Het leek ons wel eens grappig om jullie eens een praktische blik achter de schermen te gunnen van het begeleiden van deze groepsreis.

Door Lars en Joris Nieuwenhoff

Onze reis begint eigenlijk al met de briefing die we bij Hengelsport Wout van Leeuwen hebben ingepland eind augustus. Dit heeft als voordeel dat we iedereen die er bij kunnen zijn beter kunnen informeren m.b.t. materiaalkeuzes en dat de deelnemers elkaar alvast kunnen ontmoeten.

Vlak voor de reis maken we dan de groepsapp aan en begint het feest echt. Deelnemers en daarmee dus ook boodschappenlijstjes en weekmenu´s worden uitgewisseld, kofferbelading wordt gemaakt en tips en tricks worden gedeeld. En naarmate de trip dichterbij komt, wordt de berichtenstroom langzaam groter.

Op de dag van vertrek is het ‘schaapjes tellen’; op Schiphol, op Tromso-airport en na plaspauzes tijdens de busreis. Dan is de eerste echte hobbel al gepasseerd. Het inchecken op Schiphol. Is iedereen er en krijgen we iedereen op tijd ingecheckt? Wij zijn er zelf om 07.30 uur en we hebben de gasten gevraagd er om 08.00 uur te zijn. Langzaam druppelen ze allemaal binnen en ze gaan direct door naar de incheckbalie omdat die niet al te druk is.

Om 08.00 uur komen de Harlem Globetrotters (professioneel en beroemd basketbal team) inchecken bij onze balie met 40 man sterk. En dan komen er nog een paar deelnemers aan die achter deze groep moeten aansluiten. Maar het geheel verloopt redelijk snel. En dan om 08.05 uur telefoon!. Een deelnemer heeft voor zijn neus een ongeluk zien gebeuren waardoor de snelweg afgezet wordt… Het valt mee en de vertraging is vijftien minuten. Maar zoals altijd komt alles weer goed en krijgen we iedereen en onszelf op tijd weer ingecheckt en dan valt er bij ons een grote last van de schouders.

Dan aankomen in Tromso. Dan is de grote vraag. Gaan we koffers missen en zo ja hoeveel? En, ja hoor, hobbel 2 en we missen precies één koffer! Nu valt één koffer mee op 65 stuks bagage, maar het zal de jouwe maar zijn. Dit keer zagen we hem dezelfde avond nog aankomen op Tromso airport vanwege de GPS tracker / airtag in de koffer. Het luchthavenpersoneel beweert echter dat hij morgen zou komen en dat dan de koerier zou worden ingeschakeld. De koerier bedacht ook nog een smoes en kwam nog een dag later, dus op dag 4 was uiteindelijk de missende koffer bij ons in het kamp – tig telefoontjes en ergernissen verder.

Hobbel 3 kwamen we direct na aankomst om 23 uur ’s avonds tegen. Het bleek dat het glas van een douchecabine was geklapt. Door iemand van ons? Of door de vorige gebruikers, of tussentijds door de schoonmaak; Joost mag het weten (maar ook die bleek het niet te weten). Dus maar proberen de cabine te laten fixen. Dat duurde drie dagen want de volledige cabine moest worden vervangen… en dat terwijl wij de gehele dag op zee zijn. “Of de monteurs om 07.00 uur ’s ochtends willen komen, zodat de visdag niet naar de knoppen gaat?” Lastig gesprek, maar ook dat hebben we gefixed.

Hobbel 4 is wat technisch malheur aan één van de boten. Een stevige benzinelucht in één van de boten. Lekkende pakking? Poreuze slang, ander probleem? Maar weer de booteigenaren opgebeld om een monteur ter plekke te krijgen… en wederom het niet ten koste te laten gaan van een visdag. De monteur komt ’s avonds en constateert dat er door eerdere gebruikers benzine is gemorst en dat dat onderin de boot terecht is gekomen. Er is geen gevaar want het is vermengd met water. De benzine kamer is volledig droog dus dan klopt het wel. Alles wordt weggepompt. Nieuw water er door heen wat ook weer wordt weggepompt en klaar en vissen maar weer zonder een dag of uren verlies.

Wel de visdag met de gasten nog even afmaken maar gelukkig zit de SEH pal om de hoek in het lokale verpleeghuis. Weliswaar wordt deze gerund door een huisarts, maar in ieder geval kan er snel worden geschakeld. Dot morfine erin, nog even snel het draaiboek doorgenomen voor het geval Joris niet meer terug zou komen en hij geopereerd zou moeten worden in Tromso en dan in de heli naar Tromso voor onderzoek en…?

Gelukkig bleek het gerelateerd te zijn aan een vroegere navelbreuk in combinatie met verkramping van darmen en spieren. De darmen zaten gekneld en aangezien die heel veel zenuwen bevatten was de pijn erg groot. Daardoor gingen de spieren nog meer samentrekken en werd de pijn nog groter. Voordat hij de heli inging nog snel een tweede dosis morfine en dat maakte dat alle spieren en samentrekkingen gingen ontspannen en de beknelling losschoot zonder enige interne schade. Na een nacht in het ziekenhuishotel is Joris de volgende dag met de pont weer teruggekeerd in Skjervoy en kon hij daarna weer lekker vissen.

