NICK LANDMAN РDe rivier blijft mij als een magneet trekken. De voorbijrazende vrachtschepen, het stromende water en de mooie natuur hebben iets magisch, ze geven je op de ̩̩n of andere manier weer nieuwe energie. Het is bijna windstil en ik heb hier en daar al wat vis gespot aan het oppervlak. Snel tuig ik mijn hengel op en haal ik het brood tevoorschijn. Tijd voor wat winde power met de vlok!
Tip 1: korsten voeren en rustig blijven!
Ik gooi een handjevol korstjes op het water en zak door mijn knieën om zo min mogelijk op te vallen. Het duurt niet lang voordat de eerste vissen zich melden, een mooi schooltje met windes slurpen van alle kanten mijn brood van het water af, en dat vol in het zicht! Ik probeer rustig te blijven en werp heel behendig mijn broodkorst inclusief haakje tussen de andere in. Nu is het wachten, mijn hart gaat als een razende tekeer. Mijn korst wordt tot twee keer toe volledig gemist, maar de derde keer is het raak! Even 2 seconden wachten, aanslaan en hangen! Man, wat is dit lekker zeg! Er gaat een bijna euforisch gevoel door mijn lichaam. De ondergaande zon tijdens het drillen van de vis maakt het feestje compleet deze avond, wat kan ik hier van genieten!
Tip 2: Zo vang je de grotere vissen
De winde, ook wel Leuciscus Idus genoemd, staat bekend als een echte omnivoor. Dit betekent eigenlijk dat de vis een heel gevarieerd dieet heeft met zowel plantaardig als dierlijk voedsel. Dat betekent dat ze dus zelfs aan een stukje kunstaas te vangen zijn. Ik heb het zelf al een aantal keren meegemaakt, een winde vangen met een plugje. Gewoon vol in zijn bek! Dan is het hoofdzakelijk een bijvangst, maar naar mijn mening doe je de vis daar wel tekort mee. Daarom ben ik me een aantal jaren geleden meer in de winde gaan verdiepen en zo ben ik er achter gekomen dat je deze soort heel goed gericht kunt bevissen. Met name aan het wateroppervlak. Een groot gedeelte van hun voedsel halen ze hier vandaan. Denk hierbij bijvoorbeeld aan insecten die in het water zijn gewaaid. Mijn ervaring bij het korstvissen is dat het vaak de grotere vissen zijn die geïnteresseerd zijn. Nog een extra reden om deze visserij op te pakken!
Tip 3: pluk de (mooie) dag!
Qua stekken is het allemaal niet zo heel erg moeilijk, het meest belangrijke van alles is dat je veel meters probeert te maken. De winde is altijd in beweging en jij zult je hierop aan moeten passen. Je kunt er voor kiezen een serie kribvakken te bevissen, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar de monotone rechte stukken. Vooral in de maanden april en mei kunnen deze erg goed zijn. Dat komt omdat in deze periode de winde massaal richting de paaigronden zal trekken om zich daar voort te planten. Een lekkere hap in de vorm van een broodkorst zullen ze dan zeker niet links laten liggen!
Toch zijn de weersomstandigheden ook van groot belang, mijn ervaring is dat je met weinig wind en een zonnetje de meeste kans van slagen hebt. Dit met de simpele reden dat je dan goed zicht hebt op wat er in en op het water gebeurt. En dat is echt nodig, want je zult zien dat vooral de grote vissen vaak de neiging hebben om het brood eerst uitvoerig te inspecteren. Zo kunnen ze er eerst 1 á 2 keer onderdoor zwemmen, voordat ze besluiten toe te happen. Bij veel wind en weinig zon zal dit je ontgaan, waardoor secuur vissen erg lastig gaat worden!
