HANK PERRÉE – Geenszins dekt de aanhef de lading van onderstaand schrijfseltje. Met die 3 B’s bekte het wel lekker, dus ik dacht: kom, we gooien hem er in. In deze bijdrage wil ik jullie iets vertellen over mijn meest recente vakantie… Huppekee?? Huppekee?? Ik weet amper waar ik moet beginnen. Zo verschrikkelijk veel meegemaakt. Vooruit met de geit.

Kunnen we nog wel op vakantie? Een vrij legitieme vraag die ik aan ‘de dokter’ in het ziekenhuis stelde. Eigenlijk om van het gezanik van Detta af te wezen, die al een jaar of wat aan het zeuren was dat ik mijn bloed moet laten prikken, ben ik in een duistere onderzoeksmolen terecht gekomen. Nou moet iedereen op een gegeven moment dood, maar ik wil het graag nog even uitstellen.

Volgens de deskundige was het echter geen enkel probleem om nog even voor een vakantie weg te piepen alvorens de helaas noodzakelijke behandeling met het stralingstoestel moet beginnen. El Punto, een goede vriend van mij die in hetzelfde schuitje zit, leerde me de belangrijke woorden ‘Humor’ en ‘Zelfspot’, en ik moet zeggen dat deze twee begrippen uitzonderlijk goed helpen om me door de onvermijdelijke mentale dip zo nu en dan heen te sjorren. Dat doet een vakantie ook trouwens. Maar waarheen?

 

Op naar Bonaire

Mocht het mijn lot zijn om in een onbewaakt ogenblik van onze bewaker hierboven het eindige voor het eeuwige te verwisselen op een tijdstip dat mij niet zo heel goed uitkomt, dan moet er vooraf natuurlijk zoveel mogelijk in elke dag gepropt worden. Met het grootste gemak wisten Odette en ik een normaal etmaal op te rekken tot een uur of 27. Onder ons onafscheidelijke motto ‘beter goed failliet als een beetje failliet’ boekten we zonder tijd te verliezen een reisje, en Detta mocht kiezen. Bonaire moest het zijn, besloot ze.

Twee ‘Beet’-en geleden las ik de bijdrage van Robert Jan over dit eiland. Na stiekem Youtube afgestruind te hebben en daar de filmpjes van de Vis-TD, Robert Jan Mastenbroek en Leon van Hagen tegen te zijn gekomen, had ik geen zwaar wegende bezwaren tegen een gedwongen verblijf op deze Nederlandse gemeente. Het zag er vissig uit.

Wederom gingen we voor een familievakantie dus, en niet voor een pure visvakantie – al zou je dat aan de belevenissen niet zeggen. Nou ben ik in de loop van de jaren een combinatietalent gebleken waar een reisbureau jaloers op kan zijn. Dit keer werd het een megacombi. Ongetwijfeld in het kader van ‘making memories’ en voor wat mooie foto’s voor de begrafenis wist ik mijn rots in de branding zelfs enige keren ultravroeg haar nest uit te trommelen. Zonder die herinneringen en die crematiefoto’s was het zeer waarschijnlijk niet gelukt, maar van een dode kun je nu eenmaal geen actiefoto’s meer maken, dus Marie ging mee.

Geep

Ik had me een ochtendje op een uitermate amusante wijze werkelijk de pleuris gevangen aan de gepen. Ze waren wel niet zo groot als op Roatan, waar je bang wordt van die Hounds, maar elke zichzelf respecterende geep-verslaafde aan de dijk bij Ritthem zou er loeiblij mee geweest zijn. Zo maar wat geprobeerd en een klein werppilkertje van een gram of tien deed het werk. Er moest een veertje met van dat glimspul aanzitten, maar toen ik dat eenmaal doorhad ging het als vanzelf. Ik kreeg extreem veel beet, er waren zeer veel hangers, maar van de tien gehaakte gepen kwam er uiteindelijk slechts één in de hand. Maar dat is natuurlijk geen probleem als je er talloze haakt. Die langsnavels vonden het aasje heerlijk. Een prima visserijtje om Odette ook kennis te laten maken met zoutwatervissen, vond ik, want dat had ze nog nooit gedaan.

|> Verder Lezen? “Bonaire Bellyboat Bonefish” en nog veel meer interessante artikelen kun je lezen in Beet mei NU te koop voor € 6,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.

 

Altijd op de hoogte blijven van het laatste hengelsportnieuws?

Met een abonnement van Beet ontvang je 9X per jaar je favoriete hengelsportmagazine. Zo blijf je thuis en onderweg op de hoogte van de laatste nieuwtjes, lees je blogs van bekende hengelsporters en artikelen van onze redactie.