Monitoring recreatieve visserij

CHRISTOPHE GEUENS – Dat het niet goed gaat met veel visbestanden in de Noordzee, staat ongeveer elke week wel ergens in een krant of op een website te lezen. Begin februari ontstond er bijvoorbeeld nog veel commotie over een artikel waarin ronduit gezegd werd dat de sportvisserij ‘een aanzienlijke impact’ had op de zeebaarsbestanden. Maar klopt dat wel? De enige manier om dat te weten te komen, is door het te monitoren. En dat is nu precies wat Europa verplicht wil stellen in de nabije toekomst. Christophe Geuens laat zijn licht schijnen over dit nieuwe beleid.

Europa regelt zeevisserijactiviteiten via de zogenaamde Verordening voor een Gemeenschappelijk Visserijbeleid, meestal afgekort tot ‘Gemeenschappelijk Visserijbeleid’. Eén aspect van die regeling is het bijhouden van het aantal aangelande vissen in Europa. Dat wordt gedaan door het zogenaamde European Fisheries Control Agency (EFCA), een speciaal daarvoor opgericht Europees Agentschap dat de voor visserijcontrole bevoegde diensten van de Europese lidstaten ondersteunt.

Beroepsvissers worden al jaren intensief gemonitord. Tot nog toe vormde de recreatieve zeevisserij niet echt een aandachtspunt binnen deze verordening, maar daar kwam eind 2023 verandering in: voortaan moeten ook onze vangsten worden bijgehouden. We citeren uit de communicatie van de Raad van de EU: ‘Recreatieve vissers die specifieke soorten vangen zullen hun vangsten moeten rapporteren via een elektronisch systeem.

Dit zal in eerste instantie slechts gelden voor een beperkt aantal soorten, maar dit aantal kan toenemen naar aanleiding van wetenschappelijk advies.’ Over deze nieuwe regeling is al heel wat gepubliceerd in allerhande media, maar omdat niet iedereen dit soort zaken op de voet volgt, achten wij het toch heel zinvol om er aandacht aan te besteden in het grootste hengelsportmagazine van de Lage Landen. Vroeg of laat zullen we immers allemaal te maken krijgen met deze wijzigingen.

Deze wijziging zal voor de nodige commotie zorgen, en dat is begrijpelijk. De redenering achter deze wijziging is echter logisch: om een visbestand goed te kunnen beheren, moet je precies weten hoe het ervoor staat. Zeker voor kwetsbare vissoorten is tijdig ingrijpen cruciaal om een soort te behouden.

Op basis van schattingen kun je niet de juiste maatregelen nemen. Om zo accuraat mogelijke informatie te verkrijgen, wil men weten hoeveel iedereen die vist, zowel beroepsvissers als recreatieve vissers, aanlandt. Vergeet dus niet dat deze monitoring niet bedoeld is als een manier om vissers te pesten, maar voornamelijk dient voor het beheer van de vispopulatie, in eerste instantie van specifieke soorten waarvan men vermoedt dat ze het moeilijk hebben.