Brasemperikelen

5 juni 2018

Afgelopen voorjaar beleefde Rik Hagedoorn, van Rik Hengelsport, een bizarre brasem sessie die op social media voor de nodige reuring zorgde. Rik had op zijn eigen Facebook pagina een mooi verslag van deze sessie geschreven en met toestemming van Rik publiceren wij dit op beet.nl. Het woord aan Rik:

De hele winter had ik me erop verheugd, de jacht op grote brasem in het voorjaar. Vorig voorjaar had ik al ook plannen genoeg maar helaas steeds weinig tijd. De jacht beperkte zich toen tot de nabije omgeving, weliswaar prachtige vissen gevangen maar een pr zat er waarschijnlijk niet in. Dit voorjaar moest het gebeuren, mijn doel was een vis van boven de 5 kg of eentje van boven de 70 cm. Ik had mijn zinnen gezet op het Markermeer, mijn hoop was dat er nog wat oude reuzen rond zwierven die nog niet in een Belgische visput waren beland. Vlak voor de paai moest het gebeuren, dan zitten ze (vol met kuit) op hun topgewicht.

Door Rik Hagedoorn

Ik had eigenlijk nog niet eens echt plannen gemaakt maar toen was het opeens zomers. Plotseling knalde de watertemperatuur omhoog. In no time zat het ondiepe water op de 16 graden en werd er in de polder zelfs al gepaaid, ik moest naar het water, het was nu of nooit. Vrouwlief werd geraadpleegd, ze begrijpt het na al die jaren gelukkig wel. De dag voor Koningsdag moest het worden. Als ik woensdag na het werk meteen richting water zou gaan zou ik in principe tot vrijdagochtend de tijd hebben. Voorbereiden werden getroffen, grondvoer, pellets, zoete mais, miniboiles, dode maden en véél wormen. Brasems houden nou eenmaal van een rijkelijk gedekte tafel.

grote brasem in het voorjaar — **Grote brasem was het doel van Rik, en of dat gelukt is!**

Ik neem het zelfhaaksysteem iets te letterlijk…

Woensdag is het dan eindelijk zo ver, de laatste spullen bij elkaar zoeken en dan kan ik gaan. Een van de laatste dingen die ik nog moet doen is een molen van mijn karperhengel halen. De methodkorf van de vorige keer zit er nog op. Hoe het precies gebeurd weet ik niet maar plots blijft er iets hangen als ik de hengel optil. De methodkorf komt los en valt langs mijn hand, de haak dringt meteen diep in mijn duim. Een zelfhaaksysteem ten top natuurlijk maar dit is wel echt een probleem. Ik bekijk het geheel eens, het is een pijnlijke bedoening.

Eerst maar die onderlijn eraf knippen. Gaat lastig met links. Vooral de hair is vervelend. De pellet zit er nog op en het begint aardig pijn te doen. Geen gevlochten lijn schaartje te vinden natuurlijk. Een poging met een aansteker is ook niet zo’n succes. Nog meer pijn, lag wel voor de hand. Uiteindelijk is de lijn eraf, nu die haak nog. Voorzichtig voel ik eraan maar hij zit echt muurvast erin tot aan de haakbocht.

Waardeloze toestand dit zeg, ik ben alleen dus ik moet er toch wat mee. Ik kan natuurlijk naar het Rode Kruis ziekenhuis rijden maar dan kan ik waarschijnlijk de sessie wel op mijn buik schrijven. Nee dat gaat ‘m nu niet worden ik moet iets anders proberen. Al vaker had ik iemand anders onthaakt met een stuk gevlochten lijn. Gewoon achter de haakbocht zetten, duim op de haaksteel en een flinke ruk aan de lijn en hij is er uit. Maar om dat bij jezelf te doen?

Ik moet het maar proberen, maak een lus gevlochten lijn stevig vast aan een oog in de muur en zet het achter het haakje. Een flinke ruk naar achter en…… ik ga zowat door de grond van de pijn. De lijn schiet achter het haakje vandaan en trekt hem om. Hij zit nog net zo vast als net maar nu is de pijn bijna ondraaglijk. Ik moet nu echt even gaan zitten en neem even een glaasje water. Mijn duim begint als een gek te kloppen en ik heb het echt niet meer.

