Eerste Hulp Bij Kanaalvissen
Diep verscholen in de rimboe van de Flevopolder staat voor twee jonge karpervissers een avontuur te wachten die zijn weerga niet kent. De gebroeders Emiel en William Staal hadden wel trek in een nachtje karpervissen met Saron Debets en Pieter van de Werfhorst van Strategy.
Karpervissen, dat is de passie van de elfjarige Emiel zijn veertienjarige broer William Staal. Tijdens de zomervakantie zijn ze niet bij het water weg te slaan; tijdens de vakantie met hun ouders ligt er altijd wel een viswatertje in de buurt of dichter bij huis, op Plas Watergoor bij Nijkerk wordt fanatiek gekarperd. Wonend nabij Ermelo ligt de Flevopolder binnen handbereik.
Kilometers kanalen liggen aanlokkelijk erbij, wachtend tot Emiel en William de kanaalkarpers zwemles komen geven, daar wringt echter de schoen… “Wij vissen vaak op kanalen, alleen het lukt ons niet vaak om een karper te vangen. Wij hopen dat Pieter en Saron ons veel tips kunnen geven zodat wij misschien ook meer kunnen vangen”.
Keuzes maken
“Wow, wat een mooie plek. Kijk daar eens!” Bij aankomst op de stek ontploffen de twee broers van enthousiasme. Pieter en Saron hebben niets aan het toeval overgelaten en hebben de hele week, iedere dag voorgevoerd met een mix van White Choc-Choc en Yello’ Crab & Krillminol boilies, beide van Strategy Baits. Links staat het tentje van Pieter, rechts de paraplu van Saron, daartussen een lege plek op de eerste rang; hier kunnen de jongens hun tent neerzetten. “Zo, eerst even de tent opzetten en jullie spullen wegzetten?” stelt Pieter voor. “Nee, dat doen we later wel. Laten we eerst de hengels inleggen”, klinkt het in koor. Ja, ze hebben er zin in!
De opzet van deze Meet, Greet & Fish is simpel: Emiel en William mogen met al het materiaal van Pieter en Saron vissen. “Ja jongens, jullie moeten alle karpers vangen, wij gaan vannacht lekker slapen”, grapt Pieter. De sfeer zit er gelijk goed in!
Pieter neemt met William de aaskeuze voor de linkerhengels door. “We hebben 3 hengels, ik vis deze altijd met een ander haakaas. We kunnen bijvoorbeeld een snowman maken, gewoon een enkele zinkende boilie of een pop-up. Daar liggen wat bakjes met normale en fluor pop-ups en ook de boilies waar we mee hebben gevoerd. Dus kies maar uit”.
Van een zinkende en drijvende White Choc-Choc maakt William een snowman. “Deze moet even opnieuw, William. Zeker bij een snowman is het belangrijk om de boilienaald precies door het midden te duwen. Anders staat ie iets schuin, wat na de aasopname de inhaking niet ten goede komt”, legt Pieter uit.
“Het is weer een andere, afwijkende vorm, het blijft goed op de bodem liggen en de attractors komen zo eerder vrij”.
Op de tweede hengel komt een feloranje bol en op de derde een zinkende Yello’ Crab & Krillminol. Bij die laatste haalt Pieter nog een trucje uit. Met een mes snijd hij aan weerszijden een ‘kapje’ van de bol weg. “Het is weer een andere, afwijkende vorm, het blijft goed op de bodem liggen en de attractors komen zo eerder vrij”.
Handig hoor
In de tussentijd ontfermen Saron en Emiel zich over de hengels aan de rechterkant; ze nemen gezamenlijk plaats onder de plu om de rigs te bekijken en deze te beazen. Saron heeft drie ‘shot on the hook rigs’ klaar staan en Emiel weet hier wel raad mee, vakkundig beaast hij de hairs. “Oh, ik zie het al Emiel; jij kan er al wel wat van. Dat gaat helemaal goed komen.”
Inmiddels zit William in het bootje en geeft Pieter uitleg over de dieptemeter en de stekken waar hij heeft gevoerd. “Ga ze maar eens bekijken, let op het bodemverloop en ook of je harde en zachte stukken op het scherm kunt onderscheiden.”
