De Rottemeren | Feederen op groot water

REDACTIE – Wanneer je een specifieke techniek, zoals method feederen, eens toepast op een openbaar water in plaats van op een commercial, dan kan dat verrassende resultaten opleveren. Tijdens deze reportage volgden we klasbak Arnout van de Stadt; hij viste tegelijkertijd met twee feederhengels – ééntje met een traditionele montage, de andere met de method feeder. Wat zou dit gaan brengen?

Locatie van dit experiment zijn de Rottemeren nabij Zevenhuizen, net buiten de stadse omgeving van Rotterdam. De Rotte is een bekend (wedstrijd) water, maar had enkele jaren geleden toch wel enigszins een slechte reputatie opgebouwd door tegenvallende vangsten. Daardoor bleef het water voor de massa toch wel wat buiten beeld. Welnu, de vangsten zijn tegenwoordig weer stukken beter en met name de vele grote brasems zijn een reden om eens hier naartoe te trekken. Ook Arnout moet toegeven dat dit grote water aan zijn aandacht is ontsnapt, dit terwijl het op nog geen 30 km van zijn woonplaats ligt en hij stad en land doorreist om te vissen…

Aanvoeren van beide stekken

PROEFWORPEN

Enkele kennissen van Arnout hebben hem op dit water en de vangsten gewezen. Daardoor heeft hij enkele voorkennis wat hij kan verwachten. Door het wegvangen van brasems hebben de overgebleven vissen een groeispurt gemaakt. Vissen van tegen of net over de drie kilo zijn geen uitzondering… “Ik ga vandaag met twee hengels tegelijk vissen. De eerste met een traditionele feedermontage, de andere met een methodfeeder. Ik zal straks even wat proefworpen maken om de bodem af te tasten, nu ga ik eerst het voer bereiden.” Voer in de emmer, water erbij, de mixer doet de rest. Even laten rusten, een kwartiertje is lang zat, en straks zeven en misschien nog extra bevochtigen.

Het geeft Arnout de tijd om de hengels op te tuigen en wat proefworpen te maken. Het water loopt behoorlijk snel af naar zo’n 2,5 meter diepte en blijft dan zo plat als een pannenkoek. Dankzij de proefworpen weet hij zeker dat de bodem er ook schoon genoeg is. Je zult maar direct beginnen met voeren en vissen en er dan pas achter komen dat je op een berg troep en vuil ligt te vissen… Zodoende besluit Arnout om op 40 meter met de traditionele voerkorfmontage te vissen; op 30 meter met een methodfeeder.

Wire Bait Up Feeder: de speciale ‘voeren’ voerkorf

ONOPVALLENDE RUST

Twee hengels en twee verschillende stekken geeft je de mogelijkheid om het net even anders te doen. Op 40 meter voert Arnout 6 gevulde korven met de eerder genoemde mix, aangevuld met wat verknipte wormen, casters en maden. Op 30 meter voert hij een mix van het grondvoer met geweekte 2 mm pellets. Het aandeel pellets is behoorlijk waardoor hij grijpt naar een Wire Bait Up Feeder, welke gemonteerd is aan een 3 meter karperhengel. Zoals de naam reeds doet vermoeden is dit een speciaal ontworpen korf om de voerstek mee op te bouwen. Ook van deze korf gaan zes ladingen te water. Een detail die het melden waard is: Arnout voert de stekken om-en-om aan en geeft het voer de tijd om uit de korf komen. In de praktijk: werp de korf op de stek, niet direct leegtrekken, maar leg de hengel op de steunen.

Werp met de tweede hengel de korf op de andere stek, en ook deze laten liggen. Vervolgens pak je de eerste hengel op en trek je het voer er uit. Door die rustperiode geef je het voer de kans om uiteen te breken; het resultaat is een compactere voerplek, dan wanneer je gelijk het uit de korf gaat trekken. We zijn al vaker met Arnout op pad geweest en bijna altijd zie je bij hem dit aspect terug. Het is de optelsom van dit soort kleine, ‘onopvallende’ zaken die vaak de doorslag geven…

DOL OP ROOD

“Winde is dol op rood of tinten die daar bij in de buurt liggen”, aldus Arnout. Na de vangst van de eerste grote winde grijpt Arnout direct naar een Sonubaits 8 mm Krill & Squid 8 mm wafter als haakaas. Ook voegt hij een ‘likje’ Haze Bloodworm vloeibare flavour aan de gevulde method toe. Dit zorgt, naast extra smaak, voor een rode kleur van het methodvoer alsmede een aanlokkende rode wolk!

SPECIMEN WINDE!

Brasemvissen is een ‘waiting game’, zoals de Engelsen dat zeggen, maar in dit geval duurt het slechts 40 minuten na het beginnen van het aanvoeren voordat de top voor het eerst krom wordt getrokken. Het typische beuken op de top en het lompe gewicht aan de andere kant van de lijn doen vermoedden dat het om een brasem gaat; en jawel hoor, de eerste vis is direct een mooi exemplaar van zeker 4 pond zwaar. Een kwartier later krijgt deze vis een opvolger, wederom op de 40-meter stek en weer een brasem van hetzelfde kaliber, echter is deze minder dik en op
het oog oud en versleten. Weer een kwartier verder komt er een niet te missen beet op de 30 meter hengel. “Dit is geen brasem, maar een winde”, zegt Arnout al enkele seconden nadat de hengel zich kromt.

Langzaam komt de vis dichterbij, dit is een grote vis, en een juichkreet volgt wanneer de vis in het net ligt, wat een bak! De winde is breed, hoog en prachtig in conditie. Dit zijn vissen die zelfs Arnout maar eens in de zoveel jaar vangt, zo verzekert hij ons! De volgende inzet met deze hengel levert wederom een respectabele winde op. De tussenstand traditioneel versus modern is 2-2. Hierna komen nog een paar mooie windes in het net. Om de vangkracht in perspectief te plaatsen: de redactie hoorde na afloop van lokale witvissers dat die de afgelopen jaren op
hetzelfde water nog nooit een winde hadden gevangen!