Wat moet ik hier nou mee? Na een minuut of vijf besluit ik dat ik het nog één keer proberen moet. Ik neem de lus nu dubbel om de haak, zo kan ie niet weer wegglijden. Duim op het oogje van de haak en weer een flinke ruk. Nu gaat het gelukkig wel goed. Een bungelend haakje voor me duid erop dat het gelukt is. Probleem opgelost, de pijn is ook meteen weg. Even flink uit laten bloeden en ik kan weer verder. Laatste spulletjes bij elkaar zoeken en dan kan ik alles inladen.

Dit gaat hem niet worden zo…

Nog even een broodje naar binnen werken en ik ben onderweg. Drie kwartier later sta ik dan eindelijk aan het water. Het begint al donker te worden. Als ik alles uit de auto heb en het bootje opgepompt heb begint het opeens stevig te regenen. Lekker dan, ik probeer nog te redden wat er te redden valt maar kan niet voorkomen dat mijn stretcher en stoel zeiknat worden. Ikzelf ben ook doorweekt. Nou ja, het zat toch al niet mee vanavond.

In een oorlogsstemming probeer ik het bootje vol te laden. Een plas water op de bodem verraad niet veel goeds. Ik moet 700 meter varen naar de beoogde stek. Als ik aan boord stap met de helft van de spullen komt er opeens nog veel meer water aan boord. Vlug zet ik de elektromotor volgas richting kant. Met het uitstappen glijd mijn voet weg en verdwijnt tot mijn knie onder water. Dit gaat m niet worden zo…….

Na een korte inspectie blijkt dat het water onder de spiegel vandaan komt. Dit is nu niet meer te fixen. Ik besluit om dan maar de plannen om te gooien en vlakbij de dijk te gaan zitten. Voordat ik verder ga dan eerst maar voeren. Een tiental grote ballen voer per stek gaan te water. Dan zet ik de ovale paraplu op en zet alle spullen eronder. Als ik na drie kwartier de hengels opgetuigd heb en alles geïnstalleerd is kan ik eindelijk beginnen met vissen.

Eindelijk aan het vissen!

Eerst maar eens wormen knippen. Ik breng een paar handen vol met de smurrie op de stek met behulp van een spomb. Ook gaat er een kwart liter dode maden op deze stek. Op de andere plek strooi ik twee handen mini boilies. De hengels gaan te water, een met wormen en een met een boilie. Zo, ik vis eindelijk. Eerst maar eens droge kleren aantrekken. Ik besluit om mijn waadpak aan te doen. Nog 20 uur in deze natte schoenen rondlopen is ook niet alles. Het is nu ook gelukkig gestopt met regenen. Ik voel me meteen weer wat beter en krijg er weer zin in. De aanhouder wint denk ik bij mezelf.

De verre stek begint een beetje tot leven te komen. Ik krijg regelmatig een paar tikken op de hengel. Na een uur klimt de waker dan eindelijk tegen de hengel, het logge gewicht aan de andere kant is onmiskenbaar van een grote brasem. Na een mooie dril glijd een zwaargebouwde vis het net in. Ruim 3800 gram geeft de weegschaal aan. Een goed begin van de sessie. Alle problemen zijn weer even vergeten.

Binnen een paar minuten sta ik weer te drillen. In rap tempo volgen de aanbeten elkaar op. Het zijn bijna allemaal vissen boven de 3 kg, prachtvissen met lengtes van ruim boven de zestig centimeter. Tuurlijk zit er ook af en toe een ‘kleintje’ tussen van 55 cm maar dat geeft niks. Die kleintjes geven trouwens een veel explosievere dril. Brasem niet sterk? Kom nou. Op de 1 1/4 lb. hengel gaan ze toch meerdere malen meters door de slip heen. En dat met 25/00 lijn en 56 gram lood ……

Het is al een tijdje stil geweest als ik opnieuw een aanbeet krijg. Deze vis voelt echt massief aan, als na een spannende dril de vis omhoog komt zie ik meteen dat deze een stuk groter is als de rest. Met knikkende knieën onthaak ik de vis op de mat. De weger gaat op nul en de vis in de weegzak. 5220 gram geeft het schermpje aan. Het meetlint geeft later 70,5 cm aan. Missie geslaagd……

De teller blijft staan op…

De teller blijft aan het eind van de middag op 53 stuks staan. Helaas komt er niet nog een mega-bak uit, maar met vissen tot 4,1 kg ben ik ruim tevreden. Vissen van ruim 65 centimeter geven echt topsport op het lichte materiaal. De tweede nacht laat ik voor wat het is. Uitgeput rij ik richting huis, eerst maar wat slaap…