelfde materiaal als waar we mee op baars en snoekbaars vissen In Lek en Amsterdam-Rijnkanaal. Een (dropshot) hengeltje met 4-14 gram werpvermogen en een licht spinhengeltje en jigkopjes met kleine shadjes van Spro, Westin, de Spikeys en wat onbestemde creaturebaits.

Noordzeekanaal

Rond de sluizen van IJmuiden wordt nog altijd druk gewerkt aan de afronding van de nieuwe grootste zeesluizen ter wereld. Je moet er momenteel de weg een beetje weten om een vissige waterkant te bereiken, maar we gokken erop dat er wel ergens een visje te vangen moet zijn op diverse stekken aan de zeezijde en de Noordzeekanaalzijde. Eerst maar eens een kade proberen aan de NZK kant. Hier vingen we al eens tong in de zomer, dus wie weet. De lange dauwpieren knijp ik doormidden en rijg ze tweemaal door de Worm nummer 2 dropshothaak. De bodem voelt op een of andere manier niet echt aantrekkelijk. Pas enkele meters uit de kant wordt het wat rommeliger met hier en daar een steen. Tussendoor was daar echter een ander soort tik. Vis? Even wat langzamer slepen en stil laten liggen. Ja hoor, er trekt iets aan de worm en even later heb ik mijn eerste visje binnen: een zwartbekgrondel! Nou ja: zijn we hiervoor naar IJmuiden gereden? Die hebben we thuis ook in de sloot achter ons huis…

Op deze stek moeten we niet lang blijven pielen, dat is wel duidelijk. Vijftig meter verderop ligt een boot afgemeerd tussen het lamplicht. We besluiten hier nog 10 minuten te gooien in de hoop dat er nog wat beestjes op het licht zijn afgekomen met wat rovers in hun kielzog. Het water is superhelder en dankzij de straatlantaarns kunnen we wel 2 meter diep kijken. Misschien té helder?

Deze kade is net even te hoog voor ons 320 cm lange schepnet… 

We starten de auto en parkeren naast de DSDF ferry. Er ligt een flink zeeschip afgemeerd. We staan nu aan de zeekant van de sluizen en volgens onze theorie zouden we meer diversiteit aan soorten kunnen aantreffen. Ik dropshot voort met een halve dauwpier, die nu ongeveer een halve meter boven het dropshotloodje hangt om wat meer kans te maken op een zeebaarsje of wijting. Nico heeft het lichte spinhengeltje in de aanslag met een zelfgemaakt loodvrij (AUHV) jigkopje en zijn kleine shadje met staartschoep. We staan op de kade op zo’n 10 meter boven het water, dat hier ongeveer 5 meter diep is. Nog geen vijf minuten duurt het of hij krijgt een mooie tik. De vis stribbelt flink tegen en er hangt ook duidelijk wat meer gewicht aan dan bij een zwartbekgrondel. Het omhoog tillen met het lichte hengeltje is ook een dingetje: met horten en stoten komt er een zeebaars in het oranje lamplicht die op het oog de 30 cm overschrijdt…fraai visje hoor!

Sommige zeebaarsjes weerden zich als grote jongens…

Niet lang daarna is het mijn beurt. Ergens in de diepte heeft iets mijn zoetwaterwurm ontdekt en trekt de soepele hengel in een bocht. Ook zeebaars! Een mini exemplaar van 20 cm zit mooi in het lipje gehaakt en laat zich bewonderen met zijn felle oogjes, prachtige vinnen en naaldscherpe stekeltjes. Er zit hier duidelijk wat meer vis; zowel aan shadjes (jigkop) en de dauwpier (dropshot) komen baarsjes op de kade kijken. Eén vis wijkt wat af van het stramien. Als ik mijn hoofdlamp erop richt, zie ik dat het een wijting is. Ook prima!

Wijting (links) is ook welkom.

Nico is waterdicht ingepakt, maar ik heb te lang gewacht met een regenjas over mijn fleece aan te doen. De auto staat gelukkig op 10 meter afstand en ik verruil mijn fleecejack voor een droog exemplaar. Gelukkig is de regen heel even gestopt. Het plan van de avond was eigenlijk om wat botten te vangen aan de dropshot  en daarvoor is nu de tijd gekomen. Er zijn aardig wat kades en wegen afgesloten op dit tijdstip vanwege werkzaamheden en we moeten het centrum van IJmuiden doorkruisen om weer bij het pontje van Velsen uit te komen. Bij deze flinke bries uit het zuidwesten staan we wat beter aan de luwe kant van het pontje dan aan de windkant. We zijn tot nu toe geen enkele andere visser tegengekomen en ook hier op het ponton en de graskades ernaast hebben we het rijk alleen.

Een flinke worp naar het midden met het 10-grams dropshotloodje resulteert in een langdurige glijvlucht tot aan de zachte bodem. Ik weet dat het hier zo’n 14 meter diep is. Bij het binnendraaien en afwisselend binnentikken komen er weinig signalen door. De bodem is zacht. Pas dichter bij de kant wordt de structuur wat harder. Ik gooi dus niet verder dan 15 meter en laat de dropshotmontage en de halve worm ook wat langer liggen dan gebruikelijk tussen het slepen en bewegen door. De hengel staat schuin omlaag en de lijn diagonaal. De top maakt vreemde ritmische bewegingen. Bij het strandvissen is dit vaak veroorzaakt door de golfslag, maar hier ontbreekt golfslag. Krab? Ik laat het aas nog heel even liggen en draai dan strak. Er hangt duidelijk iets aan en een paar meter onder de oppervlakte zeilt er een vis van links naar rechts tot hij in het licht van de hoofdlamp verschijnt: jawel, de eerste bot!

Heerlijke dauwpieren… 

In mijn sas met de vierde vissoort van de avond onthaak ik de vis. De Worm 39 haak nr 2 komt er eenvoudig uit met behulp van de onthaaktang. Toch lijkt het beter om de volgende keer een langsteliger dropshothaak te monteren omdat de botten nogal gretig hun bordjes leegeten. Nu het erop lijkt dat we niet ver hoeven in te werpen, gooien we ook wat verder opzij, ongeveer 8 meter evenwijdig aan de oever. Het loodje ligt nog geen 5 seconden of de top staat te dansen. Ik haal op en het tweede botje is een feit. Nu gaat het lekker. Het is duidelijk dat we vanavond geen keiharde aanbeten hoeven te verwachten, en ook de felle bewegingen van het aas kunnen we achterwege laten. Of het aan de 10 graden Celsius ligt; aan het donker, de wind of aan de tijd van het jaar is niet duidelijk, maar we moeten het aas langzaam slepen en 10 tot 15 seconden stil laten liggen. Dan voelen we iets op de top, maar zelden is het een felle tik, die wellicht beter past bij een zomerse bot, als de platte rovers wat actiever en hongeriger zijn, en ook wat vaker kunstaasjes pakken in plaats van nu vooral de wormen.

Een zeer vermakelijk spelletje…

Het lijkt er wel op dat de ze nu los zijn, want binnen een uur hebben we 7 botten, klein en groot door elkaar. De grotere geven flinke sport en het spelletje is zeer vermakelijk. En dit is nog maar één stek. We merken dat we door deze vorm van vissen de regen zijn vergeten, maar het weer is vanavond aan de natte kant en ook de klok staat al op ‘laat’. Volgende keer maar eens wat andere stekken afvissen om een beter beeld te krijgen van deze winterse platvisserij. Tot dan!

‘Bot vangen’ krijgt ineens een positieve betekenis!