Lars kreeg ‘incidentje 2’ op dag 4; tijdens het gaffen van een forse heilbot haalde hij zijn vinger open aan de gaf. Het was een behoorlijk lelijke wond waarvan we wisten dat hij gehecht moest gaan worden, maar ja je bent midden op zee met klanten in het bijtuur van de heilbotten… Dan ga je toch door? Afbinden, afplakken, rubber vinger eroverheen en gaan. De dokter in de SEH dacht daar toch anders over en gaf mij zes uur later behoorlijk op mijn donder… “Ik had meteen moeten komen, nu kan het weefsel afsterven.” Zeven hechtingen verder liep ik de deur weer uit op weg naar het kamp en mocht ik een dagje vissen overslaan.

Incident 3. Door het fleren van de vissen en een wondje is de vinger van Nick ernstig ontstoken dik en klopt enorm. Dus direct even naar de SEH. Superdosis antibiotica er in en kijken hoe het gaat. De volgende ochtend gelukkig wat minder dik en minder kloppen. De antibiotica slaat aan. Wel in de gaten blijven houden.

Incident 4 op dag 7… weer heilbot gerelateerd. Eric wilde een heilbot landen en die was het er niet mee eens, gaf Eric een zwieper en de haak van de shad zat dwars door Eric’s vinger heen. Dit was dus wel een onmiddellijke enkele reis haven en SEH. “Daar zijn we weer.” Uiteindelijk vloog ook Eric naar Tromso met de haak nog in zijn vinger, want de (hand)chirurg moest onderzoeken of het bot niet was geraakt, zenuwen of pezen waren beschadigd enz. Eric was ook de mazzelaar van de dag, want de haak zat werkelijk dwars door zijn vinger heen, zonder iets te raken… Verbandje erom en gaan.

Hij dus ook een overnachting in het ziekenhuishotel en een busrit van vier uur terug naar het kamp. Om 15.52 uur kwamen we erachter dat op woensdag de pont NIET naar Skjervoy vaart en dus moesten we Eric op de bus zien te krijgen. Na wat stressbelletjes met de campmanager hebben we Eric om 16 uur in de juiste bus gekregen en kon hij zelfs direct aansluiten bij het afsluitende diner. We hadden ondertussen al wel zijn koffers en hengelspullen ingepakt.

Ons dagschema ziet er dan ongeveer zo uit: 06.30 uur wekker, ontbijten en lunchpakket maken, 07.30 uur hengels en tassen naar de boot slepen, van 08.00u (ook twee dagen om 06.00u i.v.m. het getij en de wens van de gasten die we gidsen) vissen tot donker (+/- 18.30u) en dan daarna fileren, hengels en vismateriaal met zoet water afspoelen, eten koken en daarna elke avond alle huisjes langs en vangstberichten ophalen en het weerbericht en plannen voor de volgende dag bespreken… en ondertussen proberen alle drankjes af te slaan, anders rollen we lam ons bed in. In ons huisje aangekomen rond 22.30 uur schrijven we nog een dagverslag voor de Beet, maken we de hengels in orde (extra leaders, haken enz.) en dan nog alle werkmails beantwoorden. 00.30u lampje uit en slapen.

Op de laatste dag moeten we zorgen dat alle boten netjes worden opgeleverd en de gehuurde pakken, hengels, zwemvesten, gaffen, enz. allemaal weer terugkomen. Overzicht opstellen voor de prijsuitreiking. Laatste dag verslag schrijven, vis inpakken in de koffer, alle kleren drogen, hengels en werpmolens/reels schoonmaken (en dan thuis ook nog een keer incl. oliën/vetten).

En op dag 10 zijn er eigenlijk maar twee zorgen; komen we op tijd weg uit het kamp en halen we het vliegtuig inclusief koffers overladen in Oslo? Klaar toch? Tja, totdat de volgende hobbel zich aandient, iemand is zijn heuptasje vergeten in het kamp met daarin geld en PASPOORT en dat terwijl wij al vijftien minuten met de bus onderweg zijn. Snel de campmanager bellen en gelukkig springt ze in de auto om heel snel het tasje terug te brengen. Consequentie: Twintig minuten minder tijd om onze eerste vlucht te halen.

Met onze ervaring van het inchecken en labellen van koffers hebben we uiteindelijk 33 man, met dit keer 75 stuks bagage (extra boxen met ingevroren vis) ingecheckt gekregen via de infozuilen. Dat moet het dan toch zijn? Hopen dat alle koffers aankomen op Schiphol, met al die vis erin is dat nogal tricky. Maar zowaar alle koffers zijn er en we kunnen met een gerust hart, blije gasten, met veel mooie nieuwe herinneringen maar wel bekaf afscheid nemen.

Dank voor de mooie visreis, de gave verhalen en mooie herinneringen die we hebben gecreëerd mannen. Tot de volgende visreis en het fotoboek voor alle deelnemers komt over een paar weken als bonus, namens Joris en Lars!

Website: www.visreis.nl.

Lees de verslagen van het festival hier:
https://beet.nl/dag-1-hart-heilbot-festival-visreis-nl/
https://beet.nl/dag-2-hart-heilbot-festival-visreis-nl/
https://beet.nl/dag-3-hart-heilbot-festival-visreis-nl/
https://beet.nl/dag-4-hart-heilbot-festival-visreis-nl/
https://beet.nl/dag-5-hart-heilbot-festival-visreis-nl/
https://beet.nl/dag-6-hart-heilbot-festival-visreis-nl/
https://beet.nl/dag-7-hart-heilbot-festival-visreis-nl/
https://beet.nl/dag-8-hart-heilbot-festival-visreis-nl/