Saron en Emiel moeten even wachten. “Gebruik je wel eens een gecoate onderlijn waarbij je een deel stript?” Emiel knikt en kijkt toe hoe Saron met een strip-tool coating verwijderd. “In een beweging de lijn erdoor heen halen”, zegt Saron. Emiel probeert het ook “dat is wel wat handiger en sneller dan met je nagels”.
Als ook Emiel de rechter stekken vanuit het bootje heeft bekeken varen Pieter en Saron de montages uit. De broers blijven op de kant om de hengels aan de pakken en in de steunen te leggen. “De lijn eerst laten zinken en dan pas de waker in de lijn hangen.”
Oefenen en oefenen
Het weer is vandaag omgeslagen; het is windstil, de zon schijnt uitbundig en transformeert de stek tussen het riet tot bakoven. Alle hengels liggen gepositioneerd, maar William en Emiel verwachten onder deze omstandigheden nog geen aanbeet. “Waarschijnlijk pas in de avond en of in de nacht, maar je weet het maar nooit.”
In de schaduw van een wilg volgt een heuse cursus rigknopen. Eerder op de dag hebben beide jongens al een tas vol Strategy end-tackle cadeau gekregen en onder de nodige ‘yes, deze wilde ik al hebben’ en ‘kijk dan, super!’ worden de spulletjes uitgepakt en in hun tackle box gestopt. “Morgenochtend heb ik nog een cadeau voor jullie”, maar wat dit is dat houdt Saron even geheim. Spannend!
“Als ik jouw was zou ik die haken in het zakje laten zitten en niet in dat doosje leggen. Weet je waarom? Uit de verpakking tikken de haken tegen elkaar aan een worden ze eerder bot. Dus altijd in het zakje laten”, legt Saron uit. Snel doen de broers de haken weer terug in de verpakking.
“Nou, laat maar eens zien hoe jullie een rig knopen, wie weet hebben Pieter en Saron nog tips”. Eerst knopen de broers een lusje voor de hair waarna ze met een bledknoop de lijn fixeren op de haaksteel, ter hoogte van de haakpunt, om vervolgens de knooploze knoop te leggen. “Soms hebben we moeite om zo de lengte van de hair te bepalen. Dan wordt deze plots iets te lang”. Saron weet wel raad “Ik doe het net iets anders.
Het lusje van de hair maak ik als laatste. We kunnen deze samen wel oefenen, misschien dat je dat een fijnere manier vindt. Ik fixeer eerst met een bledknoop het onderlijnmateriaal op de haaksteel, de knoop schuif ik tegenover de haakpunt. Vervolgens leg ik ook de knooploze knoop. Tot slot moet je nu het lusje in de hair maken”. “Maar dat is toch erg moeilijk?”, vraagt Emiel verbaasd. “Dat is een kwestie van oefenen. Ik vind dat je zo beter en makkelijker de lengte van de hair kunt bepalen. Zullen we het eens proberen?”. Zo gezegd, zo gedaan.
De primeur
Pieter vult bij de volgende stap aan “we vissen met kleine haakjes, maat 8. De kant-en-klare line aligners knip ik iets korter voordat ik ze over het haakoog schuif, dan zijn de verhoudingen perfect. En jongens, hier heb ik iets voor jullie wat nog niemand nu heeft, een primeur. Ook een primeur voor de lezers van Beet. Het zijn tungsten Putty Holders”.
De houder geeft houvast aan het kneedbare lood, wat je in de inkeping kneedt.
Als een echte leraar prent hij de jongens de productnaam in door deze de rest van de sessie elk halfuur hardop te roepen. Pieter maakt er een grap van, maar als productontwikkelaar bij Strategy is hij best trots op dit innovatieve item. De ‘houder’ schuif je als een stuitje op de onderlijn, deze zit strak en blijft goed op z’n plek zitten. De houder geeft houvast aan het kneedbare lood, wat je in de inkeping kneedt. Een veelvoorkomend euvel, het verschuiven en loslaten van de putty, is verleden tijd! Handig!