Tip 4: lange hengel
In deze visserij kom je ontzettend veel obstakels tegen. De kades aan de rivier liggen vaak vol met grote stenen en deze kunnen ook nog eens bezaaid zijn met een hele rits aan prikkelbosjes. Dit alles maakt het in veel gevallen erg lastig om vanaf de kant te vissen. Toch is het wel goed mogelijk, mits je in het bezit bent van het juiste materiaal! Een absolute must hiervoor is een lange werphengel, het liefst een niet al te zware. Ik gebruik hiervoor de Savage Gear Parabellum CC van 3,45 meter met een werpgewicht van 12 tot 35 gram. Deze hengel combineer ik met een Okuma Ceymar C-25 molen met daarop een simpel nylon lijntje van ongeveer 20/00.
Tip 5: de haak verstoppen in de vlok
De haken die ik gebruik zijn de XC1 serie van Prologic in maat 4. Als je het mij vraagt de perfecte haak maat voor deze visserij, niet te groot en niet te klein. Ik vouw het brood altijd helemaal om het haakje heen en belangrijk; zonder korst! Daar heb ik 2 redenen voor. De eerste reden is dat de haak zo volledig onzichtbaar is. Winde kan in sommige gevallen namelijk heel erg schuw zijn; wanneer ze ook maar iets van een haakje zien zitten dan laten ze deze voor wat het is en zijn je kansen verkeken. De tweede reden is dat alle zo makkelijk mogelijk de windebek binnen moet kunnen en de taaie korst vormt hierbij alleen maar een belemmering.
Verslag van een geweldige sessie
Weer een andere mooie sessie. Ik ben de bewuste dag vrij en na de nodige huishoudelijke klusjes besluit ik om weer eens een poging te wagen. Met een goed humeur stap ik in de auto en haast ik mij richting de rivier. Wederom niets te klagen wat betreft de omstandigheden. Het zonnetje doet goed haar best en de wind staat op een laag pitje vandaag. Maar bij aankomst slaat het goede humeur gauw om wanneer ik merk dat ik mijn schepnet vergeten ben. Balen! Deze gebruik ik altijd om de vis zo veilig mogelijk over de stenen mee naar boven toe te nemen, ook geeft het een stukje extra rust wanneer je een grote vis gehaakt hebt en deze snel wilt scheppen. Dat is nu dus niet mogelijk… Enfin, roeien met de riemen die we hebben…
Al worstelend pak ik de vis…
Halverwege de ochtend zie ik een vis van groot formaat onder het gevoerde brood doorschieten, ik werp mijn vlok behendig in op gepaste afstand en de spanning bouwt zich op. Na luttele secondes wordt mijn vlok van het water afgezogen en sla ik aan, het gevecht kan beginnen. Wat een kracht, ze zwemt vol de stroming in en ik moet alle zeilen bijzetten om haar weer richting de kant te krijgen. Eenmaal aan het oppervlak herinner ik me weer dat ik haar niet kan scheppen, shit! Ik leg mijn hengel neer en neem haar met 2 handen vast, al worstelend met de vis tegen mijn jas aangedrukt kan ik haar boven op de onthaakmat leggen. Het is allemaal de moeite waard, want… wauw wat een vis! Op de meetplank komt ze niet voorbij mijn lengterecord, maar dit is ongetwijfeld de zwaarste winde die ik ooit gevangen heb, wat een dikzak!
Dit is verslavend
Als ik eventjes hardop mag dromen, dan zou het ultieme toch wel zijn om een heuse 60’er aan het oppervlak te mogen vangen. Ik weet dat ze er zitten en dat ze ook gevangen worden, maar helaas heb ik dit zelf nog niet mee mogen maken. Toch is het niet zo dat ik mijzelf dit als een doel stel. Daar is deze manier van vissen simpelweg te leuk voor.
Waar het bij mij in deze visserij vooral om gaat is de spanning die er bij komt kijken. Telkens wanneer je het brood op het water ziet driften en er komt een groepje windes bij azen dan giert de adrenaline door m’n lijf. En om je eigen broodkorstje er dan zo secuur mogelijk tussen te werpen blijft ook iedere keer weer een grote uitdaging. Verspeel je je kans dan begint het hele spelletje gewoon weer opnieuw. En wanneer je al deze facetten bij elkaar optelt dan kun je wel concluderen dat deze visserij alles heeft, het is vissen in de puurste zin van het woord… Verslavend!