Tot slot maken de broers een lusje aan het uiteinde van de lijn zodat ze met een clipsysteem makkelijk van onderlijn kunnen wisselen. Voor dit lusje hanteren ze dezelfde knoop als het lusje van de hair. Bij het aantrekken breekt deze knoop, bij beide jongens. “Het is beter om een zogenaamde 8-knoop te gebruiken, deze is veel sterker”.
Na een demonstratie hebben de broers ook deze tip onder de knie. Tot slot krijgen ze nog een tip mee over het opbergen van de onderlijnen. “Plaats deze minder strak in de rig box, anders staat de line aligner teveel onder spanning en verliest deze zijn vorm.”
High Five
De tijd vliegt voorbij en het avondeten zit net achter de kiezen als enigszins verrassend om 18:30 een beetmelder klikt. Een enkel piepje, dan nog één en jawel het geluid rijgt zich aaneen. Een keiharde run op de linkerhengel! Karperalarm! William is als eerste aan de beurt, hij spring in het water en trekt de hengel krom.
Langzaam komt de vis dichterbij, de spanning is om te snijden. Onder de kant ziet hij de vis draaien “O ja, dit is een mooie vis hoor!”. Nadat Pieter de schubkarper heeft geschept klinken er vreugdekreten en worden de nodige high fives uitgedeeld. De wijzer van de weegschaal geeft 8 kg aan. Nu nog een karper voor Emiel en dan is de missie geslaagd!
Verwachtingsvol vissen we de schemer in, maar op een brasem na blijft een karperaanbeet uit. Tijd om de slaapzakken op te zoeken. Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar om 02:30 uur in de nacht gaat er weer een hengel af. Slaapdronken loopt Emiel eerst de verkeerde kant op, maar vindt uiteindelijk de juiste hengel. Een lomp gewicht aan de andere kant van de lijn. Niet woest en snel, maar log en zwaar. “Volgens mij is dit een mooie vis, hoor”.
https://www.youtube.com/watch?v=kePMPgAw4DQ&t=4s
In het schijnsel van de hoofdlampen zien we een hoge vis zonder al te veel schubben draaien. “Het is een spiegelkarper!”. In deze polder der slanke schubs staat het vangen van een spiegel gelijk als het zoeken naar die ene speld in een hooiberg. Iedereen vind het geweldig! In het holst van de nacht torst een trotse Emiel 11 kg karpervlees omhoog.
Niet veel later is het weer de beurt aan William, maar helaas weet de vis al vrij snel de haak te lossen.
Morgen weer?
Om 04:00 uur zoomt er weer een beetmelder. Karper! Dit keer komt de vis snel dichterbij, maar onder de top begint de dril pas echt. Met al zijn energie probeert de vis de weg naar het schepnet te voorkomen. Met een felle accelaratie neemt de vis lijn en duikt naar links, richting de andere vislijnen. William voert de druk op en geeft de vis geen centimeter speelruimte. Na gespetter aan de oppervlakte hebben we inmiddels gezien dat deze karper van een kleiner kaliber is dan de eerdere twee vissen, maar qua strijd gaat deze vis er met de hoofdprijs vandoor. Een lange schub met XL staart glijdt het schepnet in. Ook deze vis gaat na enkele fotootjes direct weer terug het water in.
Als we wakker worden schijnt de felle zon op het gladde wateroppervlak. Ook de temperatuur is al aardig opgelopen. Na de karper heeft enkel een winde zich nog aan een boilie vergrepen, het lijkt de laatste vis van de sessie te worden, daar is iedereen het wel over eens. “Het is niet bepaald goed karperweer geweest, dus ik ben wel tevreden met vier karperaanbeten” aldus Saron. Of Emiel en William het naar hun zin hebben gehad? Nou en of! “Dit is de leukste vissessie van ons leven.” Wanneer de ouders van Emiel en William hen komen ophalen wordt er gelijk al gevraagd of ze morgen hier weer mogen vissen. Ze hebben de smaak van het vangen te pakken.
